به گزارش مفاز؛ اما هم کتاب مقدس مسیحیان و هم تاریخ خشونت‌های کلیسا، پرده از آن روی سکه‌ی مسیحیت بر می‌دارد. به طور نمونه به چند مورد از خشونت‌های کتاب مقدس اشاره می‌نماییم:
“اگر مردی پسر لجوج و سرکش داشته باشد که با وجود تنبیهات مکرر والدین از ایشان اطاعت نکند در این صورت باید پدر و مادرش او را نزد ریش سفیدان شهر ببرند و … اهالی شهر او را سنگسار کنند تا بمیرد به این طریق شرارت را از میان خود دور خواهید کرد و همه جوانان اسرائیل این واقعه را شنیده خواهند ترسید”[2]
“و هر گاه گاوی به شاخ خود مردی یا زنی را بزند که او بمیرد، گاو را البته سنگسار کنند … و لیکن اگر گاو قبل از آن شاخ زن می‌بود و صاحبش آگاه بود و آن را نگاه نداشت و او مردی یا زنی را کشت، گاو را سنگسار کنند و صاحبش را نیز به قتل رسانند.” [3]
“دستور خدای کتاب مقدس به موسی و پیروانش: “هنگامی که به شهری نزدیک می‌شوید تا با آن بجنگید، … اگر تسلیم نشدند، شهر را محاصره کنید … همه مردانِ آن را از بین ببرید؛ ولی زنها و بچه‌ها، گاوها و گوسفندها، و هر چه را که در شهر باشد می‌توانید برای خود نگه‌دارید … این دستورات فقـط شامـل شهرهای دوردست می‌باشد و نه شهرهایی که در خود سرزمین موعود هستند. در شهرهای داخل مرزهای سرزمین موعود، هیچکس را نباید زنده بگذارید. هر موجود زنده‌ای را از بین ببرید.”[4]
“عیسی با طناب، شلاقی ساخت و همه را از آنجا بیرون کرد. او گاوان و گوسفندان را بیرون راند و سکه‌های صرافان را بر زمین ریخت و میزها را واژگون کرد.”[5]
پس ادعای محبت که امروزه دستاویز تبشیری‌ها است بسیار پوچ و بی اساس است البته این پوچی در برخی دیگر از ادعاهای این فرقه وجود دارد از جمله آموزه فدا که یکی دیگر از روش‌های جذب در فرقه است به این معنی که تو (عضو) هر کار میخواهی انجام بده عیسی کفاره گناهانت را در آسمان داده است.
بررسی این آموزه هم نشان می‌دهد فدا هم تحریف است. آموزه فدا ، اگر مهمترین رکن اعتقاد مسیحی نباشد ، یکی از مهمترین ارکان آن به شمار می آید. و نخستین بار پولس بود که به آن اشاره کرد. با اندکی تأمل این سؤال بر ما هجوم می آورد که آیا می توان گفت مسیح (ع) از آموزه ای با این اندازه اهمیت غافل مانده و یا آن را از خاطر برده است ؟ اگر هدف او نجات بشریت بو ده آیا ممکن است که آن را برای مردم تبیین نکرده باشد؟ و آیا مردم نمی دانسته اند که جانشان آلوده به گناه است؟ و این عیسی که در برابر آنها موعظه می کند همانی است که برای نجات آنها آمده است ؟ آیا مسیح (ع) باید همه اینها را از یاد ببرد و بازگویی همه این موارد را به فردی که سبب آزار فراوان پیروان مسیح (ع) می گشت و از شاگردان او هم نبود واگذرد ؟ آیا در خور و سزاوار نبود که مسیح دست کم رسولان خود را از این عقیده آگاه می ساخت تا آنها هم مبلغ آن باشند؟
از اینها که بگذریم هیچکدام از اناجیل به مسئله فدا اشاره نمی کنند . متی و یوحنا که هردو از شاگردان و رسولان مسیح بوده اند نه از فدا و نه از گناهان مسیح هیچ نمی گویند ، مرقس نیز که از شاگردان پطرس رسول بوده و انجیل خودرا برگزیده تعالیم او میدانسته به این آموزه توجهی ننموده در حالیکه خود مرقس از همراهان پولس به شمار میآید . لوقا هم که در برخی از سفرهای پولس یار او بوده هیچ گزارشی از گناه اصلی و فدا نداده است.
پرسشهایی از این دست آموزه فدا را هر چه بیشتر با تردید همراه می سازد آموزه ای که نه مسیح و نه هیچ یک از شاگردان او از آن سخن نگفته اند. این آموزه پیش از هرچیز زاییده تخیل پولس است و وجهی دیگر از تحریفاتی است که توسط پولس به دین عیسی علیه‌السلام وارد شد.
پی نوشت:
[1]- کتاب مقدس تفسیری، غلاطیان، باب 5، بند 15.
[2]- کتاب مقدس تفسیری، تورات، سفر تثنیه، باب 21، بند 18 تا 21.
[3]- کتاب مقدس تفسیری، تورات، سفر خروج، باب 21، بند 28 و 29.
[4]- کتاب مقدس تفسیری، تورات، سفر تثنیه، باب 20، بند 10 تا 16.
[5]- کتاب مقدس تفسیری، انجیل یوحنا، باب 2، بند 15.
