به گزارش پایگاه خبری مفاز، چرا درحالی که سربازان شان هر روز در کمین نیروهای مقاومت هستند، باید از میان 325 محوطه و اثر تاریخی شناسایی شده در غزه، بیش از200محوطه باستانی را تخریب کنند یا به دنبال نابودکردن آثار باستانی به جای مانده از دوران هخامنشی و رومی در مناطق مختلف غزه ازاردوگاه الشاطی باشند؟هدف اصلی صهیونیست ها ازبین بردن همه آثار ومظاهرحضور تاریخی مردم فلسطین درسرزمینی است که آنان به دروغ آن راسرزمین موعود خود می دانند. یک جنگ شناختی گسترده در فلسطین به راه افتاده و رژیم اشغالگر به دنبال آن است که همزمان با ازبین بردن نیروهای انسانی وتخریب فضاهای زیست شهری، هویت فلسطینی را در زیر آوارهای شهر غزه مدفون کند.
تثلیث باوری مغولی
شاید این شیوه، همگان را به یاد هجوم تخریب گر و خونین مغولان در قرن دوازدهم میلادی بیندازد که پس از فرونشستن غبار سم اسب های شان، چیزی از فرهنگ، زبان و تاریخ سرزمین هایی که به آن لشکر کشیده بودند نماند. هجوم وحشیانه آنان به ایران چنان اثر ویرانگری داشت که مرکز اصلی فرهنگ و زبان فارسی و تمدن ایرانی یعنی خراسان در دوران پس از مغول تا چند قرن از تکاپو بازایستاد و فارسی زبانان در دیگر مناطق ایران تاریخی، پرچم فرهنگ و تمدن فارسی را بر دوش گرفتند. اما اگر به گذشته ها باز گردیم و تاریخ را مرور کنیم، در می یابیم مغولان در این تخریب گری که باعث زخم هایی جدی و جبران ناپذیر بر گنجینه زبان و فرهنگ ما شد، خود درس آموخته مکتب یهودیان تندرویی بودند که پدرخوانده های تاریخی صهیونیسم محسوب می شوند. دین رایج در میان مغولان در زمان تهاجم چنگیز، شمن باوری بود که مجموعه ای از اعتقادات خرافی و عرفان های شرق دور بود. پیروان این دین به وجود چندین خدا، یک بهشت و یک عالم اموات و ارتباط میان آنان باور داشتند. نماد رایج در ادبیات مغول، قانون سه است. رویدادهایی که برای داشتن اهمیت مذهبی در نظر گرفته شده است در گروه های سه نفره ثبت می شود. در باور آنها سه قلمرو جهان زیرین، قلمرو زنده و بهشت ابدی وجود دارد که در بهشت ابدی و عالم اموات، 9 قلمرو وجود دارد. هدف شمن ها رسیدن به قلمروی نهم، بهشت ابدی است.
اتحاد جهود با مغول
این اعتقاد تثلیثی زمینه را برای پیوند برقرارکردن میان این دین خرافی با مسیحیت و یهودیت تحریف شده ایجاد کرد و فرصت برای یهودیان برای نفوذ در سازمان سیاسی مغولان فاتح را فراهم کرد.ضمن این که گره خوردگی شمن باوری مغولی با ستایش و پرستش عناصر طبیعی چون خورشید، آنان را به یهودیت تحریف شده به خصوص تفکر کابالیستی نزدیک می کرد.
نفوذ در حاکمیت
دوران پس از چنگیز و انشقاقی که در حاکمیت مغولان پیش آمد، بهترین فرصت برای یهودیان جهت نفوذ در دل دستگاه سیاسی مغولان را فراهم کرد و آنان در عهد ایلخانی به ویژه در دوران شاهی ارغون شاه تا بالاترین سطح قدرت سیاسی بالا آمدند، به گونه ای که سعدالدوله ابهری که پزشکی یهودی بود، نخست اداره امور مالی حاکمیت را به دست گرفت و سپس به مقام وزارت ارغون رسید و زمینه را برای جذب بیشتر یهودیان در ساختار سیاسی دولت مغولان فراهم کرد. سعدالدوله اختیار همه امور حتی فکر و ذهن ارغون را به دست گرفت و نه فقط جان و مال مسلمانان، بلکه آثار هویتی و فرهنگی آنان در دوران وزارت او به تاراج رفت. این درحالی بود که عالمان، نویسندگان و شاعران یهودی در این دوران آزادی عمل بسیاری به دست آوردند و توانستند ادبیات ایدئولوژیک خود را به زبان فارسی خلق و منتشر کنند.
تکرار نسل کشی
نفوذ یهودیان در دربار باعث شد در بسیاری از شهرها یهودیان علیه مسلمانان سر به شورش بردارند و ازجمله یهودیان بین النهرین دست به شورش و چپاول در شهرهای این منطقه زدند. سعدالدوله نفوذ فراوانی بر شاه داشت و به واسطه این نفوذ کلام، مدام او را وسوسه می کرد که بر مسلمانان سخت بگیرد و ارغون هم که همچنان به دین خرافی اجدادش پایبند بود، هرچه در گوشش می خواندند، انجام می داد.
هدف؛ تخریب مکه
این وسوسه ها تا جایی پیش رفت که وزیر یهودی دربار، ایلخان را تحریک کرد که ادعای پیغمبری کند و به واسطه این که فرستاده خداست، مکه و مدینه را تخریب نماید. نویسندگان بسیاری شهادت داده اند که سعدالدوله بارها بر پیامبری شاه مغول و این که او فرستاده خداوند روی زمین است، شهادت داده بود. سعدالدوله رگ خواب شاه مغول را که در آن زمان درگیر بیماری و مشکلات ناشی از پیری و عیاشی هم بود، فهمیده و می خواست تا ارغون شاه زنده است، از همین فرصت استفاده کند و کار ناتمام یهودیان برای نابودی همه مظاهر تمدن اسلامی به خصوص حرمین شریفین را به پایان برساند که البته عمر هر دو نفر به اجرای این نقشه شوم نرسید و شیوه اداره کشور در زمان این فرد چنان بر محور یهودیت بود که نه تنها مسلمانان، حتی خود مغولان نیز از او به تنگ آمده بودند و او را و همه تیم همراه یهودی اش را کشتند. اندکی بعد از مرگ سعدالدوله هم ارغون شاه درگذشت و دوران جدیدی در سلطنت ایلخانان آغاز شد.
یهودیان همچنان در دربار
پس از مرگ ارغون، پسر او به نام غازان خان، ایلخان مغول در ایران شد. او برخلاف پدر، به آیین اسلام مشرف شد و علاوه بر او بسیاری از ایلخانان مغول ازجمله برادرش اولجایتو که بعدا نام سلطان محمد خدابنده را بر خود نهاد، مسلمان شدند. به همین دلیل در این دوران، یهودیان امکان تبلیغات رسمی و علنی و به دست گرفتن قدرت و نفوذ بر شاهان مغول را به صورت آشکار نداشتند اما بازهم از پای ننشستند، به گونه ای که یکی از مشهورترین چهره های ساختار سیاسی مغولان در دوران ایلخانان بعدی یعنی خواجه رشیدالدین فضل الله تباری یهودی داشت. او در دوران غازان خان، نخست به عنوان طبیب وارد دستگاه ایلخانی شد و سپس تا پایان سلطنت او و بعد در زمان پادشاهی برادرش سلطان محمد خدابنده وزیر بود. نکته جالب اینجاست که او در تمام زمان سلطنت غازان خان یهودی بود و بعد از این که اولجایتو مسلمان شد به تخت نشست یعنی در حدود 60 سالگی دینش را عوض کرد.
خیانت به تاریخ نویسی
او نویسنده ای قابل بود و در آثارش دلبستگی اش به یهودیت را می توان به صورت روشن دید. برای مثال در جامع التواریخ وقتی به تاریخ بنی اسرائیل می رسد، چنان قلم فرسایی می کند که تا پیش از او هیچ اثری به زبان فارسی به این جامعیت درباره تاریخ یهود نداشته ایم. خواجه رشیدالدین گرچه در طول دوران وزارت، منشا آثار و خدماتی شد اما همچنان به اصل یهودی خود وفادار بود و البته دست او در این دوران به خون مسلمانان زیادی هم آغشته شد. او در زمانی به وزارت رسید که دیگر چیز چندانی از تاریخ و فرهنگ ایرانی نمانده بود و او به عنوان یک روشنفکر و سیاستمدار مقتدر، سعی کرد ادبیات یهودی را به شکلی غیرقابل حذف وارد ادبیات فارسی کند. او سرانجام جانش را هم بر سر رقابت های سیاسی و تلاش برای کوتاه کردن دست مسلمانان از حکومت گذاشت و نتوانست همه ایده هایش را اجرایی کند.
مغول – صهیون در روزگار ما
رابطه میان یهود و مغولان حتی بعد از میان رفتن حکومت مغولان پایان نگرفت. به خصوص بعد از این که در قرن نوزدهم، ارتباط تجاری میان سیبری و مغولستان سهل تر شد، بازرگانان یهودی روس، وارد سرزمین های مغول ها شدند و همین امر به ورود برخی خانواده های یهودی به مغولستان منجر شد. بعد از پیروزی انقلاب بلشویکی روسیه که انقلابیون، یهودتباران زرسالار روس را تحت فشار قرار داده بودند بسیاری از این یهودیان، راه مغولستان را در پیش گرفتند و چون ثروتمند هم بودند، توانستند در این سرزمین به موقعیت بالایی هم دست یابند و در سطح اشراف این کشور قرار گیرند. بعد از آن بود که در برخی مناطق مغولستان، دهکده هایی از ساکنان یهودی روس تشکیل شد و بعدها با تشکیل دولت جعلی اسرائیل بسیاری از آنان، از مغولستان که خود به کشوری کمونیستی تبدیل شده بود، گریختندوبه سرزمین های اشغالی وارد شدند. بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، شاهد افزایش شهروندان یهودی مغول برای مهاجرت به اسرائیل بودیم و رابطه میان این رژیم و مغولستان گرم و میان دو کشور توافق نامه ویزا برقرار شد؛ به گونه ای که هرسال با گرم شدن هوا در تابستان، گروه های زیادی از گردشگران از سرزمین های اشغالی به مغولستان می روند واین رابطه تا جایی پیش رفته است که درسال 2003، سازمانی به نام همکاری مغول ویهودی تاسیس شد تاپیوندهای تاریخی میان این دوقوم مسلمان کش همچنان حفظ شود.
