به گزارش پایگاه خبری مفاز، صندلی نمایندگی مسیحیان ارامنه تهران و شمال کشور پارلمان جمهوری اسلامی ایران پس از ۱۰ دوره به آرا شاوِردیان رسیده است. با رأی بخشی از جامعه ارمنی، خرداد ۱۳۹۹ هجری شمسی میراث‌دار پنج نماینده پیش از خود شده؛ جایگاهی که البته سابقه‌اش به مجلس ملی و دوران مشروطه می‌رسد. شاوردیان می‌گوید در دوره‌های اولیه مجلس ملی رسیدگی به امور اقلیت‌های دینی بر عهده دیگر نمایندگان بوده است که می‌توان از آیت‌الله طباطبایی نام برد. در بیش از چهل سال گذشته، هرایر خالاتیان، وارطان وارطانیان، لئون داویدیان، گئورک وارطان و کارن خانلری مسئولیت نمایندگی مسیحیان ارمنی را بر عهده داشتند.
شاوردیان متولد ۱۳۵۵ در تهران است و مدرک کارشناسی مدیریت بازرگانی و کارشناسی ارشد مردم شناسی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز را دارد. این نماینده پیشتر در حوزه صنعت خودرو و شورایاری محله مجیدیه فعالیت داشته و علاقه به امور اجتماعی و سیاسی را دلیلی برای جایگاه امروزش عنوان می‌کند.
سراغ ایشان به عنوان نماینده اقلیت‌های دینی پارلمان رفته تا درباره دغدغه‌های جامعه‌شان گفت‌وگو کنیم؛
پراکندگی و میزان جمعیت مسیحیان ارامنه ایران چقدر است؟ اساس تقسیم‌بندی حوزه انتخابیه نمایندگان ارامنه به «ارامنه تهران و شمال کشور» و «اصفهان و جنوب کشور» چیست؟
شاوردیان: از زمان مجلس مشروطه ما ارامنه دو نماینده داشتیم که در دوره اول و دوم آن مجلس، ارمنی‌ها و دیگر اقلیت‌ها احتمالاً نماینده نداشته‌اند و رسیدگی به امور اقلیت‌ها بر عهده دیگر نمایندگان مانند آیت‌الله بهبهانی و آیت‌الله طباطبایی بوده است.
پس از دوره دوم مجلس مشروطه بر مبنای متمم قانون اساسی و به دلیل وسعت کشور و پراکندگی ارامنه، دو نماینده تعیین شد. بعد از انقلاب هم از طرف مسیحیان ارمنی آقای خالاتیان در مجلس خبرگان قانون اساسی و دوره اول مجلس شورای اسلامی حضور داشتند که با طرح مسئله تعداد نمایندگان ارامنه، تعداد و حوزه انتخابیه این جامعه به تصویب می‌رسد. به همین علت ۲ نماینده برای مسیحیان ارمنی مجلس شورای اسلامی در دو حوزه انتخابیه «ارامنه تهران و شمال کشور» و «اصفهان و جنوب کشور» تعیین شده است.
ارامنه حوزه انتخابیه‌ام در استان‌های مرکزی، همدان، تهران، آذربایجان‌های شرقی و غربی، گیلان، مازندران و گلستان حضور دارند که بیشتر در تهران متمرکز هستند. البته از نظر جمعیتی، شهرهای اصفهان، ارومیه و تبریز هم جامعه اکثریتی دارند، ولی مسیحیان ارمنی در شهرهایی مانند بندر انزلی، ساری، گرگان، اراک، همدان و قزوین در حد چند خانوار زندگی می‌کنند. شهر مشهد هم بخشی از این حوزه انتخابیه است که در آنجا کلیسا و آرامستان متعلق به جامعه ارامنه واقع است.
ارامنه در جامعه کلیسا، مدرسه‌ها و آرامستان‌های خود را دارند و به اقتضای شغلشان در شهرها و مناطق مختلف زندگی می‌کنند. آمار دقیقی از تعداد ارمنی‌های ایران ندارم اما با توجه به بافت و تقسیمات شهری، اکثریت ارامنه تهران در مناطق ۶، ۳، ۷ و ۸ هستند. اگرچه قبلاً در مناطق ۱۱ و ۱۲ حضور داشتند اما اکثراً سمت مرکز و شرق تهران زندگی می‌کنند، چون کلیساها، انجمن‌ها و مراکز فرهنگی‌مان بیشتر در همین مناطق قرار دارد.
چه شد تصمیم گرفتید برای جامعه ارمنی نماینده پارلمان شوید؟ اطرافیان و خانواده شما چه نظری داشتند؟
شاوردیان: من به کارها و فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی در کنار فعالیت‌های سیاسی بسیار علاقه دارم. این فعالیت‌ها را در جامعه از حدود ۱۵ یا ۱۶ سالگی شروع کردم، در هیئت‌های دینی مربوط به مدارس، انجمن‌های ورزشی و… عضویت پیدا کردم و در هیئت رئیسه‌هایشان فعالیت داشته‌ام. این امور علاقه‌ام را هر روز بیشتر کرد. البته بیش از اینها علاقه دارم در خدمت مردم باشم و برای مردم کشور و جامعه کاری انجام بدهم. شاید اگر پزشک بودم، به نوع دیگری خدمت می‌کردم و الان اینجا نبودم.
فکر می‌کنم یکی از راه‌هایی که می‌خواستم به مردم کمک کنم، همین ورود به مجلس بود. اولین گام برای حضور در فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را با حضور در شورایاری محلات دوره دوم و سوم برداشتم که هر دوره بیش از چهار سال به طول انجامید و مجموعاً ۱۰ سال عضو شورایاری محله سکونتم در منطقه ۸ بودم. در آن سال‌ها به ویژه برای حل مشکلات محل، فعالیت داشتم و راهکارهایی پیشنهاد می‌شد.
برای ورود به مجلس با دوستان بسیاری از بزرگان جامعه ارامنه مشورت کردم تا در این عرصه بزرگ و حساس قدم بگذارم. حمایت‌هایی از انجمن‌های مختلفی مانند انجمن‌های فرهنگی و ورزشی صورت گرفت. به علاوه با نماینده‌های دوره‌های هفتم، هشتم، نهم و دهم مسیحیان ارامنه که در جایگاه برادران بزرگم هستند، ارتباط دوستانه‌ای داشتم. برخی اوقات به دفترشان مراجعه می‌کردم و از نزدیک با امور و فعالیت‌هایشان آشنا بودم، همین باعث شد بیشتر علاقه مند شوم.
کمیسیون تخصصی مجلس ویژه رشته‌های خاص تحصیلی نیست
با وجود تخصص و تحصیل در حوزه مردم شناسی و مدیریت بازرگانی، چرا پس از ورود به مجلس یازدهم، کمیسیون عمران را برای عضویت انتخاب کردید؟
شاوردیان: من لیسانس مدیریت بازرگانی و فوق‌لیسانس مردم شناسی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز را دارم و با بسیاری از همکاران مجلس، معتقدیم کمیسیون‌های تخصصی ویژه رشته‌های خاص تحصیلی نیست. در کمیسیون عمران با این تفکر باید صرفاً مهندسان عمران حضور داشته باشند، اما این کمیسیون تنها به حضور مهندس عمران یا شهرسازی محدود نمی‌شود. کمیسیون یاد شده در ارتباط با حوزه‌های آب، بنادر، کشتیرانی، فرودگاه‌ها، خطوط هوایی، زمینی و ریلی و وزارتخانه‌هایی مانند نیرو، جهاد کشاورزی، راه و شهرسازی فعالیت دارد.
به نظرم علاوه بر متخصصان رشته مربوط به کمیسیون، حقوقدان‌ها، جامعه شناس‌ها و… هم باید باشند. در همین حوزه کمیسیون عمران روانشناس و متخصص فرهنگی هم می‌تواند دیدگاه‌های خود را بیان کند. شهر با آن همه امکاناتش باید از بعد فرهنگی مورد بررسی قرار گیرد. البته تحصیلاتم در زمینه مهندسی نیست اما فعالیت‌هایی در حوزه صنعت خودرو داشته‌ام که به حوزه راهداری ارتباط دارد.
پیش از ورود به مجلس شورای اسلامی به چه کاری مشغول بودید؟
شاوردیان: ما شرکت یا مجموعه‌ای در زمره شرکت‌های خلاق داریم که تعمیرات بخشی از قطعه خودرو را انجام می‌دهد. این شرکت با شرکت‌های خودروسازی ارتباط دارد و توانستیم با کار خود از خروج ارز از کشور جلوگیری کنیم و به جای هزینه دلاری، ریالی خرج کنیم. از افراد بومی به جای کارگران خارجی بهره بردیم و محل این مجموعه هم در خارج از تهران است که برای حدود ۶۰ تا ۷۰ نفر کارآفرینی و اشتغال‌زایی کرده‌ایم.
هنوز هم آنجا فعالیت دارید؟
شاوردیان: هنوز هم مجموعه ما سر پاست و به دلیل حضورم در مجلس، دورکاری می‌کنم و کار را به جوان‌ترها سپردیم. خوشبختانه خوب پیش می‌روند و با خودروسازهای مطرح کشور و بخش‌های تحقیق و توسعه این شرکت‌ها در ارتباط هستند تا این بخش از خودرو را بومی‌سازی کنیم. اگرچه هنوز موفق نشدیم اما ان‌شاءالله بتوانیم بومی سازی کنیم.
مدارس ارامنه از خدمات دولتی کمتر استفاده کرده‌اند
مهمترین دغدغه های شما و آقای روبرت بگلریان نماینده مسیحیان ارمنی جنوب کشور برای حوزه های انتخابیه‌تان و فراتر، جامعه ارمنی چیست؟
شاوردیان: ارامنه ایران هم مانند بقیه هموطنان‌شان در این کشور زندگی می‌کنند؛ در نتیجه اگر دغدغه‌ای در منطقه‌ای وجود دارد، صرفاً ویژه ارامنه یا غیر ارمنی نیست. دغدغه‌های خاصی هم در حوزه مدارسمان داریم؛ مدارس ارامنه کشور در زمره مدارس دولتی است اما از خدمات دولتی کمتر استفاده کرده‌ایم و این خدمات کمتر نصیب ما شده است. البته از نظر اداره، مدرسه‌های جامعه ارمنی بیشتر جزو هیئت امنایی‌ها و خیرین هستند و از سوی انجمن اولیا و مربیان و همچنین هیئت‌های آموزشی اداره می‌شوند. برای به‌روز شدن مدرسه‌ها و هوشمند کردنشان دغدغه‌هایی وجود دارد که بیشتر اقتصادی و در زمینه تأمین مالی است.
دغدغه دیگر ما نگهداری آرامستان‌های ویژه مسیحیان ارمنی است؛ البته در این باره تعامل بسیار خوبی با سازمان بهشت‌زهرا داریم که جا دارد از آقای دکتر خال رئیس این سازمان تشکر کنم. خدماتی از این سازمان برای آرامستان‌هایمان دریافت می‌کنیم که قابل تقدیر است. به لطف این عزیزان و هیئت امنای آرامستان‌های ارامنه، ارتباطمان برقرار است و مطمئناً روابط ادامه پیدا خواهد کرد.
رسیدگی به مدارس اولویت بیشتری در پیگیری‌ها دارد؛ به علاوه برای موضوع بازسازی و رسیدگی به اماکن دینی و مذهبی، با چانه زنی با وزارت میراث فرهنگی و گردشگری و وزارتخانه‌های مرتبط موفق می‌شویم و به نتیجه می‌رسیم.
درصد مشارکت ارامنه در انتخابات مجلس یازدهم بسیار بالا بود / آینده سیاسی و اجتماعی ایران برای ارامنه مهم است
در حال حاضر وضعیت و جایگاه ارامنه از لحاظ سیاسی و اجتماعی در ایران چگونه است؟
شاوردیان: ارامنه در حوزه‌های مختلفی فعال هستند، از ابتدای پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی و در هشت سال دفاع مقدس، اقلیت‌های دینی به ویژه ارامنه حضور داشته‌اند. شهدایی را تقدیم انقلاب کردیم و جانباز، ایثارگر و آزادگانی داریم که در این‌باره هم دغدغه‌هایی هست. دغدغه‌های ایثارگران، جانبازان و آزادگانمان را در تعاملات و همکاری با بنیاد شهید یا بنیاد مستضعفان پیگیری می‌کنیم؛ اگر موردی هم وجود دارد که کم هم هست، رفع خواهیم کرد.
ما ارامنه در صحنه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی حضور داریم؛ مسیحیان ارمنی در دانشگاه‌ها و هیئت علمی دانشگاه‌های مختلف حاضرند و اساتید ارزشمندی هم در حوزه‌های مختلف و در دانشگاه‌های امیرکبیر، صنعتی شریف، علم و صنعت، اصفهان، شیراز، تربیت مدرس و… فعالیت دارند.
انتخابات رویداد مهمی است. در محله هایی که عضو شورایاری بودم، بر اساس مشارکت هم‌محله‌ای‌ها و هموطنان توانستیم انتخاب شویم. در انتخابات ۲ اسفند ۹۸ مجلس هم بر اساس آمارهای رسمی می‌توانم به جرئت بگویم مشارکت جامعه ارامنه نسبت به کل، اگرچه از نظر تعدادی پایین بوده، اما از نظر درصدی بسیار بالا بود. البته محدودیت‌های ناشی از شیوع کرونا در مشارکت تأثیر گذاشت. البته اینها نشان می‌دهد برای ارامنه مشارکت در آینده سیاسی کشورشان مهم است.
حدود یک ماه بعد، انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا و ریاست جمهوری را داریم و با توجه به حساسیت این رویدادها، از الان جنب و جوش در جامعه ارامنه را احساس می‌کنم. آنها می‌پرسند که انتخابات چه خواهد شد؟ چه کسی می‌آید؟ و نظرم را می پرسند. ما به آینده سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی شهر و کشورمان علاقمندیم. مردم هستند که با انتخابشان، شهر را در حوزه‌های مختلف اداره خواهند کرد.
در انتخابات دوره گذشته شوراهای اسلامی شهر تهران، من و دو تن از هم‌کیشانم که در لیست اقلیت و نامزد انتخاباتی بودیم و یک نفر هم از جامعه زرتشتی حضور داشت. پس از همان چند روزه فرصت تبلیغات، جامعه پای صندوق‌های رأی آمد و مشارکت خوبی داشت. ما سه نفر از اقلیت مسیحی ارمنی میان ۱۰۰ نفر اول شهر تهران از چند هزار نفر انتخاب شدیم.
وضعیت و فعالیت جامعه ارامنه در سطح قابل قبولی است؟
شاوردیان: بله؛ چون کارهای اجتماعی برای ما مهم است و انجمن‌های فعال فرهنگی، اجتماعی و ورزشی و همچنین انجمن‌های خیریه بانوان هم داریم. ارامنه همیشه دوست داشته‌اند در کارهای اجتماعی و فرهنگی فعال باشند و در این امور همواره حرف اول را زدیم. ما در کمک‌ها و فعالیت‌های عام‌المنفعه، ارمنی و غیر ارمنی نمی‌شناسیم و جامعه ارمنی پیش قدم هستند؛ برای همین‌ها آینده سیاسی، اجتماعی و… جامعه و محله‌مان مهم است و با مشارکتمان می‌خواهیم از این آینده بی‌نصیب نباشیم.
شرایط تحصیلات ابتدایی تا مدارج عالیه در جامعه مسیحی ارمنی به چه شکلی است؟ آیا تفاوتی با دیگر ایرانیان یا محدودیتی وجود دارد؟
شاوردیان: در تحصیلات محدودیتی وجود ندارد و اگر هم کسی از ارامنه بخواهد به مدارس دیگری با کیفیت آموزشی بالاتر برود، می‌تواند در مدرسه دیگری ثبت نام کند. برای ورود به دانشگاه هم محدودیتی وجود ندارد، همه کنکور می‌دهند و در این آزمون، سؤالات دینی مربوط به مسیحیان قرار داده می‌شود.
نخبگانی هم داشته‌ایم که با رتبه‌های دورقمی یا حتی تک رقمی به دانشگاه رفتند و این مسئله به علاقه اشخاص باز می‌گردد. جامعه ارمنی افرادی از اعضای هیئت علمی را در خود دارد، آنها نخبگانی‌اند که تلاش کردند و به جایی رسیدند.
به مجلس یازدهم بازگردیم؛ هدف‌گذاری شما برای سال‌های آینده این دوره از مجلس چیست؟ در اجلاسیه دوم پارلمان یازدهم برنامه‌ای برای حضور در هیئت رئیسه یا سِمَت های دیگر ندارید؟
شاوردیان: برنامه‌ای برای حضور در هیئت رئیسه مجلس ندارم. عضو هیئت رئیسه بودن یا نبودن تأثیری در خدمتگزاری نمایندگان به مردم ندارد. اینکه عضو هیئت رئیسه مجلس و رئیس فلان فراکسیون و… باشم یا نباشم، در عملکردم بی‌تأثیر است. همه ما همکار هستیم و بر اساس تجربیات و… به نمایندگان در انتخابات‌های داخلی پارلمان رأی می‌دهیم. الان عضو هیئت رئیسه کمیسیون عمران هستم و با اعتماد همکاران، دبیر دوم کمیسیون شدم. اتفاقاً با این مناصب، مسئولیت ما، دغدغه هایمان و کارهایمان بیشتر می‌شود؛ برای حل مشکلات باید دنبال راه حل‌ها رفت.
در هدف‌گذاری‌هایمان هم قوانین مربوط به حوزه‌های مختلف را پیگیری می‌کنیم که در کمیسیون عمران یا دیگر کمیسیون‌ها بحث می‌شود.
در کمیسیون عمران اصلاح قانون نظام مهندسی را در دست بررسی داریم و اصلاح قانون نظام صنفی را هم از فراکسیون اصناف پیگیری می‌کنیم؛ من رئیس کمیته اصناف اتاق تهران فراکسیون اصناف هستم و با اعضای اتاق اصناف تهران و اتحادیه‌ها در ارتباطم و جلساتی داریم. اگرچه، اصلاح این قانون نظام صنفی در کمیسیون اقتصادی بررسی می‌شود. اگر هم پیشنهادی مربوط به دیگر کمیسیون‌ها داشته باشم، از طریق همکاران در آن کمیسیون‌ها پیشنهاد را ارائه می‌کنم، آنها هم لطف می‌کنند و در جلساتشان مسئله را ارائه می‌دهند.
مسائل شرعی و احوال شخصی ارامنه را پیگیری می‌کنیم
به عنوان نماینده ارامنه ایران و یکی از نمایندگان اقلیت های دینی پارلمان، در پی طرحی خاص برای این دسته از ایرانیان بوده‌اید؟ چه مسائلی را در حوزه نقنین برای اقلیت دینی خود دنبال کرده‌اید؟
شاوردیان: دوره‌های پیش مجلس در حوزه‌های شرعی خودمان مواردی بوده که خوشبختانه نمایندگان در تعامل با سازمان‌ها و نهادها برخی از آنها را حل کردند. یکی دو مورد هم مانده که به احوال شخصی باز می‌گردد؛ فکر می‌کنم ما باید پیگیر باشیم و جلساتی را خارج از فضا و حوزه مجلس و در ارتباط با سازمان‌ها و مسئولان مربوط برگزار کنیم. شاید در سطح مجلس هم نشود، البته بحران کرونا هم روی این جلسات تأثیر گذاشته است. امیدوارم با تمام شدن این کرونا بتوانیم در زمینه حقوقی مذکور بهتر پیگیر باشیم، همانطور که موارد قبلی رفع شده تلاش می‌کنیم این مورد هم با کمک مسئولان حل شود.
بودجه لازم به شورایاری محلات داده نشد / با قانونی کردن شورایاری محلات موافقم
شما حدود ۱۰ سال عضو شورایاری محله مجیدیه بودید؛ آیا این نهاد یا سازمان در دوره فعالیتش توانسته بر اساس اساسنامه خود، در جهت تحقق قانون شوراها و تقویت مشارکت بیشتر شهروندان در ساماندهی امور شهری جلو برود؟
شاوردیان: دوره‌های شورایاری ۴ ساله بود و من در دوره‌های دوم و سوم که حضور داشتم، بیش از ۴ سال و حدود ۵ سال به طول انجامید. شورایاری در راستای مدیریت محله محور و مشارکت محلی تشکیل شد تا مردم در مدیریت محله‌شان مشارکت داشته باشند. شورایارها به عنوان نماینده اهالی محل فعالیت می‌کردند و آنها باید ناظر بر عملکرد دستگاه‌های اجرایی محله و منطقه باشند. دستگاه اجرایی تنها شهرداری نیست، بلکه متولیان صنایع آب، برق، گاز، مخابرات و مانند اینها هم مشمول دستگاه اجرایی می‌شوند.
شوراهای اسلامی شهرها برای نظارت بر دستگاه‌های اجرایی تشکیل می‌شوند و شورایاری‌ها در واقع بازوهای این شوراها در محلات شدند؛ به ویژه در دوره دوم شورایاری با کمیسیون‌های فرهنگی و… شوراهای اسلامی شهر و اعضای شورای شهر جلساتی داشتیم و در صحن این نهاد هم شرکت کردیم. قرار بود شورایاری‌ها بازوی این شوراها باشند اما متاسفانه چون بودجه لازم در آن زمان تعلق نگرفت، آن هدف محقق نشد.
فعلاً هم در محل سکونتم شورایار نمی‌بینم، شاید در دفاترشان فعال باشند و من آنها را ندیده باشم. زمان حضور آقای قالیباف در شهرداری، بازدیدهایی محلی در ۵ یا ۶ صبح از سمت شهردار یا شهردار منطقه انجام می‌شد که ما هم به عنوان شورایار حضور پیدا می‌کردیم، مشکلات را می‌گفتیم و همانجا حل می‌شد. اما شورایاری‌ها کم کم بازوی شهرداری شدند و این آسیب‌رسان شد؛ به این ترتیب به جای ناظر، بازوی یک نهاد اجرایی شدیم. در نتیجه چنین مسئله‌ای، ممکن است در مواردی موجب چشم پوشی از برخی مشکلات و در موارد دیگر باعث تسهیل امور و حل بعضی معضلات شود.
دیوان عدالت اداری سال ۱۳۹۹ مصوبه مربوط به انجمن‌های شورایاری محلات را از آنجا که وجودشان در هیچ یک قوانین عادی کشور پیش بینی نشده، ابطال کرد؛ برخی نمایندگان مجلس پیشنهاد قانونی کردن این انجمن‌ها را از پارلمان داده‌اند، شما با این اتفاق موافقید؟
شاوردیان: چون به مدیریت محله محور و مشارکت مردم در محله‌ها معتقدم، با وجود شورایاری‌ها موافقم. در این راستا با برخی همکاران صحبت کردم و فکر می‌کنم این مسئله در کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها مطرح است. نمایندگانی پیگیر هستند و من اعلام آمادگی کرده‌ام اگر دستور جلسات کمیسیون یاد شده این مسئله بود، اقدام لازم را انجام دهم.
آیا با ایجاد تغییر در قانون شورایاری‌ها نسبت به اساسنامه نوشته شده، موافقید؟
شاوردیان: اگر همان قانون پیشین هم اجرا شود، کفایت می کند و کمک‌رسان است.
دانشجویان نخبه غیر ارمنی هم به دفترم مراجعه می‌کنند / مراجعان دوست ندارند دست خالی بروند
آیا مراجعان شما صرفاً مسیحیان ارمنی هستند؟ چقدر از خواسته‌های آنها در حیطه وظایف نماینده مجلس شورای اسلامی است؟ خواسته‌های جامعه ارمنی از نماینده خودشان بیشتر در چه مسائلی بوده است؟
شاوردیان: از من می‌پرسند یک نماینده مجلس چه کار می‌تواند انجام دهد؟ بعضی وقت‌ها می‌مانم چه کاری می‌توانم انجام دهم؛ اگرچه وظیفه من در حوزه قانون‌گذاری و نظارت است. اگر جمعی آن سؤال را بپرسند، پاسخ می‌دهم که تلاش می‌کنم مشکلتان حل شود. شما مراجعه کنید و موضوع خود را مطرح کنید، اگر در حد توانایی‌هایم و در حوزه خودم باشد، کمک می‌کنم اما کمک من به آن موضوع و خواسته‌ها بستگی دارد.
در برخی خواسته‌ها که به حوزه قضایی برمی‌گردد، صرفاً نامه می‌نویسیم و درخواست می‌کنیم در روند کارها تسریع شود. فارغ از اینکه کار آن فرد به نتیجه نهایی برسد، دیدش نسبت به قوه قضاییه و مقننه مثبت‌تر می‌شود. من از جامعه ارامنه انتخاب شدم اما نماینده کل ملت ایران هستم؛ مراجعه کنندگان حضوری و غیر حضوری از طریق تلفن یا فضای مجازی مسائل خود را مطرح می‌کنند و اگر بتوانم کمک کنم، این کار را انجام می‌دهم.
دانشجویان نخبه غیر ارمنی هم از شهرهای مختلفی داریم که مراجعه می‌کنند؛ ممکن است به واسطه یکی از دوستان ارمنیشان با من آشنا شده باشند که در حوزه‌های مختلف و در حد توان و محدوده قانون کمک می‌کنیم. افراد بیشتر خواسته های شغلی و مالی دارند. سعی داریم آنها را در حد توان به مراکز نیازمند نیرو راهنمایی کنیم، وگرنه آن مراکز بر اساس توصیه ما استخدام نمی‌کنند و در نهایت با شایسته‌سالاری به استخدام مراکز شغلی در می‌آیند.
برخی از خواسته‌های مردم در حیطه وظایف نمایندگی مجلس نیست. این موضوع را به آنها یادآور شده‌اید؟
شاوردیان: بله می‌گویم، اما نمی شود، آنها انتظار دارند. برخی نامزدهای نمایندگی مجلس زمان انتخابات وعده ایجاد شغل می‌دهند، درحالیکه ما باید ریل‌گذاری کنیم و موانع شغلی را برداریم تا مشاغل توسعه پیدا کنند. اما خودمان در حوزه استخدام و اشتغال‌زایی به صورت اجرایی نمی‌توانیم وارد شویم. مراجعان دوست ندارند دست خالی بروند. ما هم تلاشمان را می‌کنیم و اگر کاری هم نتوانیم انجام دهیم، با دید مثبت و خوش‌رویی برخورد می‌کنیم که تأثیر منفی نداشته باشد.
حضور رژیم صهیونیستی و گروه‌های تکفیری در مرزهای شمالی ایران دغدغه من است
و در پایان یک سؤال سیاست خارجی؛ جایگاه ایران در مسئله قره‌باغ را چگونه می‌بینید؟ ایران چه نقشی در فروکش کردن اختلافات منطقه‌ای به‌ویژه مساله قره‌باغ، ایفا کرده است؟
شاوردیان: ایران در بحران قره باغ، دو کشور جمهوری ارمنستان و جمهوری آذربایجان را همسایه خود می‌داند و نسبت به آنها همان سیاست برابر را اتخاذ کرد. دغدغه‌ام حضور رژیم صهیونیستی و گروه‌های تکفیری و داعش پشت مرزهایمان هستند و متأسفانه، کشورهای همسایه خودمان متوجه نیستند. آنها اجازه دادند این گروه‌ها و رژیم اشغالگر قدس در داخل مرزهایشان و همسایگی ما حضور داشته باشند. معتقدم این اتفاق خطری برای ما و منطقه ماست. چنین مشکلاتی را کشورهای منطقه و مقتدر می‌توانند حل کنند که ایران، یکی از آنها به عنوان بازیگر اصلی منطقه است.
ایران این نگرانی را باید ضمن طرح مسئله با کشورهای همسایه اعلام کند. اگر هم بحرانی میان کشورهای همسایه و کشورهای همان منطقه وجود دارد، همان کشورها باید بحران را در پشت میز مذاکره حل کنند. متأسفانه کشورهای حاضر در مناقشه از طرف‌هایی مانند ایران در حل بحران‌ها به عنوان کشور ثالث دعوت نمی‌کنند. این تهدیدی برای ماست و باید بیش از پیش، هم فعال و هم مواظب چنین رفتارهایی باشیم؛ چون برای تمامیت ارضی کشورمان خوب نیست و تهدیدی برای امنیت ما خواهد بود.
