به گزارش پایگاه خبری مفاز، کلیسای ایران، آموزه‌‌هایی مشابه جریان یگانه‌انگاری در مسیحیت دارد که خانجانی و دیگر سران کوشیده‌اند به نوعی رنگ و بوی بومی بدان ببخشند. با وجود تفاوت عقیدتی در بحث تثلیث با جریان تبشیری غالب، اما در دیگر شاخصه‌های فرقه‌ای با یکدیگر اشتراک دارند. به عبارت دقیق‌تر، همچون دیگر فرق تبشیری، جامعه هدف برای جذب در این فرقه نیز اقشار خاص و آسیب‌دیده اجتماعی، به‌ویژه معتادان، سرخوردگان خانوادگی، اجتماعی و سیاسی هستند.
کلیسای ایران به صورت تشکیلاتی اداره شده و با تشکیل کلونی ۱۰ تا ۲۰ نفره زیر نظر یک فرد هماهنگ‌کننده با عنوان شبان، در نقاط هدف، عمل می‌کند. این فرقه در عین‌حال، از سوی عناصر خارجی، خط‌گیری داشته و برخی کشورهای همسایه از جمله آذربایجان و ارمنستان در تغذیه تبلیغاتی و مالی آن مشارکت دارند.
در کلیسای ایران نیز مانند دیگر فرق تبشیری، از ابزارهای رسانه‌ای و به‌خصوص فضای مجازی جهت تبلیغ و جذب بهره گرفته می‌شود اما یکی از مهم‌ترین روش‌های جذب در فرقه مزبور، تمرکز بر اغواگری و اباحه‌گری است؛ روابط آزاد، بی‌قیدی و شریعت‌گریزی، از جمله این روش‌هاست.
