علمای قم چگونه با بهائیت مبارزه کردند؟ کلیسای متحد متدیست ممنوعیتهای رابطه با همجنس را برداشت ائتلاف رهبران یهودی و مسلمان سوئد علیه قرآنسوزی نمایندگان ادیان الهی در مجلس اهانت به قرآن در سوئد را محکوم کردند از توهم تا واقعیت؛ نقد و بررسی سریال حشاشین ابن سینا «جِنّ» را چگونه تفسیر میکند؟ شباهت جریان یمانی با فرقه های استعماری بهائیت و داعش چرا تمام ادیان برای آخرالزمان منتظرند؟ مصر و موساد پای منقل «حشاشین» موضع ادیان درباره افراد ترنس و هویت جنسیتی آنها ایران اسلامی و کنشهای شیعیان اسماعیلی/ پیدا و پنهان حشاشین ۴۴ درصد یهودیان فرانسوی دیگر کلاه نمیگذارند
استاد حوزه و دانشگاه ادیان: منظور و مراد از تصوف و عرفان یک نوع رویکرد باطنی به دین و بحث درباره مکتب تصوف است و هیچ وجه، بحث مصداقی نمیکنیم. برخی اندیشمندان غربی ریشه تصوف و عرفان را در عرفان ایرانی و برخی در مکتبهای عرفانی هندی و برخی در فلسفه نو افلاطونی بیان کرده و هر کدام هم برای خود شواهد و ادلهای داشتهاند. شخصیتهایی مانند جلاءالدین همایی، زرینکوب و علمای برجسته همچون علامه طباطبایی (ره)، شهید مطهری و آیت الله شاهآبادی معتقدند که خاستگاه تصوف خود اسلام است.
تصوّف، از جریان های مهم اجتماعی و سیاسیِ تاریخ جهان اسلام است که به خصوص در دوره مورد بحث، نقش مهمی در تحولات اجتماعی ایفا کرده است.
فرقه اهل حق مسلک خود را یکی از سلسله های عرفانی شریعت محمدی می دانند و توحید را از اصول پنج گانه اعتقادی خود به شمار می آورند اما درباره خداوند دچار انحراف شده و دیدگاهی برخلاف آموزه های توحیدی اسلام دارند و به خداوند نسبت ناروای تشبیه و تجسیم داده و قائل به جسمانیت ذات الهی شده اند؛ در حالی که از نظر اسلام خداوند منزه ازهرگونه تشبیه و تجسیم است.
در رابطه با موضوع حقانیت ادیان و مذاهب، نظریه های متفاوتی مطرح شده است که از جمله آنها وحدت ادیان به معنای پذیرش حقانیت همه ادیان و مذاهب می باشد که در نوشته های فرقه اهل حق نیز گرایش به این دیدگاه دیده می شود. در حالی که وحدت ادیان، به حکم ادله عقلی و نقلی مردود است و قابل قبول نیست.
پرسش مهمی که میتوان مطرح کرد، این است که چرا مدعیان تصوف و عرفان «صوفیه گنابادیه» که ادعای انسان کامل بودن دارند، نمیتوانند در جهت حقانیت خود از مباهله استفاده کنند.
زنان در ابتدای ورود به تصوف، عنوان رسمی مرید نداشتند اما در مجالس ذکر صوفیها شرکت میکردند. از قرن پنجم هجری، تصوف به طور قابل ملاحظهای گسترش یافت و کمکم مراکزی برای تجمع زنان ایجاد شد و بسیاری از زنان متمول در این دوره، به احداث خانقاهها پرداختند.