پایگاه خبری مفاز – میکائیل از ملائکه مقرب الهی و مأمور رزق و روزی بندگان است که در قرآن از او یاد شده است. بر اساس روایات میکائیل فرشته رحمت، از حاملان عرش الهی و از نخستین فرشتگانی است که بر حضرت آدم سجده کرد. مشارکت در هلاکت قوم لوط (ع) و فرعون، دادن شرح صدر به پیامبر(ص) و محافظت از او در لیلةالمبیت، یاری دادن مسلمانان در جنگ بدر و آوردن براق برای معراج پیامبر(ص) از دیگر وظایف وی بیان شده است.
در کتاب مقدس از این فرشته با عنوان رئیس ملائکه یاد شده است.در منابع مسیحی و یهودی، میکائیل از فرشتگان مقرب و بزرگ است که گاهی از او به «میشل» نیز یاد می‌شود[1]. میکائیل نزد یهودیان، مدافع همیشگی قوم یهود تلقی شده و رتبه‌ای بالاتر از جبرئیل دارد[2]. کتاب مقدس در فصل دهم و دوازدهم از کتاب دانیال، میکائیل را رئیس فرشتگان معرفی می‌کند که به کمک دانیال آمده و او را یاری می‌دهد تا بر دشمنانش پیروز گردد[3].
در رساله یهودا نیز میکائیل به‌عنوان رئیس ملائکه درباره جسد موسی(ع) با شیطان نزاع می‌کند و به او می‌گوید یهوه تو را توبیخ نماید[4]. در مکاشفه یوحنا از میکائیل و لشکریانی از فرشتگان یاد می‌کند که با اژدها جنگ می‌کنند[5].
میکائیل بزرگ‌ترین ملک مقرب است و در انجیل از آنجا که شیطان (Lucifer) را در نبردی بر سرِ آسمان‌ها شکست داد، مورد ستایش قرار گرفته است. میکاییل یکی از جنگجویان اصلی آسمانی و محافظی علیه تاریکیِ شب و مدیر شعور کیهانی تلقی می‌شود. به علاوه میکائیل‌مس به‌خصوص در انگلستان و ایرلند چارچوب زمانی و فصول را برای اهدافی غیردینی مشخص می‌کند. کلیسای ارتدکس شرقی این مناسبت را برگزار نمی‌کند و کلیسای ارتدکس یونان به جای آن در روز 8 نوامبر بزرگ‌داشت ملائک مقرب را بر پا می‌دارد اما به مناسبت نام‌گذاری نخستین کلیسای ایتالیا به نام میکائیل، کلیساهای کاتولیک و انگلستان این روز را به نام ملک مقرب، میکائیل یا «روز میکائیل مقدس و تمامی ملک‌ها» جشن می‌گیرند[6].
عید فرشته میکائیل و یا جشن فرشته میکاییل، یک فستیوال و جشنواره کوچک مسیحی است که در برخی از آیین‌های نیایش‌سرایی در ۲۹ سپتامبر اجرا می‌گردد. این روز در عین حال، روز گرامی داشتن فصل پاییز و درو محصول است. در انگلستان روز خاتمه قراردادهای کرایه خانه و یا سر رسید اجاره است. در این روز همچنین مراسمی با غذای سنتی خوراک غاز سرخ کرده برگزار می‌گردد.
پی نوشت:
[1] ابراهیم، «جبرئیل» در دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ص۵۴۴.
[2] همان.
[3] کتاب مقدس، کتاب دانیال، فصل دهم بند ۱۳ و ۲۱؛ کتاب دانیال، فصل دوازدهم، بند ۱.
[4] کتاب مقدس، رساله یهودا، بند ۸.
[5] کتاب مقدس، مکاشفه یوحنا، فصل دوازدهم، بند ۷.
[6] دانشگاه ادیان مذاهب، تاریخ ادیان، 7/7/1394.
