مواجهه فیلسوفانه شهید مطهری با نظریه تکامل داروینی ویدئو| شهید مطهری: جنگ جهانی اول پس از طرح کشور یهود در فلسطین راه افتاد تصاویری از اکسسوری و زیورآلات با نمادهای شیطان پرستی سریال حشاشین 2024 زیر بوته نقد تاریخی باستان گرایی؛ فتنه ای خاموش در پوشش ملی گرایی صهیونیسم دین یهودیت را استثمار کرده است «احمد الحسنیها» در ایران چه کردند؟ چند خبر از دنیای مسلمانان نخستین اظهار نظر اسماعیلیان در مورد سریال رمضانی الحشاشین باستان گرایی در معماری پهلوی؛ از دین زدایی تا غرب گرایی پرستش خدایان شیطانگونه در یوگا «روایت انحراف» روانه بازار نشر شد
راجیش چاندرا موهان جین، معروف به “اُشو”(1931-1990) از عرفای هندی و از اساتید علوم باطنی بود.
فرقه های صوفیه بین شریعت و طریقت و حقیقت مراتبی را خلق کرده و از این رهگذر بهانه ای برای شریعت گریزی یافته اند. البته تسامح در احکام عملی و شرعی اسلام، وجه مشترک همه مکاتب صوفیه بوده است.
ابوسعید ابوالخیر (۳۷۵-۴۴۰ ق) حاضر نشد برای نماز دست از سماع صوفیانه بکشد و همانطور که در حال رقص بود، میگفت: «ما در نمازیم»!
معنویتهای سکولار در نیمه دوم قرن بیستم از جذابیتهای فریبنده و ادبیاتی ساده برخوردارند که ظاهراً حق جلوه میکنند و ویژگیهای آنها عبارتند از: عقلگریزی، نفی شریعت، آخرتگریزی، خرافهپنداری، لذتگرایی، تسامحمنشی و...؛ اما مبانی آنها سست و مبتنی بر نسبیگرایی، شکاکیت، تجربهگرایی و فرد محوری است.
به دیده اوشو انسان امروزی در چرخه دنیای مدرن گرفتار است و سنتهای کهنه دیروز در جهت معنویت راهی را به انسان مدرن نشان نخواهد داد.
تعالیم عرفانی اوشو مصداقی از عرفانهای منهای شریعت است. عرفان سکولار در بستر جهان غرب با سابقه آموزههای سکولاریسم پدید آمدند.
از آن جهت که عرفان اوشو هم عصر عرفانهای سکولار غربی است و شباهتهایی بین موازین عرفانی اوشو و مولفههای عرفان سکولار وجود دارد.
یکی از عقاید صوفیه شریعتگریزی در برابر شریعت محوری است. صوفیان در این بحث معتقد هستند وقتی یکی از صوفیه به مقامی از مقامات خاص دست یابد، تکالیف شرعی از او ساقط شده و دیگر نیازی به انجام تکالیف حد اقل در آن حال ندارد.