به گزارش پایگاه خبری مفاز، چهارشنبه خاکستر یا چهارشنبه توبه اولین روز چلهٔ روزه (۴۰ روز روزه‌داری مسیحیان کاتولیک) در تقویم مسیحیت غربی است که ۴۶ روز قبل از عید پاک رخ میدهد. از آن جایی که به عید پاک وابسته است، هر سال در تاریخ متفاوتی رخ میدهد و مردم در آن روزه می‌گیرند.
در این فصل از تقویم کلیسایی؛ وارد ایامی می شویم که تمرکز آن بروی توبه و اعتراف به گناهان است، ما در تمرکز و در روزه، برای رسیدن به روز مرگ و رستاخیز مسیح، که همان عید قیام است؛ آماده می شویم، که از طریق آن؛ نجات برای ما مهیا شده است.
در کتاب مقدس عدد ۴۰ سمبل و نمایانگر و بازگو کننده بسیار زیاد است. این ۴۰ روز، نمایانگر و یادآور ۴۰ روز ایام روزه ای است که عیسی مسیح در بیابان آنرا انجام داد و همینطور نمایانگر و یادآور ۴۰ سال آواره گی قوم یهود در بیابان، پس از خروج آنها از مصر است. همینطور ۴۰ روز ایامی است که موسی برای توبه و شفاعت برای قوم اسراییل (چون گوساله طلایی ساخته بودند و آنرا پرستیدند)، در حضور خدا در کوه سینا ماند و در این ایام نه چیزی خورد و نه چیزی نوشید، که یهودیان تا به امروز نیز این ایام ۴۰ روز را به توبه میپردازند.
خاکستر چیست؟
این خاکستر را از سوزاندن نخل های کوچک سال قبل که در روز یکشنبه نخل تقدیس شده بودند و مراسم آن انجام شده بود، و آن را از سال قبل نگه داشته به کلیسا می آورند، درست میکنند و آن نخل ها را میسوزانند و از خاکستر آن برای چهارشنبه خاکستر استفاده می کنند. در روز چهارشنبه خاکستر، ایماندارانی که مراسم توبه را انجام داده اند، توسط کشیش بروی پیشانی آنها یک صلیب با خاکستر ترسیم می شود
به این دلیل که قلب هایمان را فروتن کنیم و به یاد آوریم که زندگی بروی زمین گذرا است و همانطور که به ما گفته شده، انسان که از خاک و خاکستر ساخته شده به همان خاک و خاکستر نیز بازمیگردد. در این ایام از سوی گناه به سمت انجیل و کلام خداوند بازگشت می کنیم.
داستان این علامت خاکستر گذاشتن بروی پیشانی به عهد عتیق بر می گردد که در آن زمان نیز سمبل و نماد غم و عزاداری و توبه از سقوط روحانی بوده مانند داستان ایوب در باب ۴۲ آیات ۴ و ۵: «به من گفتی که سخنان تو را گوش کنم و به سوالهایی که از من می کنی، جواب بدهم. قبل از این گوش من درباره ی تو چیزهایی شنیده بود، اما اکنون چشم من تو را می بیند؛ بنابراین از خودم بدم می آید و در خاک و خاکستر می نشینم و توبه میکنم.»
وقتی با خاکستر علامت صلیب بر پیشانی نقش بست، یعنی اینکه ما مقدس نیستیم بلکه گناهکارانی هستیم که نیاز به بخشش و توبه و تازه شدن داریم. چهارشنبه خاکستر فقط متعلق به کاتولیک ها یا ارتودکس ها یا کلیساهای سنتی نیست، بلکه متعلق به تمامی مسیحیان ایمانداری است که نیاز به توبه را در خود می بینند و میخواهند ایمان خود را زندگی کنند. هدف در ایام لنت بروی این ۳ مورد متمرکز است: روزه – دعا – کمک به نیازمندان (بخشش).
روزه گرفتن
پرهیز و محروم شدن از چیزهای روزانه فرد را در وضعیتی قرار میدهد که وابستگی محض به حضور خدا پیدا میکند، بطور سنتی پولی را که در ایام روزه از پرهیز نیازهای روزانه جمع می کنند به نیازمندان میدهند.
کمک به نیازمندان
خداوند به ما روزی مان را داده و ما را شامل برکات خود کرده است ولی این بدان معنا نیست که همه چیز را فقط برای خودمان بخواهیم و آنرا برای خود نگهداریم، بلکه باید از این برکت دیگران را که نیازمند هستند نیز روزی برسانیم و آنرا با فقرا تقسیم کنیم و از این طریق آنها را خدمت کنیم.
دعا کردن
ما نه تنها از لحاظ جسمی بلکه از لحاظ درونی و روحانی نیز نیازمند پر شدن و کامل شدن هستیم، بطوریکه باید هم برای خودمان در تمرکز و دعا باشیم و هم برای دیگران. برای تقاضاهای عمیق روحانی خود نیازمندیم تا در حضور خدا بمانیم و به او بنگریم. یک قهرمان آمریکایی در سالهای قبل بیان داشت که؛ بدون داشتن جامعه، شما نمیتوانید غنی شوید ولی با وجود یک اجتماع، شما میتوانید آنها را نیز غنی کنید. تنها از طریق اجتماع و یا جامعه و روابط با آنهاست که میتوانیم به رابطه با خدا دست یابیم و چهارشنبه خاکستر نیز به همین معناست یعنی اینکه توبه و ندامت، تازه و نو شدن اجتماع یا جامعه که همان دعا، روزه و بخشش است.
