به گزارش پایگاه خبری مفاز، وجود تعابیر و صورت‌های جنسی در آموزه‌های کابالا همواره یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات در این روش شبه عرفانی بوده است.
هرچند این صور، مانند آنچه در اشعار صوفیانه آمده است، مجازی شمرده می‌شود با این‌حال کثرت استفاده از این تعابیر، چه در متون دینی و چه ادبیات کابالایی باعث شده است تا برخی از روشنفکران یهودی همچون فُروید عبارات سخیفی در این مورد بیان کنند. (دایرة‌المعارف یهود، یهودیت، صهیونیسم، ج 5، ص 189)
متون دینی در عرفان یهود، نه به صورت شفاف بلکه به صورت نمادین سرشار از صور خیالی جنسی است؛ به‌عنوان‌مثال سِفر هوشع و غزل غزل‌های سلیمان دارای ادبیاتی کاملا خلاف متون دینی و الهی بوده و در زمره محتواهای کاملا جنسی هستند.
در سِفر هوشع برای بیان خیانت قوم بنی‌اسرائیل نسبت به پروردگار، کردار ایشان همچون خیانتی که جومِر، همسر هُوشع در حق او روا داشت، به تصویر کشیده شده است.
در این آیات، خداوند داماد و اسرائیل، نماد جومِر می‌باشد و با وجود خیانت اسرائیل، خدا نیز همچون هوشع که به دنبال زن خیانت‌کار خود رفت، سرانجام اسرائیل را مورد لطف دوباره خود قرار می‌دهد! هُوشع 14-1
خاخام‌های یهودی از اولین مروّجان صُور و تفاسیر جنسی در سنت ادبی یهود بودند. آنان کتاب مقدس را یک متن مفتوح و باز می‌دانستند که پیوسته به روی همه اشخاص گشوده است؛ ولی کسی نمی‌تواند به محتوای واقعی آن دست یابد.
به همین سبب علاقه و اشتیاق اشخاص را در تفسیر این کتاب مقدس، به‌نوعی از لذت جنسی تشبیه می‌کردند که شخص در دست یافتن به یک زن زیبا و فریبنده همواره ناکام باقی می‌ماند.
بر اساس تلمود، میل جنسی غریزه‌ای انسانی و طبیعی است و البته زنا با زنان غیر یهودی مجرد و متأهل از دیدگاه تلمود برای یهودیان حرام نیست. همان ج 5، ص 268
در دوران معبد دوم، صور جنسی به صورت نقوش فرشتگان و به شکل مرد و زنی در حال هم‌آغوشی بر صندوق عهد عتیق ترسیم شده بود که ابتذال عرفان یهودی را بیش از پیش نمایان کرد.
بنابراین با توجه به مطالب گفته شده این مسئله به ذهن خطور می‌کند که موضوع ابتذال جنسی جزء لا ینفک آموزه‌های یهودیان و آیین کابالا بوده و در تمامی ادوار به انحاء مختلف از آن اسمی به میان آمده و به نوعی آیین کابالا در ادوار مختلف درگیر چنین تفکرات و اعمالی از سوی مریدان و روشنفکران خود بوده است.
