به گزارش پایگاه خبری مفاز، «روزه» بهائیان نوزده روز و در ایّام اعدل فصول (از لحاظ مدت) قرار داده شده و از جهت گرما و سرمای هوا نیز رعایت حال بهائیان شده و روزه را ابتدای روز و از طلوع آفتاب قرار داده است، که تقریبا یک ساعت و نیم کمتر از روزه مسلمانان است. همچنین مسافر و مریض و زن باردار و زنی که بچه شیرخوار دارد را معاف کرده است.
میرزا بهاء از جهاتی حال پیروان خود را در مورد روزه رعایت نموده است. که به نمونه هایی از آنها اشاره می کنیم:
1_ سی روز روزه در اسلام تبدیل به نوزده روز شده است. (1)
2_ ایّام روزه را در اعدل فصول (از لحاظ مدت) قرار داده است. (2)
3_ از جهت هوا نیز (گرما و سرما) رعایت کرده است.
4_ ابتدای روزه را از طلوع آفتاب قرار داده است، که تقریبا یک ساعت و نیم کمتر از روزه مسلمانان است. در “اقدس” می گوید: «کفّوا انفسکم عن الأکل و الشرب من الطلوع الی الافول ایّاکم ان یمنعکم الهوی عن الفضل الّذی قدّر فی الکتاب»؛ (از خوردن و آشامیدن خودداری کنید؛ از ابتدای طلوع آفتاب تا هنگامی که غروب می کند و مبادا که هوی نفس شما را از این فضیلت مانع بشود). (3)
گویا در این حکم، از افرادی که هنگام طلوع آفتاب از خواب بر می خیزند حمایت شده است. با توجه به این حکم زمان روزه نیز در حدود یک ساعت و نیم کوتاهتر می شود و چون پیروان او در طلب و جستجوی روحانیّت نبودند، از موقع بین الطلوعین نیز صرف نظر شده است.
5_ از مسافر و مریض و زن باردار و زنی که بچه شیرخوار دارد ساقط کرده است. (4)
آری، “میرزا بهاء” در تمام موارد و در همه جا جانب مردم بی علاقه به روحانیّت، مادّی و ظاهر پرست را رعایت نموده است و در احکام مجعوله خود تمایلات نفسانی و شهوات مادی آنها را به نحو کمال تأمین کرده است.
از نوشته های رؤسای این آئین معلوم می شود که مبطلات روزه فقط خوردن و آشامیدن است و کارهای دیگر از قبیل مقاربت و … مبطل روزه نیست.
در “گنجینه احکام” از قول “عبدالبهاء” نقل می کند: روزه عبارت است از خودداری از جمیع خوردنی ها و نوشیدنی ها و دخان که از جمله مشروبات است. (5)
پس در این جمله فقط دخان را اضافه نموده است، آنهم به عنوان اینکه داخل در مشروبات است نه اینکه عنوان مستقلی داشته باشد. (6)
پی نوشت:
(1). بیان، باب هیجده از واحد هشتم.
(2). مبین، صفحه 74، سطر 1.
(3). اقدس، صفحه 7، سطر 3.
(4). اقدس، صفحه 6، سطر 17.
(5). گنجینه ی احکام، ص 37.
(6). گرد آوري از کتاب: محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء، مصطفوی، حسن، مرکز نشر آثار علامه مصطفوي، تهران، ١٣٨۶ ، ج 2، ص 122.
