به گزارش پایگاه خبری مفاز، آیین هندو عمر زمین را به چهار دوره تقسیم می کند؛ در چهارمین دوره یعنی عصر کالی فساد و تباهی سراسر جهان را فرامی گیرد زندگانی اجتماعی و معنوی به نازل ترین حد خود نزول میکند و موجبات زوال نهایی را فراهم می سازد.
در این عصر کالی یوگه یا دوره انحطاط که بنا بر باورهای هندویی از نیمه شب بین ۱۷ و ۱۸ ماه فوریه سال ۳۱۰۲ قبل از میلاد مسیح شروع شده در پایان چنین دوران سیاهی آخرین و دهمین تجلى (اوتاره) ويشنو موسوم به کالکی سوار بر اسبی سفید و به هیئت انسان ظهور خواهد کرد وی سراسر جهان را سواره و با شمشیری آخته و رخشان در می نوردد تا بدی و فساد را نابود کند با نابود کردن جهان شرایط برای آفرینشی نو مهیا میشود تا در میایوگای آنی دیگر بار
عدالت و فضیلت ارزش یابند.
در کتاب اوپانیشاد آمده است:
کانکی مظهر ویشنو در انقضای کلی یا عصر آهن سوار بر اسب سفید در حالی که شمشیر برهنه درخشانی به صورت ستاره دنباله دار در دست دارد. ظاهر می شود و شریران را تماما هلاک می کند خلقت را از تو تجدید و پاکی را بر می گرداند. (اوپانیشاد ترجمه محمد داراشکوه از متن سانسکریت، ج ۳، ص۶۳۷)
در کتاب ریگ و دا چنین آمده است:
ویشنو (کالکی در میان مردم ظاهر میگردد… او از همه کس قوی تر ونیرومندتر است…. در یک دست ویشنو (نجات دهنده شمشیری به مانند ستاره دنباله دار و در دست دیگر انگشتری درخشنده دارد هنگام ظهور وی خورشید و ماه تاریک میشوند و زمین خواهد لرزید. (کتاب ریگ ودا ماندانای ۴ و ۱۶ و ۲۴)
در کتاب شاکمونی نیز آمده است:
پادشاهی و دولت دنیا به فرزند سید خلایق دو جهان گشن بزرگوار تمام شود و او کسی باشد که بر کوههای مشرق و مغرب دنیا حکم براند و فرمان کند. و بر ابرها سوار شود و فرشتگان کارکنان او باشند و جن و انس در خدمت او شوند
موعود در بودیسم بودا به نجات دهندگانی گفته میشود که در زمان گذشته به دنیا آمده اند و ابتدا صورت بشری داشته اند سپس به مرتبه اشراق رسیده و پس از اینکه انسان ها را به راه درست زندگی رهنمون شده اند به مقام نیروانا افنای مطلق رسیده.اند سدارته گونمه (بودا) از این نوع است در اعتقاد بوداییان بودا یک نوع اصل است که در زمانهای مختلف خود را توسط شخصیتهای مختلف متجلی می.کند اما بود ستوهها در حقیقت بوداهای بالقوه هستند که حیات جسمی فعلی ندارند.
موعود در کتب مقدّس هندیان:
در کتابهای هندیان مانند مهابهاراتا و کتاب پورانه ها سخن از نجات دهنده و موعود آمده است از جمله گفته اند :همه ادیان معتقدند که در پایان هر دوره ای از تاریخ،بشر از لحاظ معنوی و اخلاقی رو به انحطاط می رود و چون ،طبعاً و فطرتا،در حال هبوط و دوری از تاریخ است ، ومانند احجار به سوی پایین حرکت می کند، نمی تواند به خودی خود به این سیر نزولی خاتمه دهد . پس به ناچار روزی یک شخصیّت معنوی بلند پایه ، که از مبدأ وحی و الهام سرچشمه می گیرد ، ظهور خواهد کرد ،وجهان را از تاریکی جهل و غفلت و ظلم و ستم نجات خواهد داد.
در کتاب دیده که از کتب مقدّس هندیان است آمده: پس از خرابی دنیا پادشاهی در آخرالزّمان پیدا می شود که پیشوای خلایق باشد؛ ونام او ((منصور)) باشد، و تمام عالم را بگیرد و به دین خود آورد.
در کتاب اسک نوشته شده که دور دنیا تمام شود به پادشاه عادلی در آخرالزّمان که پیشوای فرشتگان و پریان و آدمیان باشد؛و براستی حق با او باشد؛و آنچه در دریا و زمینها و کوهها پنهان باشد ، همه را به دست آورد و از آسمان و زمین آنچه باشد خبر می دهد،و از او بزرگتر کسی به دنیا نیاید.
کتاب وشن جوک نیز بشارت به ظهور منجی داده شده است : آخر دنیا به کسی برمی گردد که خدا را دوست می داردوازبندگان خاصّ او باشد و نام او(خجسته) و (فرخنده) باشد.
ظهور برخی از خدایان به صورت انسان یا حیوان در آیین هندو مطرح است و آن صورت را ( آوتار ) می نامند. هندوها منتظر ( کلْکی ) دهمین جلوه ویشنو هستند که شمشیر به دست و سوار بر اسب سفید ،ظاهر خواهد شد..هندوها منتظر ظهور دهمین آواتارای ویشنو هستند.
نام موعود در آیین هندو:
«لند بطاوا» در هزارنامه هندیان «ویشنو» در اوپانیشاد، «خجسته» و «فرخنده» در وشن جوک و «منصور» دردید.
