به گزارش پایگاه خبری مفاز، کسانی که از فرقه ها جدا می شوند، مچون دت طولانی عضو فرقه بوده و ترک گروه برایشان مشکل است.
پیامد عضویت در فرقه زیاد است؛ روابط اجتماعی، خانوادگی، حرفه ای، مالی، دوستانه؛ تقریبا هیچ بخشی از زندگی آنها از فرقه در امان نبوده است.
ناتوانی در تغییر و ترک فرقه با وجود آسیب ها و خطراتی که برای فرد و اطرافیانش دارد، شباهت زیادی با اعتیاد دارد.
با اعتیاد مقایسه کنید:
تمام یا بسیاری از وقت فرد، صرف فرقه میشود که فرد را از رسیدگی به زندگی واقعی دور می کند.
فرد در تصوراتش، صاحب جایگاهی است که ترک آن برایش ناامنی فکری ایجاد می کند.
ابتدا به دنبال احساس آرامش است، اما نهایتا گرفتار می شود و راه فراری ندارد.
سایر اعضای فرقه، تلاش می کنند راه خروج فرد را ببندند و از فرار جلوگیری کنند؛ مثل قانون خرچنگ ها
عضویت در فرقه ها، مشارکت و دلبستگی افراد را دچار چالش هایی می کند و تصور خروج باعث بروز ناامنی فکری می شود.
عواملی مانند خانواده و دوستان، اراده فرد و جامعه، تکیه گاهی برای خروج افراد از فرقه ایجاد می کند.
