به گزارش پایگاه خبری مفاز، منطق اسلام در باب توحید بسیار صریح و روشن است. الله، خداوندِ اَحَدِ واحد، خالق همه‌ی هستی، قدرت مطلق و دانای کُل است. راه سعادت نیز در پیروی از پیامبران و اوصیاء ایشان است.
اما منطق زرتشتی در این امر، بسیار تاریک و ظلمانی است. در اَوِستا کتاب دینی زرتشتیان، جهان دو خالق دارد، یکی اهورامزدا و دیگری اهریمن. (1) و این دو دائم در حال نبرد با یکدیگرند و اهورامزدا (خدایی که زرتشتیان، او را می‌پرستند)، بارها دچار ضعف و ناتوانی شده، شکست خورده و یا تا سر حد شکست پیش رفته است. (2) نگاه دین زرتشتی به خداوند، نگاهی بسیار ابتدایی و در سطحی نازل و آمیخته با خرافات است.
از همین روی، دکتر عبدالحسین زرینکوب در کتاب «دو قرن سکوت» می‌نویسند: «بسیاری از ایرانیان از همان آغاز کار، دین مسلمانی را با شور و شوق پذیره شدند. دین تازه‌ای را که عربان آورده بودند، از آیین دیرین نیاکان خویش برتر می‌یافتند و ثنویت مبهم و تاریک زرتشتی را در برابر توحید محض و بی‍‌شایبه‌ی اسلام، شرک و کفر می‌شناختند». (3)
پی‌نوشت:
1. آذرفرنبغ پسر فرخزاد و آذرباد پسر امید، کتاب سوم دینکرت، دفتر دوم، پژوهش فریدون فضیلت، تهران: انتشارات مهرآیین، 1384، کرده‌ی 119، 126، 150.
اوستا، گزارش دکتر ج. دوستخواه، تهران: انتشارات مروارید، ۱۳۹۱، ج 1، ص 439
James Darmesteter,The Zend Avesta, From The Sacred Books of The East, Translated By Various Oriental Scholars, Oxford, At the Clarendon Press 1883, VOL. XXIII, pp 242
2. اوستا، گزارش دکتر ج. دوستخواه، تهران، انتشارات مروارید، ۱۳۹۱، ج 1، ص 407
3. عبدالحسین زرینکوب، دو قرن سکوت، تهران: انتشارات سخن، 1392. ص 269.
