به گزارش پایگاه خبری مفاز، یکی از مسائلی که بهائیان در جریان کشف حجاب، آن را از افتخارات خویش به شمار می‌آورند، این است که زنان بهایی از نخستین افرادی بودند که با اعلام قانون قدغن‌کردن حجاب، بدون پوشش چادر و روسری در جامعه حاضر شدند.
جلیل اقبال از بهائیانی که در دوران کودکی خویش، این برهه از زمان را درک کرده است، در خاطرات خود می‌نویسد: «به یاد دارم که همان موقع عده‌ای از نسوان بهایی، در کوی گازرگاه در یزد، با کلاه بدون چادر و… پیاده به طرف مرکز شهر و خیابان پهلوی حرکت کرده، مجدداً به همان ترتیب به محل اولیه مراجعت کردند.
این عمل شجاعانه و بی‌نظیر بانوان بهایی، باعث شد که خانم‌های مسلمان به‌تدریج جرأت یافته و تأسی به همنوعان به‌اصطلاح کافر خود کنند و حجاب را به کنار گذارند…».14
یکی دیگر از ترفندهای تشکیلات بهائیت برای حیا و حجاب‌زدایی از جامعه ایرانی، استفاده از مبلغ زن آمریکایی همانند سوزان مودی، لیلیان کپس و ژنویو کوی در مدارس بهایی بوده است.
موژان مؤمن (نویسنده بهایی)، درباره انگیزه حضور این دست از زنان غربی در ایران می‌نویسد: «هر چند از حضور زنان غربی در ایران مدتی می‌گذشت (برای مثال همسران دیپلمات‌ها و مسیونرها و بریتانیایی)، ولی آنها در حلقه‌های اجتماعی مخصوص خود باقی مانده بودند و با عامه مردم ایران اختلاط نمی‌کردند برعکس، این زنان آمریکایی بهایی با اعضای جامعه بهایی و حلقه گسترده‌تری معاشرت می‌کردند. جدا از اهمیت فعالیت‌های آموزشی، آنها برای دیگران، به‌ویژه برای شاگردان مدارس دخترانه بهایی، الگو به شمار می‌رفتند…».
15- بهائیان ایران، به کوشش فریدون وهمن، سوئد، نشر باران، 1390ش، ص179
