به گزارش پایگاه خبری مفاز، به باور مسیحیان، پس از مصلوب شدن و درگذشت مسیح در آدینه نیک، او در روز سوم از مرگ برخاست، که به این مناسبت عید پاک جشن گرفته می‌شود. پس از این رویداد، عیسی مسیح تا روز چهلم رستاخیز به حواریون خود آموزش می‌داد ولی در چهلمین روز عروج کرد، پیش از معراج به حواریون قول داد تا برای ادامه راهنمایی آن‌ها، روح‌القدس، شخصیت سوم تثلیث را به جای خود نزد آنان بفرستد. بر این اساس، روح‌القدس ۱۰ روز پس از معراج، یعنی پنجاه روز پس از برخاستن مسیح از مرگ، بر حواریون نزول کرد که این روز به عنوان عید پنجاهه جشن گرفته می‌شود.
عید پنجاهه از دیدگاه تاریخی و نمادین با جشن فصل درو یهودیان که شاووعوت نامیده می‌شود مرتبط است. در جشن شاووعوت، یهودیان مناسبت آنچه «اعطای ده فرمان از سوی خدا در کوه سینا، پنجاه روز پس از خروج» می‌نامند را جشن می‌گیرند. از فعالیت‌هایی که در کشورهای گوناگون مسیحی به فراخور عید پنجاهه انجام می‌شود می‌توان به انجام مراسم در کلیسا، ضیافت‌های شام و ناهار، دسته‌های خیابانی، انجام غسل تعمید، مراسم محلی و رقص و پوشیدن جامه‌های جشن اشاره کرد.
تاریخچه
ریشه یابی نام این عید، بسیاری از ابهامات را برطرف کرده و سادگی آن را نمایان می‌کند. در اصل، ریشهٔ این کلمه، یونانی است و به معنای پنجاه می‌باشد زیرا این عید، پنجاه روز پس از عید پاک جشن گرفته می‌شود. در کتب تاریخی عهد عتیق از قبیل تورات، داستان این واقعه به گونه‌ای مفصل آمده است. در این جا به بخشی از تورات در توصیف این عید اشاره می‌کنیم: “پنجاه روز پس از عید پاک دوستان عیسی در اورشلیم باهمدیگر ملاقات کردند، دست به دعا برداشته ناگاه خروشی از میان خانه برخاست و آنان نوری آتشگون را بالای سر خود مشاهده کردند”.
منشأ اصلی این جشن که از توصیف تورات مشخص است جشن روح القدس با حواریون عیسی مسیح (ع) است، جشنی برای اثبات دینداری و قدرت ایمان. همانگونه که خداوند در قرآن کریم آیه (۵۲) سوره آل عمران می‌فرمایند: «پس چون عیسی درآنان (بنی اسرائیل) احساس کفر کرد، گفت کیانند (یاران من) در حرکت (به سوی خدا؟) حواریّون که شاگردان مخصوص حضرت عیسی (ع) بودند، گفتند: “ما یاوران دین خدا هستیم که به خداوند ایمان آورده‌ایم، و توای عیسی گواهی ده که ما تسلیم خدا هستیم.» این عبارات، خود گواه قدرت ایمان و اعتقاد یاران حضرت عیسی (ع) می‌باشد.
گاهی پیش آمده که برخی افراد سؤال می‌پرسند که چرا این روز جشن گرفته می‌شود؟ اگر کمی با دقت بیاندیشیم درمی‌یابیم که عظمت این روز به دلیل پاسداشت پایداری شاگردان عیسی مسیح (ع) در ایمانشان بوده و گویای چنان سعادتی برای آنهاست که از طرف خداوند وعده داده شده تا جاییکه با گذشت سالیان زیاد از این واقعه، همچنان این رویداد، گرامی داشته می‌شود چرا که خداوند در عبرانیان فصل ۱۱ آیه ۱، می‌فرماید: «ایمان یعنی یقین داشتن به آنچه اعتقاد داریم.» پس جایگاه ایمان در زندگی بشربسیار حائز اهمیت است.
