به گزارش پایگاه خبری مفاز، روی پله یکی از مغازه‌های همان خیابان که مشرف به محل برگزاری مراسم بود نشسته بودم، هم زمان نیم نگاهی هم داشتم به مردمی که در حال رفت و آمد در خیابان بودند و نیز برخی کَسَبه که محل کارشان به مکان برگزاری مراسم روز ارتش نزدیک بود.
نکته‌ای جالب و البته نگران‌کننده توجهم را جلب کرد و آن این که در چهره و نوعِ نگاه بیشتر مردمی که می‌دیدم، احساس تعلقِ خاطر و محبتی که هر شهروندی می‌بایست به نیرو‌های نظامی کشورش داشته باشد، در آن‌ها بسیار کمرنگ بود، انگار سربازانی که در حال رژه رفتن بودند، نیرو‌های کشوری متخاصم‌اند و به زور این سرزمین را تصرف کرده‌اند! برایم سؤال بود که چرا این حسی که منِ نوعی به مدافعان کشورم دارم، این هم وطنانمان ندارند؟!
قطعاً شهروندی که به دلایل مختلف، منطقی یا غیرمنطقی، احساس تعلق خاطرش به سربازان و نظامِ کشورش ضعیف باشد، به راحتی و با کم‌ترین سرمایه‌گذاری و جنگ روانی دشمن، تحریک و به پیاده نظام آن‌ها برای تقابل، تهاجم و خراب کاری در جامعه‌اش تبدیل می‌شود.
جدای از جنگ روانی و دست‌های پشت پرده دشمنان و گرانی‌های افسارگسیخته که معیشت مردم را در تنگنا قرار داده و به نارضایتی‌ها دامن می‌زند، به نظر می‌رسد مسئولان و سیاست‌گذاران در کنار توجه به آمایش سرزمین و توزیع عادلانه و برابر فرصت‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها در تمام کشور، می‌بایست سیاست‌هایی در پیش گیرند تا وحدت ملی و احساس تعلق به کشور و روح وطن دوستی و‌امید در میان نسل نوجوان و جوان جامعه بیش از گذشته تقویت شود.
هرگونه خط کشی، چه مذهبی و چه قومی و قبیله‌ای باعث انشقاق و جدایی بین آحاد جامعه می‌شود، هر یک از ما شهروندان در درجه نخست ایرانی، بعد مسلمان و سپس شیعه یا سنی، ارمنی، آشوری، کلدانی، کلیمی و زرتشتی و در مرحله بعد لر یا کرد یا بلوچ، عرب، گیلگی، مازنی و… هستیم.
وقتی می‌گوییم “ایرانی” یعنی تمام مردم ایران جدای ازهر قومیت و گرایش مذهبی در این دایره جایی می‌گیرند؛ براین اساس تأکید بر ایرانی‌گری و ملی گرایی در عصر حاضر می‌تواند به عنوان یکی از شاخص‌های وحدت بخش مورد نظر باشد. همین طور دین مبین اسلام یکی دیگر از عوامل وحدت بخش در تقویت هم گرایی ملی است.
بدیهی است در مناطق کردنشین، بلوچ نشین و ترکمن نشین که عمدتاً اهل سنت هستند، تقویت روحیه ملی گرایی و توجه به آداب و روسوم ملی بیشتر می‌تواند همبستگی‌آور و وحدت آفرین باشد؛ (برنامه‌های اقلیم کردستان عراق برای جذب قوم بزرگ لر با توجه به اشتراکات فرهنگی درعین اختلافات مذهبی موجود بین دو قوم لر و کرد را در این چارچوب می‌توان تحلیل کرد. اعلام وضع آب و هوای استان‌های لرستان، کرمانشاه و ایلام و نیز پخش آهنگ‌های لری از تلویزیون بارزانی در ذیل همان سیاست ملت‌سازی اقلیم قرار می‌گیرد. ) درعوض در میان هم وطنان عرب با توجه به این که اکثر شیعه هستند، عامل مذهب بهتر می‌تواند در ایجاد روحیه وطن دوستی و همبستگی اجتماعی مؤثر باشد.
به همین دلیل برای حنثی کردن توطئه دشمنان و برای حفظ وحدت و یکپارچگی ملی همان طور که پیشتر رهبر معظم انقلاب هم به درستی اشاره کردند، تمام سیاست‌ها و برنامه‌ها و اجرای طرح‌های اقتصادی باید پیوست عدالت داشته باشد؛ دیگر این که تمام فعل و انفعالات و کنش مسئولان در جهت ایجاد عدالت، توسعه متوازن کشور و… با هدف تقویت هم گرایی و وحدت ملی بوده و نتیجه این اقدامات منجر به این بشود که هر جوانِ ایرانی فارغ از تعلقات مذهبی و قومیتی، ایران را از آنِ خود بداند و این احساس در شهروندان تقویت شود که نه در شعار که درعمل “ایران برای همه ایرانیان” است.
وقتی ثروت و امکانات کشورعادلانه و مناسب توزیع و فقط در چند استان برخوردار و توسعه یافته انباشت نشود و جوانِ ساکن استان‌های محروم احساس نکند شهروند درجه دو محسوب می‌شود و یا جوانی دیگر در اقصی نقاط کشور احساس نکند اقلیت است و راه‌های ترقی برای او هموار باشد، آن وقت است که حس وطن دوستی تقویت شده و آرامش جامعه ایران با دسیسه دشمنان و بدخواهان به هم نمی‌ریزد.
“لوریس چکناواریان” آهنگساز، رهبرارکستر و ازهنرمندان برجسته کشورمان در پاسخ یکی از خبرنگاران که از او درباره تعلقش به اقلیت ارمنی می‌پرسد، در جواب می‌گوید: ” اقلیت خودتی من اقلیت نیستم، من ایرانی هستم، از زمان کوروش کبیر توی این سرزمین بودم، اقلیت یعنی چی… ”
بنابراین برای برون رفت از مشکلات پیش روی کشور، در حوزه اقتصاد تمام تدابیر و برنامه‌ها می‌بایست معطوف به عدالت، توسعه متوزان و همه جانبه و در حوزه فرهنگ و سیاست، دایر بر تقویت روحیه ملی گرایی و همبستگی اجتماعی و نیز ترویج شعائر دینی باشد.
مصطفی رباطی
