به گزارش پایگاه خبری مفاز، یکی از مسلمات دروان ظهور امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) اقتدای حضرت عیسی (علیه اسلام) به ایشان است.
رسول اکرم( صلوات الله علیه و اله و سلم) در پاسخ به شخصی یهودی که به افضلیت حضرت موسی (علیه السلام) بر تمام خلایق تاکید می کرد فرمودند: «ای یهودی، از فرزندان من مهدی است؛ آنگاه که خروج کند، عیسی بن مریم برای یاری وی به پایین می آید و در خدمت او خواهد بود و پشت سر او نماز خواهد خواند.»[1]
در جایی دیگر می فرمایند: «عیسی در گردنه ای به نام «افیق» در سرزمین مقدس فرود آمده و وارد بیت المقدس می شود، در حالی که مردم برای نماز صبح، صف کشیده اند. پس امام (حجه بن الحسن (روحی له الفداء)) عقب می رود، ولی عیسی او را جلو می اندازد و خود پشت سر وی ایستاده، به او اقتدا می کند و بر طبق شریعت محمدی نماز می گذارد و می گوید: شما اهل بیتی هستید که احدی نمی تواند بر شما پیشی بگیرد.[2]
امام باقر(علیه السلام) نیز فرموده اند: «به طور قطع، عیسی پیش از قیامت به دنیا فرود خواهد آمد؛ پس پیرو هیچ آیینی از یهود و غیر آن باقی نخواهد ماند، جز آن که پیش از وفاتش به او ایمان می آورد و وی پشت سر مهدی نماز می خواند.»[3]
امام صادق(علیه اسلام) می فرماید:«قائم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به قدس باز می گردد و چند روزی با مردم نماز می گزارد، تا اینکه روز جمعه فرا رسد و نماز بر پا گردد. عیسی( علیه السلام) با هفتاد هزار فرشته، در حالی که عمامه سبز بر سر دارد و شمشیرش را حمایل کرده و سلاحی هم به دست گرفته است، بر فراز اسبی فرود می آید. منادی ندا می دهد: ای گروه مسلمانان، حق آمد و باطل نابود شد.»[4]
در منابع اهل سنت نیز به این مضمون اشاره شده است. در کتاب “احاديث المهدی من مسند أحمد” از پیامبر اکرم نقل نموده که آن بزرگوار فرموده اند: «كيف بكم اذا نزل فيكم عيسى بن مريم و امامكم منكم»؛ چطوری هستید شما هنگامی که فرزند مریم در میان شما فرود آید در حالتی که امام شما از خود شماست؟[5]
پی نوشت:
[1]. شيخ حر عاملى، اثبات الهداة، نشر: مؤسسة الأعلمي، چاپ: بيروت، چاپ: 1422 ق،ج۵ ص۱۴۴
[2]. لطف الله صافی، منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر(علیه السلام)، قم: موسسه السیده المعصومه(سلام‌الله‌علیها)،۱۴۱۹ ق. ج 2، ص 356[3]. محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، نشر: مؤسسة الوفاء، چاپ 1403، ج 52، ص 51
[4]. علی یزدی حائری، الزام الناصب، نشر: موسسه الاعلمی، نشر: بیروت، چاپ: 1422 ق، چاپ: اوّل، ج 1، ص 229
[5]. احمد ابن حنبل، احاديث المهدي من مسند أحمد، ص 64
