به گزارش پایگاه خبری مفاز، معنویت‌گرایی معاصر، با توجه به انگیزه‌هایی که موجب جلب پیروان می‌شود، قابل تقسیم است. «لیندا مرکادانته»، معنویت‌گرایی اشخاص معنوی دین گریز را با تقسیم‌بندی زیر مورد توجه قرار داده است که می تواند نوعی گونه‌شناسی قلمداد شود:
۱. معنویت موازی؛ معنویت جویی کسانی است میان معنویت معاصر و پیروی از ادیان سنتی، تعارضی نمی بینند و گاهی برای موفقیت، #شفا یا آرامش به معنویت می‌گروند.
۲.معنویت فصلی؛ مورد توجه کسانی است که هر از گاهی که در زندگی به مشکل برمی‌خورند یا دچار بی‌معنایی می‌شوند و سراغ معنویت می‌روندو می‌توان آن را معنویت شفاجویانه خواند.
۳. معنویت سیاحتی؛ معنویت کسانی است که به طور مستمر دنبال معنویت نو و تازه هستند. آن ها را می توان توریست‌های معنوی خواند که به دنبال غایت و نتیجه نیستند و تنها می‌خواهند مزه‌ای تازه بچشند.
۴. معنویت جستجوگرانه؛ مخصوص جویندگان معناو هویت معنوی تازه است که در پی یافتن معنای غایی هستی، از دین سنتی دست می‌کشند و به یک معنویت خاص مهاجرت می‌کنند.
۵. معنویت ستیزه جو؛ پیروان این معنویت با هدف مخالفت با دین‌های رسمی و به عنوان نمادی برای زیر پا گذاشتن آن‌ها که برای بشر زیانبارش می‌دانند، به معنویت روی می‌آورند و معنویت را جایگزین مناسبی برای دین ضرربار می‌دانند.
(برگرفته شده از درسواره نقد معنویت های نوپدید- بهزاد حمیدیه)
