به گزارش پایگاه خبری مفاز، در کتاب مقتل امیرالمومنین از ابن ابی‌الدنیا، گزارش‌های مختلفی در باره تعیین روز شهادت آن حضرت ذکر شده است:
در اولین گزارش این کتاب شهادت آن امام همام صبح جمعه ۱۷ رمضان سال ۴۰ هجری قمری نقل شده که نمی‌تواند درست باشد. چرا که از مجموع گزارش‌ها از جمله همین گزارش می‌توان اطمینان یافت شهادت آن حضرت جمعه اتفاق افتاده و بر اساس محاسبات اکنون می‌دانیم در رمضان سال ۴۰ قمری، جمعه مورد نظر ۲۱ رمضان بوده است و نه ۱۷ رمضان.
و به همین دلیل گزارش ۵۲ این کتاب (که شهادت را در روز جمعه سیزده روز مانده به آخر رمضان = ۱۷ رمضان) و گزارش ۵۵ (که شهادت را یکشنبه ۱۹ رمضان سال ۴۰ دانسته) نیز قابل قبول نیست.
قول دارای رجحان و مشهور همان است که ابن ابی‌الدنیا نیز در گزارش‌های ۵۱ و ۵۶ کتابش آن را نقل کرده یعنی ضربت خوردن امام در شب نوزدهم و شهادت در شب بیست و یکم رمضان سال ۴۰ هجری قمری.
طبق محاسبات دقیق تقویمی، ۲۱ رمضان سال ۴۰ قمری مصادف بوده است با جمعه ۱۲ بهمن ۳۹ شمسی.
دو نکته در گزارش‌های کهن کتاب مقتل امیرالمومنین(ع)
عبدالله بن محمد بن عبید بغدادی مشهور به ابن ابی‌الدنیا (متوفای حدود ۲۸۱ قمری) در کتابی به نام مقتل امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب، ۱۳۹ گزارش مختلف در باره شهادت آن حضرت و مباحث مرتبط به آن را جمع‌آوری کرده است.
در صدمین گزارش این کتاب آمده است:
امام حسن علیه السلام بعد از شهادت امام علی در سخنانی، شب شهادت آن امام را، شب نزول قرآن و شب آسمانی شدن عیسی بن مریم و شب کشته شدن یوشع بن نون معرفی کرده است.
(تاییدی بر شب قدر بودن شب بیست و یکم رمضان) همین گزارش را محمد بن جریر طبری نیز در کتاب مشهور تاریخی خود نقل کرده است.
در گزارش صد و یک این کتاب می‌گوید:
امام حسن بعد وفات پدر بر منبر کوفه برای مردم سخنرانی کرد در حالی که لباس سیاه بر تن کرده بود.
(سنت سیاه پوشیدن در عزاداری در سال ۴۰ هجری توسط یکی از امامان شیعه)
