«طب آیورودا» یا عرفان درمان گرا چیست⁉️ آیا قانون جذب همان فال و تفأل است؟ تجمع یهودیان ضد صهیونیست مقابل سازمان ملل در حمایت از فلسطین پاپ سال ۲۰۲۵ را “سال مقدس” اعلام کرد حفاظت از زن بهانه مشترک دشمنان جهت حمله به ایران مودی به اظهارات نفرتانگیز علیه مسلمانان ادامه میدهد سخنان توکل کرمان در واتیکان، صدای مقامات صهیونیستی را در آورد تشدید تحریم های ایران توسط کمیسیون آزادی مذاهب آمریکا یکی از مدیران داعش در ترکیه از زندان آزاد شد مردم ارمنستان خواستار استعفای پاشینیان شدند
برخی از آموزه های فرقه اهل حق ریشه در آئین های بشری و غیر آسمانی از جمله آئین بودا دارد. باورمندی به تناسخ و نیروانا در بودیسم و دونادن و حلول در اهل حق از عقاید مشابه در این دو آئین می باشند.
در متون فرقه اهل حق، دیدگاههای متفاوتی در باره مقام زن می توان مشاهده کرد. در نگاه این فرقه گاهی زن مقامی بالاتر از انبیاء داشته ولی حتی از حضور در مکان های مذهبی اهل حق، یعنی جمخانه و شرکت در مجالس ذکر و مراسم عبادی به طور کلی منع شده است.
مرجئه حقیقت ایمان را امری قلبی دانسته، به گونه ای که عمل، در افزایش و کاهش آن بی تاثیر است. فرقه اهل حق از آنجا که دین را صرف محبت قلبی و آن هم محبت حضرت علی (ع) می دانند، می توان این فرقه را استمرار تفکر فرقه مرجئه دانست.
یکی از آسیب های جدی که متوجه فرقه اهل حق است، جریان اباحه گری است. اباحه گری در این فرقه از دو جنبه قابل تصور است؛ هم از جهت ارتکاب محرمات و هم از جهت ترک واجبات.
« ردا» یکی از ارکان فرقه اهل حق است. در تعریف اخلاقی به معنای بخشش، بردباری، گذشت، خدمت و فداکاری بی ریا نسبت به مخلوق خدا آمده است و درنگاه عرفانی به معنی ظهور صفات حق بر بنده است.
جمخانه محل اجتماع و مکان برگزاری مراسم آیینی فرقه اهل حق است که در نزد این فرقه داری اهمیتی خاص می باشد. این مکان به عنوان یکی از نمادهای فرقه اهل حق به شمار می رود. در سال های اخیر ساخت جمخانه ها با هدف معرفی خود و جذب افراد به این فرقه در مناطق اهل حق نشین گسترش پیدا کرده و مورد توجه بزرگان این فرقه قرار گرفته است.
برخی از پیروان فرقه اهل حق بر این باور هستند که آیین آنها از همه ادیان جوهرکشی نموده و عصاره همه ادیان است. این ادعا دست آویزی برای رویگردانی از اوامر و نواهی شریعت آسمانی و ترک آموزه های ادیان الهی از جمله اسلام است.
فرقه اهل حق عبادت خود را در جمخانه برگزار می کنند؛ پیروان این فرقه هر هفته و ده روز در محلی جمع و با تشریفات خاصی مشغول عبادت و خواندن اوراد و اذکار مخصوص به خود می شوند. عده حاضر را «جـم» و آن مجمع را «جمخانـه» می گویند.