به گزارش پایگاه خبری مفاز، بهائیان هر اتفاق و مناسبتی را از دریچه سود و زیان تشکیلاتی و مناسبات سازمانی مورد بررسی قرار می‌دهند، به عنوان مثال همین جشن کریسمس که از یک طرف به دلیل جمعیت زیاد مسیحیان و بستر مناسبی که برای تعامل و تقریب افراد فراهم می‌آورد، چشم‌پوشی از آن برای بهائیت ضرر بزرگی محسوب می‌شود و از طرف دیگر مسئولان تشکیلات برای اغنای افکار خود بهائیان و تناقضاتی که حضور و تبلیغ بهائیت در این فضا ایجاد می‌کند، مجبورند دستور واضحی در مورد عدم‌شرکت در این مناسبت پر زرق و برق صادر نکنند. هرچند در لفافه اعضا را به استفاده ابزاری از کریسمس سوق می‌دهند و در میان خود، کنار گذاشتن کامل چنین مناسبت‌هایی را به عصر ذهبی و حکومت خیالی بهائی موکول می‌نمایند:
«بهائیان باید جشن گرفتن ایام مقدسه مسیحی از قبیل کریسمس را متوقف سازند… امّا لزومی ندارد که در حال حاضر محافل روحانی این اصل را تنفیذ نمایند..؛
بهائیان، در اتخاذ تصمیم که آیا در این قبیل فعالیت‌های سنتی شرکت کنند یا خیر، باید در مقابل دو مورد افراط و تفریط مراقبت تام داشته باشند. یکی قطع ارتباط غیرضروری از مراسم و آئین‌های فرهنگی بی‌ضرر و بالتبع منزوی کردن خود از دوستان و خانواده‌های غیر بهائی خویش است؛ و دیگر ادامه دادن به مراسم منسوخ ادوار سالفه و بالتبع تضعیف استقلال امر بهائی و ایجاد تمایزات نامطلوب بین خود و دیگر احبای الهی است. در این رابطه بین آنچه که بهائیان بین خود انجام می‌دهند و آنچه که در ارتباط و مصاحبت با دوستان و منسوبین غیربهائی انجام می‌دهند، تفاوتی وجود دارد. »(بخشی از پیام مرکز اصلی فرقه)
