به گزارش پایگاه خبری مفاز، محمدعلی طاهری مؤسس عرفان حلقه با تشکیل جلسات «فرادرمانی»، ادعای درمانگری بیماری‌های جسمی و روحی را دارد، این جلسات وی و شاگردانش موجب آسیب‌های زیادی به مراجعان (از جمله خودکشی دختری 15 ساله به نام آیسان علی‌بابایی و فلج شدن دختری دیگر به نام مهسا مُقار عابد) شد. طاهری که خود عامل از بین بردن آسایش و صلح در میان خانواده‌ها است، در اظهار نظری سخیف، انسان‌ها را به صلح دعوت کرده و به نظر می‌رسد خود را منجی این صلح‌طلبی می‌پندارد؛ البته شاید این ادعا، از علائم خودشیفتگی در وی باشد.
طاهری در تورنتو کانادا، در رابطه با صلح، بیانیه‌ای با عنوان «جنگ خانمانسوز: انسانیت در تضاد با خشونت» صادر کرده و در بخشی از آن چنین گفته است: «سازمان صلح طاهری بدین وسیله، هرگونه کشتار مردم بی‌گناه در هر نقطه جهان به ویژه در خاورمیانه را محکوم نموده و از آن اعلام انزجار می‌نماید. جنگ و کشتار مردم بی‌دفاعی که صرفاً قربانی حماقت‌ها و جاه طلبی‌های دست عده‌ای هستند با تحریکات و پشتیبانی‌های نابخردانه قدرت‌مداران و خودکامگان رخ می‌دهد. … هم‌اکنون در دنیا موج تنفرِ ناشی از رویارویی انسان‌ها با یکدیگر، در طرفداری از گروه‌های مورد وثوقشان در جنگ اخیر، موج جدید و کم سابقه‌ای از گسترش نفرت را در جهان رقم زده است که احتمال درگیری‌های گسترده‌ای را در همه کشورها بین طرفین قوت بخشیده است، بدون آنکه این رویارویی‌ها به هیچ طریقی کمکی به حل مسالمت‌آمیز موضوع داشته باشد. این معضل کهنه، موضوعی نیست که جنگ و خونریزی و آوارگی مردم بی‌گناه راه حل آن باشد. در واقع به جز راه حل‌های مسالمت آمیز که با وساطت‌های عاقلانه محافل ذیربط بین‌المللی برای آن چاره‌اندیشی شود، هیچ راه حل دیگری وجود ندارد».[1]
باید به طاهری گوشزد کرد که آیا منظور او از کشتار بی‌گناهان، نظامیان سفّاک اسرائیلی هستند؟ همانطور که در بیانیه‌ای در رابطه با جنگ غزه و اسرائیل، حمایت خود را از اسرائیل اعلام و عملیات‌های مبارزان فلسطینی را محکوم کرده است.
بر هیچ عاقلی پوشیده نیست که جان، مال، آبرو و … غیرنظامیان به ویژه زنان و کودکان، در هر صورتی باید حفظ شود. اما سؤال این است که اگر یک جمعی بر جمع دیگر ظلم کنند، نفرات آنان را به قتل برسانند، اموال و دارایی آن‌ها را مصادره کنند، به هیچ طریق و راهی به عدالت، پایبندی به حق شهروندی و آزادی دیگری راضی نشوند، اینجا باید چه کار کرد؟ آیا گروه مظلوم باید سال‌ها رنج و ظلم مستمر گروه دوم را تحمل کند؟ یا اجازه دارد در اقدامی تلافی‌جویانه به گروه ظالم حمله کرده و انتقام ظلم‌ها را بگیرد؟
ملاک‌های قضاوت هم مشخص است؛ آنچه عقلا به آن می‌رسند، عرف جامعه، آموزه های دینی (به عنوان بیانی از جانب خدا)، وجدان جمعی و اخلاق، یک‌سری مبانی هستند که با آن‌ها می‌شود به سؤال بالا جواب داد. البته باید خاطرنشان کرد شالوده‌ی فکری و آموزه‌های طاهری، تناقضات بسیاری دارد. به عنوان نمونه محمدعلی طاهری، مؤسس عرفان حلقه در اساس‌نامه خود، محدوده و اصول آموزه‌های خود را بیان کرده است. اصل «عدم قضاوت» را یکی از آموزه‌ها معرفی کرده است: «قضاوت فقط مختص خدا است».[2]
طاهری برخلاف اساس‌نامه خود، جنگ بین غزه و اسرائیل را قضاوت کرده و عملیات رزمندگان فلسطینی را محکوم کرده است. همچنین در بیانیه فوق حکم می‌دهد: «راه‌حل این مسأله گفتگوی بین المللی است». باید خاطر نشان کرد که تجربه چند دهه اخیر در این مسئله نشان می‌دهد، گفتگوهای بین‌المللی کاملاً جانبدارانه، غیر‌عادلانه و به نفع اسرائیلی‌‌ها است؛ درحالی که عقل و دین حکم به عدالت را تجویز می‌کند: «إِذا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ [نساء/58]؛ هنگامی كه ميان مردم داوری می‌كنيد به عدالت داوری كنيد».
پی‌نوشت:
[1]. سایت محمدعلی طاهری، تیتر خبر: جنگ خانمانسوز: انسانیت در تضاد با خشونت، ۱۷/اکتبر/۲۰۲۳ مصادف با ۲۵/مهر/۱۴۰۲.
[2].محمدعلی طاهری، عرفان کیهانی(حلقه)، اندیشه ماندگار، قم، 1388، ص 150.
محمد جواد نصیری
عرفانهای نوظهور
شبه معنویت های بومی
