زوال دینداری در عصر سکولار/ آیا اسلام رشد خواهد کرد؟ بیانیه مهم دفتر نخست وزیر عراق درباره داعش کاریکاتور وعده صادق سیلیای که به گوش جهانیان رسید/ «انتقام سخت» وعدهای صادق بود بهائیت؛ فرقه ای تروریستی سخنان احسان يارشاطر درباره نقش سینما در بی حجابی داعش خراسان؛ چالش مشترک مسکو و واشنگتن تحریم تندروهای یهود از سوی انگلیس/ وحشیگرینظامیان اسرائیل، انگلیس و فرانسه را عصبانی کرد ضربه مهلک حمله موشکی به اسرائیل به روایت وزیر رئیسی/ دوران بیپاسخ ماندن جنایات رژیم صهیونیستی سر آمده است بیانیه حزب کارگزاران در واکنش به حمله ایران به اسرائیل تبعیض مذهبی، طرح دموکراتهای مسیحی آلمان را بحث برانگیز کرد سیرک جدید یهودستیزی در آمریکا
در بازشناسی ریشه های شکل گیری جریان نوظهور مجذوبان نور در فرقه گنابادی ، نباید از نقش « نورعلی تابنده » ، غافل شد .
چند سطری که پیرامون «فقه وعرفان» توسط وبلاگی صوفی به نمایش گذاشته شده است، نیاز به تذکری دارد که ذیلا به طور فشرده به آن اشاره می نماییم
فرقه صوفیه گنابادیه از مهمترین فرقه های تصوف بودند که توانستند با نزدیک شدن به قدرت های حاکم برای خود جایگاهی پیدا کنند انان از زمان صفویه گرفته تا بدین منوال در زمان پهلوی همیشه در دستگاه حومتی جایگاه ویژه ای داشتند.یکی از این نفوذها وجود آنان در دستگاه پهلوی و نزدیک شدن به مسئولین کشوری آن زمان بوده .
با نگاهی به تاریخ تصوف نشان میدهد که بیشتر فرقههای صوفیه در طول تاریخ توسط حکومتهای مخالف اسلام حمایت میشدند، ارتباط نزدیک سران صوفیه با حکومتهای وقت همچون بنیامیه و بنیعباس در گذشته بر کسی پوشیده نیست.
با نگاهی به تاریخ صوفیان مشاهده می کنیم که این فرقه همواره داعیهدار اعتزال از سیاست و عدم دخالت در آن بوده است. از جمله سلطان حسین تابنده گنابادی در کتاب خود درباره ملا سلطان گنابادی این ادعا را تکرار کرده است.
درباره تناقض گویی های فرقه صوفیه گنابادی بارها و بارها موارد زیادی مشاهده که درذیل این گفتار به تحلیل این موضوع می پردازیم.
از دیگر سیاسیون عصر محمد رضا پهلوی جهان شاه صالح وزیر بهداری میباشد. جهانشاه صالح یکی از اعضای تشکیلات فراماسونری بود که در کنار افرادی چون مهندس جعفر شریفامامی استاد اعظم لژ ماسونی بر بد نامیها و وابستگیهای او افزوده است.
درگیری و کشمکش بر سر قطبیت و رسیدن به قدرت از موضوعاتی است که در بین صوفیان پیشینه ای طولانی دارد؛ پس از «رحمتعلیشاه» نیز چنین اختلافاتی درگرفت و سه فرقۀ «مونس علیشاهی»، «صفی علیشاهی» و «سلطانعلیشاهی گنابادی» پیدا شد.