علمای قم چگونه با بهائیت مبارزه کردند؟ کلیسای متحد متدیست ممنوعیتهای رابطه با همجنس را برداشت ائتلاف رهبران یهودی و مسلمان سوئد علیه قرآنسوزی نمایندگان ادیان الهی در مجلس اهانت به قرآن در سوئد را محکوم کردند از توهم تا واقعیت؛ نقد و بررسی سریال حشاشین علیه شیعه یا علیه اخوان؟ تفاوت بین فرقه و مذهب روایتی از سرنوشت تلخ کودکان گمشده منافقین ابن سینا «جِنّ» را چگونه تفسیر میکند؟ شباهت جریان یمانی با فرقه های استعماری بهائیت و داعش چرا تمام ادیان برای آخرالزمان منتظرند؟ مصر و موساد پای منقل «حشاشین» موضع ادیان درباره افراد ترنس و هویت جنسیتی آنها
بهائیت، فرقه ای منشعب از فرقه بابیه است که به عنوان یک جنبش اجتماعی در قرن سیزده هجری - نوزده میلادی - در ایران پا به عرصه وجود گذاشت.
میرزا محمدتقی در اواخر دوره سلطنت فتحعلی شاه در زمره نیروهای محمدخان زنگنه امیر نظام و پیشکار آذربایجان قرار گرفت و در اوائل سال ۱۲۱۶ به عنوان وزیر نظام آذربایجان و امیر نظام منصوب شد. او در تاریخ ۲۰ دی ۱۲۱۶ به همراه ناصرالدین میرزا ولیعهد محمد شاه به روسیه رفت و با نیکلای اول تزار روس در منطقه ایروان ملاقات کرد.
تشکیلات بهائیت به فشار سیاسی و تحریم اقتصادی علیه کشورمان قانع نمیشود و بهائیانی مثل «مریم معمارصادقی»، از حمله نظامی علیه ایران نیز سخن گفتهاند! رفتار امروز بهائیت، بر خلاف نهی از آزادیخواهی و اعتراض به حکومتها در تعالیم بهائی است.
«خشایار نبیلی»، جوانی است که چندین نسلش از پیروان بهائیت بودهاند، با این حال، خوشفکری والدین و خردورزیاش، موجب شد راه خود را از تشکیلات بهائی جدا کرده و مسلمان شود.
سخنگوی قوه قضاییه توضیحاتی درباره آخرین وضعیت پرونده جاسوسان و تبعههای کشورهای غربی، بازداشت دو عضو فرقه بهائیت در بابل، نتیجه پرونده گروهک منافقین ارائه داد.
مدیر گروه ادیان و فرق مؤسسه راهبردی دیدهبان با تشریح ترفندهای بهائیت برای نفوذ در جامعه ایران، حسن معاشرت پیروان این فرقه ضاله را یکی از دستورات تشکیلات بهائیت برای جذب افراد خواند و گفت: در بسیاری از موارد تشابه زیادی بین فرقه بهائیت و منافقین وجود دارد و اگر رؤسای تشکیلات دستور دهند تروری انجام شود با کمال میل انجام میدهند.
مهندس منصور روحانی از دوستان و همکاران بسیار نزدیک عبدالکریم ایادی بود.می توان وی را تخریب گر کشاورزی ایران نامید .
بهایی بودن یا بهایی نبودن امیرعباس هویدا، مسالهای است که در سالهای پس از انقلاب نیز بر نام و کارنامهی هویدا سایه افکنده و محل بحث و تحلیل و بررسی تاریخنگاران است.