به گزارش پایگاه نبری مفاز، «در آن روز خداوند به ابراهیم گفت، این زمین را از رود مصر تا رود فرات به تو بخشیدم» آیه‌ای از تورات که به یهودیان صهیونیست این جرات را داد تا با سو استفاده از تعبیر این آیه شریفه بنای کشتار و نسل کشی را بگذارند و مسلمانان و اعراب این سرزمین را ناچار به فروش اراضی خود و کوچ اجباری کنند.
اوایل تابستان ۱۹۱۷، درست ۳۱ سال بعد از یادداشت مشهور بالفور وزیر خارجه وقت انگلستان در ۲ نوامبر همان سال، خطاب به روتشیلد با مضمون نظر مساعد لندن برای تشکیل یک کشور یهودی در فلسطین، شیپور آواره کردن بیش از ۹۰ درصد ساکن مسلمان اورشلیم، نواخته شد.
آن روزهایی که هنوز سرزمین زیتون پر بار بود و غصب و غارت معنایی پیدا نکرده بود،بعد از هجوم اسرائیلی‌ها به سرزمین مقدس فلسطین، قتل و کشتار و ویرانگری کلید خورد و از آن روز تا کنون در بین فلسطینیان روز نکبت مشهور ترین رویداد تقویم فلسطین است.
تلاش‌ها به اینجا ختم شد، اورشلیم
سابقه تلاش برای تشکیل دولت جعلی یهود به سال ۱۶۲۱ تا ۱۶۵۹ برمی‌گردد که یهودیانی چون جوزف نونفردافوسکا، سورنیام و دیوید نانسی تلاش کردند تشکیل یک دولت مهاجر نشین یهودی را پایه ریزی کنند، دو سازمان «انجمن کتاب مقدس» و «کانون فلسطین» هم اعلام کردند هیچ کشوری به اندازه فلسطین برای یهودیان صهیونیست دارای اهمیت نیست و هیچ سرزمینی به اندازه اورشلیم به توضیح و تشریح عاجل نیاز ندارد.
بعد از اعلام رسمی بیانیه بالفور، یک هیأت رسمی از جانب فلسطینیان برای درخواست لغو این اعلامیه به لندن رفت. این هیأت اعلام کرد بالفور با ماده ۲۲ اعلامیه جامعه ملل، و نیز با معاهدات انگلستان در قبال شریف حسین در تعارض است. بعد از تجزیه امپراطوری عثمانی، اداره سرزمین فلسطین در ۲۴ ژوئیه ۱۹۲۲میلادی به دولت انگلستان اعطا شد.
اما در نهایت ۴ می‌سال ۱۹۴۸کاخ باکینگهام اعلام کرد به دنبال خروج انگلیس از هندوستان و پاکستان، از فلسطین هم خارج می‌شود. ده روز بعد، آژانس یهود بر حق تاریخی یهود و اتکاء به قطعنامه (۱۸۱) مجمع عمومی ملل متحد، یهودیان را بنام اسرائیل مجاز برای حضور در این منطقه اعلام کرد.
پایان اعطای یک قیمومت
تصویب اعلامیه بالفور و پایه گذاری حکومت نوپای اسرائیل توسط «داوید بن گوریون» کافی بود تا بحران‌ها و مجادلات بی‌شمار جنوب غربی آسیا به مدت ۷۵ سال شروع شود. نبردی که خیلی‌ها را از خانه و کاشانه خود راهی دیار غربت کرد و البته خیلی‌ها را هم پایبند به خاک مادری و مشق دفاع از سرزمین و قبله اول مسلمین کرد. جنگ و درگیری برای تصاحب اجباری و صاحبخانه شدن، شمار بالایی از فلسطینیان را به کام مرگ فرستاد و چهار دیواری خیلی از خانه‌ها را بر سر اهالی آنها خراب کرد.
سیاست نسل کشی که هنوز بعد از ۷۵ سال ادامه دارد البته جنسش در باریکه‌ای معروف به نام غزه با سایر نقاط سرزمین اشغالی فلسطین فرق دارد، مردمش همچنان استوارند و اجازه نمی‌دهند رد چکمه‌های اسرائیلی بر سنگ فرش خیابان‌هایشان جا خوش کند.
منطقه‌ای که در دفتر خاطراتش، روزهای نبرد و درگیری زیادی را ثبت کرده و هربار هم دست اسرائیلی‌ها را برای سیطره بر خاک غزه، خالی گذاشته، حالا درگیر جنگی ۵ ماهه شده که حاصلش تقدیم کردن بیش از ۳۱ هزار شهید به سرزمین مقدس اورشلیم است.
دست برتری که کوتاه است
حماس، آرامش را با طوفان الاقصی بر سر اسرائیلی‌ها خراب کرد، عملیاتی غافلگیر کننده برای رژیم صهیونیستی که باعث شد بسیاری از شهرک‌های یهودی نشین در نوار غزه، تخلیه شود و دو دو تا چهارتایشان بهم بریزد. حمله ۷ اکتبر نشان داد نیروی مقاومت فلسطین قادر است تمامی محاسبات امنیتی ارتش اسرائیل را نابود کند و قدرت نظامی و راداری آنها را با چالشی جدی روبرو کند.
چهارمین ارتش قدرتمند جهان حالا بعد از طوفان الاقصی و در مواجهه با نیروهای حماس و از دست دادن بیش از هزار نیروی نظامی خود و کلی تجهیزات نظامی و دست دراز کردن جلوی غربی‌ها برای حمایت مالی و نظامی، دیگر دست برتر در نبرد را ندارد و برای پذیرش شکست چرتکه می‌اندازد. شکستی که بنا بر اعتراف بسیاری از کارشناسان و نظامیان این رژیم در صورت اصرار کابینه نتانیاهو برای تشدید نبرد در غزه و کشاندن آتش جنگ به رفح و جنوب لبنان، آن فرصت ۲۵ ساله معروف، زودتر از موعدش تمام می‌شود.
