به گزارش پایگاه خبری مفاز، در اعتقاد مسیحیان، پس از عیسی (ع) هیچ شخصی از موقعیت و جایگاه مریم (س) برخوردار نیست. در طول تاریخ، کلیسا کوشیده است با صورت بندی آموزه هایی، چهره ی ممتاز این بانوی مقدس را ترسیم کند. اما تصویری که کتاب مقدس از این شخصیت به دست می دهد با آنچه در سنت پدران و اصول کلیسائی می توان دید تا حدود زیادی متفاوت است.
سه نکته در بررسی کتاب مقدس می توان یافت: اول آن که اصولاً مریم (س) در کتاب مقدس حضوری کم رنگ دارد و در موارد کمی به وی اشاره شده است.(1) اگر موارد تکراری در انجیل را حذف کنیم، این حضور باز هم کم رنگ تر می شود. دوم آن که استثنائی بودن شخصیت مریم (س) در کتاب مقدس به دلیل آن است که فرزندی موعود را آبستن شده است، نه به دلیل قابلیت های شخصی او. بهترین تجلیل از شخصیت مریم (س) را در انجیل لوقا می توان دید که به خوبی بیانگر این ادعاست: «پس فرشته نزد او داخل شده، گفت: سلام بر تو ای نعمت رسیده، خداوند با تو است و تو در میان زنان مبارک هستی. چون او را دید از سخن او مضطرب شده، متفکر شد که چه نوع تحیت است. فرشته بدو گفت ای مریم ترسان مباش زیرا که نزد خدا نعمت یافته ای اینک حامله شده، پسری خواهی زایید و او را عیسی (ع) خواهی نامید.
او بزرگ خواهد بود و به پسر حضرت اعلی مسمی شود و خداوند تخت پدرش داوود (ع) را بدو عطا خواهد فرمود و او بر خاندان یعقوب تا به ابد پادشاهی خواهد کرد و سلطنت او نهایت نخواهد بود.
مریم به فرشته گفت: این چگونه می شود و حال آن که مردی را نشناخته ام؟ فرشته در جواب وی گفت: روح القدس بر تو خواهد آمد و قوت حضرت اعلی بر تو سایه خواهد افکند. از آن جهت، آن مولود مقدس پسر خدا خوانده شد.»(2)
چگونه می توان با استناد به چنین عبارتی چهره ای استثنائی از مریم (س) بر اساس ذهنیت مسیحی ترسیم کرد؟
هاروی کاکس، نویسنده ی کتاب مسیحیت به این پرسش پاسخ داده است. به اعتقاد وی، تولد خداوند مجسم از یک دوشیزه، پیشنهادی از ناحیه ی فرشته خدا بود که مریم (س) می توانست آن را نپذیرد. اما وی با اطمینان کامل به محبت خدا و اشتیاقش برای پذیرش ننگ اجتماعی، که به خاطر تولد کودک بدون ازدواج به او نسبت داده می شد، نقش بزرگی در نجات بشریت ایفا کرد.(3) سوم آن که برخورد سرد عیسی (ع) با مادر در گزارش انجیل، نشان می دهد که مریم (س) شخص معمولی است نه استثنائی: «او با آن جماعت هنوز سخن می گفت که ناگاه مادر و برادرنش در طلب گفتگوی وی بیرون ایستاده بودند و شخصی وی را گفت: اینک مادر تو و برادرانت بیرون ایستاده، می خواهند با تو سخن بگویند.
در جواب گفت: کیست مادر من و برادرانم کیانند و دست خود را به سوی شاگردان خود دراز کرده گفت: اینانند مادر و برادرانم. زیرا هر که اراده ی پدرم را که در آسمان است به جا آورد همان برادر و خواهر و مادر من است.»(4) «و در روز سیم در قانای جلیل عروسی بود و مادر عیسی (ع) در آنجا بود و عیسی (ع) و شاگردانش را نیز به عروسی دعوت کردند. و چون شراب تمام شد مادر عیسی (ع) بدو گفت: شراب ندارند.
عیسی (ع) به وی گفت: ای زن مرا با تو چه کار است؟»(5) با وجود این در طول تاریخ مسیحیت علاوه بر آن که مریم (س) گاه مورد پرستش گروهی از مسیحیان قرار گرفته است، بانوی باکره و بدون گناه شناخته می شود که پس از مرگ چون فرزندش به آسمان عروج کرده است.(6)
پی نوشت: (1). متی 18:1، 46:12؛ لوقا 26:1، 4:2، 19:8؛ یوحنا 1:2، 5:2، 25:19.
(2). لوقا 28:1.
(3). هاروی کاکس، مسیحیت، ص 67.
(4). متی 47:12؛ مرقس 32:3؛ لوقا 19:8.
(5). یوحنا 1:2.
(6). گرد آوري از کتاب: مسیحیت شناسی مقایسه ای ،محمد رضا زیبائی نژاد، انتشارات صداوسیما جمهوری اسلامی ایران ،تهران، 1384، ص 25.
تاریخ انتشار: « 1402/04/17 »
