به گزارش پایگاه خبری مفاز، ۶۰ نفر از اعضای یک کلیسای خانگی که به دلیل اذیت و آزار مقامات حزب کمونیست چین مجبور به ترک وطنشان شده اند، پس از گذشت دو سال هنوز در یک خانه اجاره ای محقر در جزیره‌ای در کره جنوبی زندگی می کنند، آنها بدون این‌که امید زیادی برای بازگشت به سرزمین مادری یا دریافت پناهندگی در کشور دیگری داشته باشند، با مشکلات و سختی های بیشماری در این جزیره مواجه اند.
وال استریت ژورنال گزارش می دهد، اعضای یک کلیسای خانگی در شهر شنژن که دولت چین آنرا غیر مجاز اعلام کرده است در پاییز ۲۰۱۹ به جزیره ججو کره جنوبی فرار کردند. این مسیحیان که نیمی از آنان را کودکان تشکیل می دهند پس از فرار با مشکلات مالی زیادی روبرو گردیدند و برای تامین معاش مجبور به انجام کارهای طاقت فرسایی در این جزیره شدند، آنان همزمان تلاش می کردند که پروسه پناهندگی را نیز طی کنند.
به گزارش یک مرکز حقوق پناهندگان در سئول به نام نانسن، دولت کره جنوبی در سال گذشته حدود ۱۲هزار درخواست پناهندگی را بررسی کرد که فقط ۰.۴ درصد از آنها را پذیرفت.
پان یونگ گوانگ، کشیش این کلیسای خانگی که در سال ۲۰۱۲ تاسیس شد، یک پزشک سابق ۴۳ ساله است. او به وال استریت ژورنال گفت که اعضای کلیسای او مایل به اسکان در ایالات متحده هستند. ماه گذشته او با یک دیپلمات آمریکایی در اینباره صحبت کرد و از او کمک خواست.
این کشیش چینی که توسط اساتید یک کلیسای پروتستان مستقر در ایالات متحده تعلیم دیده است، قبل از خروج از چین بارها بازداشت و توسط مقامات حزب کمونیست مورد بازجویی قرار گرفت. چند نفر از اعضای این کلیسای خانگی که به چین بازگشتند نیز با احکام سنگین قضایی روبرو شده. خانه‌های آنها مورد یورش قرار گرفت و پس از آزادی رفت و آمد آنها محدود شد.
تا کنون حدود ۶۰ عضو این کلیسا توانسته اند با انجام کارهای بسیار سخت به زندگی خود در این جزیره ادامه دهند. برخی از آنان که دیگر تحمل این‌همه از مشکلات را نداشتند، می‌خواستند به چین برگردند اما پکن به دلیل کرونا مرزهای خود را کاملن بسته بود.
بر اساس گزارش‌ها، آزار و اذیت مذهبی در چین در سال ۲۰۲۰ شدت گرفته است، به طوری که هزاران مسیحی از حق دسترسی به کلیسا محروم و تحت جفا قرار گرفته اند.
اعضای این کلیسا به خاطر دریافت تماس های نگران کننده، گمان می‌کنند که مقامات چینی در تلاشند محل دقیق زندگی آنها را بیابند و در آنجا نیز به آنها جفا برسانند.
کشیش پان به اعضای کلیسایی که رهبری آنرا عهده دار است می‌گوید که رنج آنها بخشی از برنامه خداست و “هیچ راهی برای بازگشت ما وجود ندارد”
