به گزارش پایگاه خبری مفاز، مراد از وحدت بین شیعه و اهل‌سنت، نه یکی شدن مذاهب مختلف اسلامی و نه انتخاب یکی از آنها به‌جای بقیه است.
چنین تعریفی از وحدت، نه تنها تحقق عملی ندارد بلکه ترویج آن به ایجاد تفرقه و دشمنی بیشتر می‌انجامد. در واقع منظور از وحدت این‌است که پیروان مذاهب اسلامی در عین حالی که احکام خاص مذهبشان را برای خود حفظ کرده‌اند، در روابط اجتماعی، سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی خویش با سایر مسلمانان، همسو و تابع مصالح عالیه‌ی اسلام و امت‌اسلامی باشند و در مقابل دشمن اسلام،«ید واحده»باشند.
با چنین نگاهی به وحدت، بعضی فرقه‌های اسلامی، مخالف آشکار اتحاد مسلمانان هستند که از آن جمله می‌توان وهابیون را نام برد. انجمن حجتیه نیز مخصوصا در سال‌های اخیر، چنین رویه‌ای را در پیش گرفته‌است.نحوه‌ی عملکرد و اقدامات حجتیه سمت‌و‌سویی دارد که دشمنان اسلام خواهان آن هستند.
استراتژی انجمن حجتیه که طی نیم‌قرن گذشته بر محور مبارزه با بهائیت متمرکز شده بود امروزه تغییر یافته و بر فعالیت و تبلیغ علیه اهل‌سنت متمرکز شده‌است.¹
امروزه یکی از وجوهی که انجمنی‌ها را از عامه‌ی مردم متمایز کرده، همین مخالفت با اتحاد شیعه و سنی است. افراد وابسته به این تشکیلات و با افکار اصطلاحاً انجمنی، در صدد هستند تا با طرح مسائل اختلاف برانگیز میان شیعه و سنی، وحدتی را که از مسائل مورد تأکید بنیان‌گذار انقلاب اسلامی و رهبر انقلاب اسلامی است، از بین ببرند. قبل از انقلاب که دشمن اصلی استبداد و استعمار بود، آنها بهائیت را دشمن معرفی می‌کردند، بعد از انقلاب که تهدید امپریالیسم مطرح بود، آنها مارکسیسم را بزرگ‌نمایی می‌کردند و الان هم که استعمار نوین کشورهای اسلامی را تهدید می‌کند، آنها شیعه و سنی را دشمن یکدیگر معرفی می‌کنند.²
۱.سیدضیاءالدین علیانسب و سلمان علوی‌نیک، جریان‌شناسی انجمن حجتیه،صفحه۱۷۵
۲.همان
