به گزارش پایگاه خبری مفاز، امروزه مسیحیان کاتولیک رومی در انگلیس این روز را در یکشنبه‌ی بعد از عید پاک جشن می‌گیرند. اهمیت عروج مسیح دو جنبه دارد؛ اول پایان حضور زمینی مسیح زنده را نشان می‌دهد و دوم اینکه این روز به عنوان عروج روحی او و بازگشتش نزد خدا در نظر گرفته می‌شود. روز عروج متعلق به جشن‌‌های عید پاک است. شاید به این خاطر که در مقایسه با مفهوم زندگی تازه در عید پاک یا حضور خدا در روز پنطیکاست، (عید پنجاهه)، پیامد ملموسی در زندگی مسیحیان ندارد، محبوبیت این جشن رو به کاهش است. برخی از مسیحیان عروج مسیح را نه به عنوان یک رویداد اتفاق افتاده بلکه به عنوان یک تمثیل مذهبی باور دارند.
مسیح طی چهل روز پس از مصلوب شدنش، به دفعات بر پیروان خود ظاهر می‌شد اما وقتی اینان تجربه خود را نقل می‌کردند، هیچ‌کس سخن‌شان را باور نمی‌کرد. آنگاه وقتی که یازده حواری بر سر میز نشسته بودند، مسیح بر آنان ظاهر شد و آنان را سرزنش کرد که چرا کسانی که او را پس از برخاستن از مرگ دیده بودند، باور نکرده‌اند.
سپس به آنان گفت: «به تمامی نقاط جهان سفر کنید و این خبر خوش را به تمام خلایق برسانید. کسانی که آن را باور داشته باشند و تعمید شوند، رستگاری خواهند یافت. کسانی که باور نکنند، محکوم بوده مورد سرزنش هستند…». بعد از این که مسیح با حواریون سخن گفت، به آسمان عروج کرد و در سمت راست خداوند مقام یافت.
این روز به عنوان یکی از اعیاد کلیسای جهانی، یکی از شش عیدی است که حضور در جمع در آن روز برای اعضای کلیسای انگستان واجب است. این رخداد به طور معمول یک بزرگ‌داشت عمومی یک‌روزه است اما کلیسا در راستای حفظ سنت‌های پیشین در ارتباط با اعیاد، مراسمی هفت‌روزه برای مؤمنان پیشنهاد می‌کند. کشیشان و خادمین کلیسا شب پیش از عید به شب‌زنده‌داری و دعا و خواندن متن کتاب مقدس می‌پردازند.
در روز عید، جمعیت حاضر می‌شوند و شمع پاسکال که در یک‌شنبه عید پاک روشن شده بود، خاموش می‌گردد. مراسم عبادی کلیسا، پایان کار رستگاری و عروج مسیح به آسمان را اعلام می‌کند و در عبادت‌های شب‌های بعد تکرار می‌شود.
