به گزارش پایگاه خبری مفاز، زندگی در دوران پسامدرن، انتخاب‌های زیادی برای مردم مغرق در فرهنگ مصرفی، ایجاد کرده و آنها می‌توانند قدرت گزینش بسیاری در حوزه‌های مختلف حیات فردی و اجتماعی خویش داشته باشند. تحت شرایط استیلای فرایند کالایی شدن بر فرهنگ و دین، دین و دین‌ورزی نیز حالت کالایی و کارکردگرایانه می‌یابد.
غلبه آرمان مسرت‌جویی و لذت‌طلبی دنیای مدرن، دین کالا شده را نیز به سمت خدمت‌رسانی در همین عرصه‌ها یعنی شادکامی و لذت سوق می دهد. بدین سان بسیاری از جنبش‌های نوپدید دینی و جریان‌های معنویت‌گرای نوین، شاهد تبدیل عملی دین به چیزی شبیه پاپکورن هستند؛ یعنی دینی با شاخصه‌های کالایی شدن، ابتذال(فروکاست دین به امور سطحی مانند لذت ناشی از خوردن پاپکورن) و تبدیل شادی بخشی به عنصر محوری دین.
در این نوع دین‌ورزی و نگرش به دین است که اگر ادیان سنتی نتوانند کارکرد مدنظر را داشته باشند، از چشم افراد می‌افتند و این یکی از دلایل گراش به جنبش‌های دینی نوپدید و چالش ادیان سنتی با شاخصه‌های مدرنیته است.
