به گزارش پایگاه خبری مفاز – مکتب اشو توسط«کوچ وادا» تاسیس شد. وی در سال 1931 در ایالت مادیا پرادش هند متولد و در سال 1990 در سن 59 سالگی از دنیا رفت. او نامهای متعددی از جمله اوشو را برای خود انتخاب کرد. در سال 1981 به کشور آمریکا رفت که مریدانش در ایالت اوریگان زمین هایی برای او خریدند و شهر راجینش پورام را ساختند که به زودی مرکز آیین اوشو شد. در سال 1986 دولت او را از آمریکا اخراج کرد.
مکتب اشو در ایران فعال است و طرفدارانی دارد. عقاید اشو به شدت متاثر از مکتب لیبرالیسم است. از ویژگی های مکتب او این است که هر کس می تواند نوع عبادت را بنابر میل و اراده و تشخیص خود انتخاب کند. یعنی از هر راهی که احساس کرد به خدای مورد نظرش می رسد و با هر رفتاری که می رسد می تواند برود. او با چیزی به نام دین (ادیان الهی) می ستیزد. گاهی می گوید دین اساسا ساخته و پرداخته بشر است.
گاهی می گوید دین برای انسان مضر است. گاهی لذایذ دنیایی را اصل می داند و دین را ضد لذت معرفی می کند. گاهی دین را موهوم پرستی معرفی می کند و خدا را نوعی وهم می داند. اشو به چیزی به نام گناه اعتقاد ندارد و می گوید مفهوم گناه را عده ای از انسانها تولید کرده اند و اصلا چیزی به نام گناه وجود ندارد.
ارضای بی بند و بارانه و بدور از هر نوع اخلاق در مسائل جنسی را راه رسیدن به همه چیز می داند و می گوید بالاترین حالت عرفانی و معنوی انسان کسب لذت جنسی است. او معتقد است که تناسخ وجود دارد و یک انسان برای همیشه دوباره و دوباره متولد می شود. یعنی پس از مرگ روحش در جسم نفر بعدی حلول می کند.
اشو برای رشد و تعالی انسان راه و روش ذهن و عقل را مردود می شمارد. راه رسیدن به هدف از نظر او فقط پیروی بی چون و چرا از استاد است. اشو شریعت و راه و روش مشخص و اعمال دینی را نفی می کند و معتقد است که انجام دستورات دینی یک عمل بیهوده است.
بعضی از نظرات اشو نقل می شود تا آشنایی با او بیشتر شود. «روح، خود خداست.» «هر گاه انسان به نقطه ای برسد که خودش را کاملا خارج از ذهن ببیند آن وقت انسان خدا شده است.» «مردم نزد من می آیند و می گویند آرزوی جستجوی خدا را داریم. من به آنها می گویم در این باره با من صحبت نکنید. این مقوله را به بحث نکشید. هر گونه صحبتی درباره جستجوی خدا بی فایده است. هیچ معنا و مفهومی در آنچه می گویند نیست.»
