به گزارش پایگاه خبری مفاز، شهید محمد علی رجایی در یکی از سخنرانی‌هایشان که در سمینار جهاد سازندگی بوده است، گفته است:
باید افتخار کنیم به وجود چنین امامی و اصرار کنیم در این که هیچ کس در هر شرایطی باشد حق ندارد ذرّه‌ای حرفی بزند که مردم را از موضع تبعیّت امام خمینی، پائین بیاورد. یک جمله معترضه هست که من تقاضا و اصرار دارم به این که امام را به عنوان رهبر جامع، نه رهبر سیاسی، نه رهبر مذهبی تنها، از هرکسی بالاتر در این انقلاب باید مطرح کرد. اینطور نیست که ما داریم این شخصیّت را به امام می‌دهیم، ما اصرار کنیم که مبادا این نعمت را از ما بگیرند.
بسیار هستند افرادی که می‌خواهند اجتماعی که در مقابل امام جمع می‌شد، این اجتماع را جای دیگر هم جمع بکنند و بعد بگذارند جلوی همدیگر، این دقیقاً خیانت است.. اگر چه در آینده تاریخ خواهد گفت ولی ما باید بدانیم که آنچه در تاریخ به عنوان انحراف صورت گرفته، دیگر نمی‌گذاریم تکرار بشود. هم ملّی گرایان خائنی که اولین بار نیست به فکر شکست اسلام افتاده‌اند بلکه بارها این تجربه را تکرار کرده‌اند، هم آنها در صدد هستند، هم مقدّس‌های خشک مزخرفی که در طول تاریخ مبارزه یک شعار انحرافی دادند و میگویند امام رهبر سیاسی آن آیت الله هم رهبر مذهبی.
من هرگز در برابر مراجع عظام تقلید کوچکترین سخنی ندارم. مبادا خدای نکرده اینجور فکر شود که ما به فکر مسأله [اعتراض به تفاوت نگرش ها در] مرجعیّت هستیم، این مسئله اصلاً مطرح نیست. امّا من به شما عرض کنم اولین بار که به عنوان رئیس دولت به همراه هیأت دولت خدمت حضرت آیت الله العظمی آقای گلپایگانی رسیدیم، می‌دانید جمله اوّلشان به عنوان یک مرجع آگاه چه بود؟ گفتند:
“آقای نخست‌وزیر، هیئت محترم دولت، شما را سفارش می‌کنم به موقعیّت امام.”
خیال نکنید که مراجع خودشان مطّلع نیستند. این دقیقاً جمله‌ای است که ایشان به ما توصیه کردند که رهبری امام را مراقب باشید.
حالا آنوقت یک دسته‌ای پیدا می‌شوند میگویند که بله امام رهبر سیاسی، ما در مسائل مذهبی از دیگری هم می‌توانیم تقلید کنیم، اینها دقیقاً منحرفند. تازه هم نیست که پیدا شدند. آن موقعی که برادران و خواهرانمان زیر شکنجه فریاد می‌کشیدند، اینها می‌رفتند ثابت کنند که بهائیّت بر حق است یا باطل است و ⚡️دقیقاً در مقابل مبارزه قرار گرفته بودند.⚡️ باز دو مرتبه سرو کلّه شان پیدا شده، جلسه تشکیل می‌دهند و حرف می‌زنند. انحراف قطعی صد درصد هست. اگر کسی در رابطه با انقلاب مسأله دیگری غیر از امام را مطرح کند خواه ملّی‌گرا باشد، خواه مقدّس مذهبی باشد، برای ما مسئله انقلاب منفکّ از امام امکان ندارد.
از هر طرفی یک خوره به جان این انقلاب افتاده، من هشدار می‌دهم… اینها خوره‌های انقلابند، خواه جاهل باشند، خواه مغرض باشند. از نظر اثر عملی هیچ فرقی نمی‌کند. من اگر یک مشت به صورت یک نفر بزنم درد خودش را دارد، حالا من از روی جهل زده باشم یا از روی غرض زدم فرق نمی‌کند. یعنی چه که ما بیائیم در این شرایط که دنیا انقلاب ما را به امام می‌شناسد، ما خودمان امام را تکّه‌تکّه‌اش کنیم!؟
باید رسالت خودش را نه تنها در محتوای تفکّر و مکتب حفظ کند، بلکه حتماً باید در رهبری هم حفظ کند. و ما هر گروهی به هر شکلی که بخواهد در این انقلاب رخنه کند و از داخل به انقلاب لطمه بزند در مقابلش می‌ایستیم. خوب، حرف ما روشن است، آنچه باعث تضعیف انقلاب می‌شود از نظر ما فرق نمی‌کند، خداپرست باشد یا شاه‌پرست باشد یا استالین‌پرست باشد یا هر گروهی که در تضعیف انقلاب بخواهد نقش پیدا کند، نابودش می‌کنیم.»
منبع: روزنامه جمهوری اسلامی،61/3/29، ص7
