به گزارش پایگاه خبری مفاز، چهارشنبه سوری از آن دست جشن‌هایی است که ریشه در ایران باستان دارد و زرتشتیان نیز در کنار برخی دیگر از ایرانیان، مروج آن بوده‌اند. لیکن رخدادهای دل‌خراش و آن نتایج تلخ این جشن، سبب شد که سران جامعه زرتشتی بکوشند، دامان دین خود را از ننگ این جشن پاک کنند، پس مدعی شدند که چهارشنبه سوری، پیوندی به دین زرتشتی ندارد. بلکه رسمی به جامانده از عرب عصر جاهلیت است![۱] تا هنگامی که خوب بود، می‌گفتند برای ماست، بعد که گندش درآمد از موضعه نخست چرخش کرده آن را بر پیشانی عرب ها چسباندند خلاصه یعنی هرچه خوب است برای ما و هرچه هست برای دیگران.
در آبان ۱۴۰۲، با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، بنا شد که شبِ سه‌شنبه آخر سال یا همان «چهارشنبه سوری»، به عنوان «روز تکریم همسایگان» در تقویم ۱۴۰۳ ثبت شود. پس از این مصوبه، روشنفکرنمایان و حتی برخی از رسانه‌های زرتشتی لب به اعتراض گشودند. روشنفکرنمایان غربگرا که سابقه‌ای بس دراز در خیانت به ایران و اسلام دارند و از آنان همین توقع می‌رود که از یک امر سودمند، ابراز نگرانی کنند. هر سال در چهارشنبه سوری، شاهد انواع رفتارهای ضد مردمی و همسایه‌آزاری هستیم. حال، شورای عالی انقلاب فرهنگی، با این مصوبه کوشیده است که به این روز جهت بدهد، آن هم جهتِ مثبت و سازنده. همچون روز «سیزده به در» که عملاً روز نابودی طبیعت بود، اما شورای عالی انقلاب فرهنگی، آن را «روز طبیعت» نامید و اکنون میلیون‌ها ایرانی در تقویم رسمی کشور می‌بینند که ذیل روز ۱۳ فروردین نوشته شده: «روز طبیعت». همین خود نوعی فرهنگ‌سازی است، یعنی همین نامگذاری، این پیام را به ایرانیان می‌رساند که طبیعت را گرامی و محترم بشمارید. انصافاً هم مؤثر بوده است. به همین معنی، چهارشنبه‌سوری به روز «تکریم همسایگان» نامگذاری شد تا از روز مردم آزاری‌های جنون‌آمیز، به روز یا شب «احترام به همسایه» تبدیل شود. کجای این زشت است؟ کجای این جای ایرادتراشی دارد؟ روشنفکرنمای غربگرا دوست می‌دارد که ایران، ویران باشد، دوست می‌دارد که مردم آزاری فراوان باشد. اما زرتشتیان که نباید این‌گونه باشند و اغلب هم چنین نیستند.
سران جامعه زرتشتی تا دیروز می‌گفتند چهارشنبه سوری ربطی به ما ندارد. اکنون هم که برخی از فعالان رسانه‌ای زرتشتی، نگران تغییر نام چهارشنبه سوری شده‌اند. به راستی چرا در چیزی که خود می‌گفتند «به ما ربطی ندارد» مداخله می‌کنند؟ اگر هم قصد دخالت دارند، ایرادی نیست. لیکن پرسش آن‌جاست که چرا این‌گونه ضد فرهنگی و ضد اخلاقی مداخله می‌کنند؟
اگر این دست از زرتشتیان، با تغییر نامُ چهارشنبه‌سوری (تلاش در راستای تغییر ماهیت چهارشنبه سوری) مخالف‌اند، پس باید پرسید: آیا تبعات وحشی‌گری‌ها و رخدادهای تلخی را که در چهارشنبه سوری رخ می‌دهد، بر عهده می‌گیرند؟ این همه کشته، این همه دست و پای آسیب‌دیده، چشم‌های از حدقه درآمده، بدن‌های سوخته… مسئولیت این‌ها را بر عهده می‌گیرند؟ اگر خیر، پس به این‌ها پیشنهاد می‌کنیم که “خیلی” سکوت کنند!
پی‌نوشت:
[۱]. بنگرید به: «چهارشنبه سوری، جشنی عربی که ایرانیزه شد ؟!»
[۲]. شورای عالی انقلاب فرهنگی (sccr.ir)، ۱۴۰۲/۸/۲۱، کد خبر: ۲۳۵۵۲٫
