به گزارش خبرنگار پایگاه خبری مفاز، احمد رضا مفتاح، دانشیار دانشگاه ادیان و مذاهب، در نشست تخصصی با موضوع پارادایم های تبشیر و استراتژی های جدید تبشیری از سوی مـرکز مـطالعات و پـاسـخ‌گویی بـه شــبـــهات که بـا همکاری دانشگاه ادیان و مذاهب و پژوهشکده بین المللی عروه الوثقی (گروه مطالعات تطبیقی ادیان) برگزار شد، گفت: یکی از معضلاتی که جامعه ما در دو دهه اخیر با آن مواجه بود و چالش فرهنگی، دینی و امنیتی در پی داشته است، بحث تبشیر و حضور مبشران مسیحی در داخل کشور بوده است.
وی افزود: تاریخچه حضور مبشران در کشور به چندین دوره قبل بر می گردد، بطور خاص به ویژه از دهه 90 تاکنون حجم هجمه تبشیری پر رنگ تر و فعالیتشان گسترده تر شده است.
مفتاح در ادامه با بیان اینکه رویکرد ما در دانشگاه ادیان رویکرد تعاملی و گفت وگویی است، عنوان کرد: هدف ما یافتن راهی برای گفت و گو، مدارا کردن و هم زیستی مسالمت آمیز است.
وی عنوان کرد: با توجه به گسترش فعالیت های تبشیری و تلاش برای اینکه مبشرین مسیحی طرفدار بیشتری پیدا کنند؛ این اتفاقات واقعیت دارد و بطور ملبوس می بینیم و این اقدامات آنها منجر به تضعیف باورهای دینی می شوند.
مفتاح خاطرنشان کرد: براساس وظایف دینی که بر عهده داریم، وظیفه خودمان می بینیم که در مورد فعالیت های تبشیری روشنگری داشته داشیم.
وی با اشاره به اینکه مباحث تبشیری تبعات منفی برای دینداری دارد، عنوان کرد: فعالیت های تبشیری در جهان اسلام است و همه ما نسبت به فعالیت های تبشیری نمی توانیم بی طرف باشیم و دغدغه های دین ما اجازه نمی دهد که برخی فعالیت های تبشیری منجر به تضعیف باورهای دینی شود.
دانشیار دانشگاه ادیان و مذاهب در رابطه با پارادایم های تبشیری و استراتژی های جدید تبشیری، گفت: ما با 6 پارادایم در حوزه تبشیر مواجه هستیم.
وی عنوان کرد: پارادایم اول، «تبشیر مسیحیت اولیه»، است و منظور همان فعالیتی است که رسولان یا حوارین برعهده داشتند.
مفتاح پارادایم دوم را تبشیر کلیسای شرق و پارادایم سوم را پارادایم تبشیر کاتالویک رومی در قرون وسطی عنوان کرد و گفت: در قرون وسطی بیشترین توسعه و رشد مسیحیت اتفاق افتاده است.
وی با بیان اینکه ما با تبشیر مسیحی در جهان اسلام مشکل داریم، عنوان کرد: اما در صدرهای نخست تبشیری مسیحیت موفق شد که ادیان شرک آمیز یونان و رم را از میان ببرد و در صدرهای نخست توسعه مسیحیت به رشد خداباوری انجامید.
دانشیار دانشگاه ادیان و مذاهب ادامه داد: مهم ترین اتفاقی که در دوران وسطی رخ می دهد تعامل با پادشاهان و استفاده از جریان های روحانی است؛ در این دوره راهبان نقش مؤثری در جریان تبشیر مسیحیت ایفا می کنند.
وی اظهار کرد: پارادایم چهارم پارادایم نهضت اصلاح دینی است؛ در درجه نخست کلیسای کاتولیک هست که فعالیت تبشیری را دنبال می کند و از قرن 17 به بعد در پروتستان ها نیز اقدام به تبشیر می کنند.
مفتاح در ادامه کاتولیک ها را پرچمدار تبشیر عنوان کرد و گفت: پس از آن نوبت به پروتستان ها می رسد.
وی خاطرنشان کرد: پارادایم پنجم تبشیر مربوط به دوره مدرن و پارادایم ششم نیز مربوط به دوره پست مدرن است.
دانشیار دانشگاه ادیان و مذاهب ادامه داد: در پارادایم ها همواره یکسری اصول حاکم بر آنها تغییر می کند اما این تغییر همچون تغییر پارادایم در حوزه علوم نیست؛ در حوزه علوم وقتی یک پارادایم به وجود می آید پارادایم قبلی کنار گذاشته می شود.
وی با اشاره به اینکه در گذشته مبشران اروپایی و کشورهای غربی خودشان را از لحاظ فرهنگی برتر می دانستند، گفت: به مرور زمان که جنگ جهانی اول و دوم رخ می دهد و بیداری و استقلال طلبی ایجاد می شود، برتری فرهنگ غرب به چالش کشیده می شود و کشورهای مختلف که تحت سلطه استعمار بودند به تغییر فرهنگی واکنش نشان می دهند و این واکنش در جریان های تبشیری ثبت می شود.
مفتاح با اشاره به تلاش در بازخوانی و نقد فعالیت های تبشیری عنوان کرد: این گره خوردن تبشیر با فرهنگ غربی برای آنها مشکل ساز شده است و روحیه ضد استعماری و ضدغربی که به دنبال استقلال هستند آنها را به فکر فرو می برد که دنبال چاره اندیشی باشند و استراتژی جدیدی را استخراج کنند.
وی عنوان کرد: این باز اندیشی منجر به شکل گیری جریانی می شود که می توان اسم آن را میسیولوژی نامید و آنها به این نتیجه می رسند که رشته دانشگاهی، دپارتمان، کتاب و نشریه زیاد تعریف کنند و از علم جامعه شناسی، مردم شناسی، اقتصاد، تجارت و .. استفاده می کنند تا فعالت های تبشیری آنها اثرگذار باشد.
مفتاح در ادامه به استراتژی های مسیحیت تبشیری اشاره کرد و گفت: آنها در تلاش بودند زمانی که وارد فرهنگی می شوند با حفظ فرهنگ آنها کارهای تبشیر انجام دهند و این روش ریشه در زمینه مند سازی دارد.
وی عنوان کرد: در دو دوره قاجار و پهلوی فعالیت تبشیری وجود داشته است و اما بعد از انقلاب اجازه و فعالیت تبشیری نداشتند و یک مانعی در برخی از کشورهای اسلامی برای آنها وجود دارد که رسما اجازه فعالیت در فضای علنی و فعالیت چهره به چهره ندارند.
مفتحا بیان کرد: برای چنین معضلی که ناظر بر جمهوری اسلامی است استراتژی تولید می کنند و یکی از این استراتژی ها کاشت کلیسا است که به صورت کلیساهای کوچک، سلولی و خانگی عمل می کنند.
