به گزارش پایگاه خبری مفاز، با بررسی و مطالعه پیرامون جریان شیرازی، مشخص می‌شود که هدف اصلی این جریان، رهبری کشور عراق و تاثیرگذاری و نفوذ در بخش‌های مختلف آن است.
این هدف بر اساس خط فکری سید محمد شیرازی ترسیم شده که به عنوان رهبر اصلی این جریان مطرح است و به همین مناسبت او را «امام شیرازی» خطاب می‌کنند.
هم اکنون نیز در راس این جریان سید صادق شیرازی» (برادر کوچک‌تر سید محمد) قرار دارد و به عنوان شخصیت اثرگذار پس از وی مطرح است.
نکته قابل توجه آن است که بسیاری از عناصر اصلی این جریان از شاگردان و نزدیکان سید محمد بوده و به واسطه‌ی او با این جریان آشنا شده‌اند و نفوذ و مقبولیتی که سید محمد در میان آنها دارد، سید صادق شیرازی از آن برخوردار نیست و به همین جهت سید صادق به عنوان ادامه دهنده‌ی راه سید محمد قدم بر می‌دارد و نظریه‌پرداز این جریان محسوب نمی‌شود.
بر همین اساس مشاهده می‌شود که در بسیاری از همایش‌ها و نشست‌ها به بررسی افکار و آرای سید محمد شیرازی پرداخته می‌شود.
این جریان برای رسیدن به هدف اصلی خود که رهبری کشور عراق است، به جایگاه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و همچنین به ایجاد امنیت و نفوذ در بخش‌های مختلف عراق نیاز دارد.
از سوی دیگر با وضعیت مدیریتی این کشور که احزاب و گروه‌های مختلف نقش بسزایی در اداره آن ایفا می‌کنند و همچنین به جهت اعتباری که روحانیت و مرجعیت در این کشور دارد، بهترین گزینه‌ی ممکن برای این جریان جهت پیشبرد اهدافش در عراق، مطرح کردن خود به عنوان مرجع تقلید است.
بنابراین مشاهده می‌شود که سید محمد شیرازی پس از گذشت مدتی از فوت پدرش سید مهدی شیرازی، اعلام مرجعیت می‌کنند تا هم از جایگاه ویژه‌ای برخوردار باشد و هم بتواند به عنوان یک حزب و گروه در کشور عراق فعالیت کند و از این طریق برای خود امنیت ایجاد کرده تا از آسیب دیگران در امان باشد.
زیرا مرجع تقلید در هر جایی از مصونیت برخوردار است و همچنین می‌تواند منبع مناسبی برای تامین منابع مالی از طریق دریافت وجوهات باشد که تمام این موارد بدون اعلام مرجعیت برای جریان شیرازی میسر نبوده است.
