به گزارش پایگاه خبری مفاز، همۀ اديان شرق و به هر راه و بياني که باشند، معتقدند بر اينکه انسان قائم به ذات خود نيست بلکه زندگي او به نحوي اسـاسي بـه قـوة مرکزي مستقلي وابسته است، اين ادراک در اديان ابتدايي به صورت اعتقاد بـه قوا و نيروهاي موجود در طبيعت آغاز شد و در اديات برتر به صورت اعتقاد به موجودي فرامادي که آفرينندة عالم و اصل هـمه چـيز در هـستي است، درآمد علاوه بر اين مسئلۀ کمال پذيري انسان موضوع مشترکي است کـه اديان مـختلف را به هم پيوند ميزند زيرا در تمام اديان تعابير مختلفي از کمال و انسان کامل وجود دارد.
انسان کامل از ديدگاه هندوئيسم
آئين هـندو در بـين اديان هـند ديانت عام به حساب می آيد اصول اساسي هندوئيسم اعتقاد به و به وحـدت مـوجودات، وحـدت خدايان، وحدت مذاهب و اديان، الوهيت روح، انکار ثنويت و کثرت، تناسخ و التزام رياضت است.
هندوان بـه يک اصل و مبدأ غير متناهی و نامحدود معتقدند و آن را برهما می نامند.
هدف انسان در کيش هندو يکي شدن با بـرهماست . هـندوان معتقدند که انسان براي رسيدن به کمال خلق شده است و در همين زندگي دنـيا بـايد بـه کمال برسد و اگر موفق نشود بارها و بارها دوباره زاده خواهد شد تا کامل شود و حـيات و آينـدة هر موجود و طبقه اي که در آن به دنيا ميآيد طبق با کردار و گفتار و پندارش در زنـدگيهاي پيشـين او تـعيين می شود، بر اساس اين فلسفه انسان پاک به دنيا نمي آيد بلکه با نتيجه اعمال زندگي هاي پيشين کـه بـه اختيار خود انجام داده است متولد می شود اين قانون عمل و عکس العمل را قانون «کـارما» مـی خوانند:
«کـامل کردن خود مستلزم زدودن اين کارما است چرا که اين کارما سبب زايش مجدد فرد ميشود و انسان بايد «آتـمان » را کـه هـمان نفس حقيقي است از ميان لايه هاي تيره و تار کارما درآورد و آن را آشکار سازد.».
انسان کامل از ديدگاه يهوديت
يهوديت از قديمي ترين اديان بشر و مخصوص قوم اسرائيل است و نخستين دين ابراهيمي و نيز نخستين دين توحيدي به شـمار مـيرود در دين يهود انسان خداگونه خلق شده است و بر ديگر موجودات برتري دارد، اين نکته نـشان دهـندة کمال پذيري انسان در يهوديت است ، «بر اساس ديدگـاه يهـوديت ، جـهان خلقت در آغاز غير مادی و روحانی بوده اسـت ولي آدم کـه در عالم تفريق مجذوب آفرينش شده و از اصل خود غافل مانده بود، نافرماني کرده و بـا گـناه و سقوط او تمام عالم خلق روحـاني سـقوط کرد و مـادي و جـسماني شـد در نتيجه اين سقوط وحدت و همبستگي اوليه آفرينش در هـم شـکست و عالم جسماني از عالم روحاني جدا افتاد.»
بدين ترتيب در دين يهود انسان بـر اسـاس گناه اوليه سقوط کرد و پس از سقوط تـنها راهي که براي او مـاند بـازگشت به جايگاه اوليه يا رسيدن به کـمال اسـت و اين کمال ميسر نيست مگر با «کمال عقلاني» و «پيروي از دستورات شريعت » در واقع در يهوديت «خير اعـلي کـه همۀ خوبيها از آن سرچشمه ميگيرد هـمان کـمال عـقلاني است و راه رسيدن بـه کـمال انساني اطاعت از دستورات تـورات و قـوانين شريعت حضرت موسي است .»
انسان کامل از ديدگاه مسيحيت
مسيحيان نيز مانند يهوديان مـعتقدند خـداوند انسان را به صورت خود آفريد و کـمال پذيري انـسان را از همين نـکته مـيگيرند در مـسيحيت انسان اگر چه بـا گناه اوليه و عصيان بر عليه خدا آلوده شده اما به صورت بالقوه داراي صفاتي است که ميتواند اين صـفات کـمال را به صورت بالفعل در خود محقق کـند و بـه رسـتگاري بـرسد.
در مسيحيت کمال انـسان و نـجات او از گناه در گرو ايمان به مسيح قرار دارد و بر خلاف يهوديت عبادات و آداب مذهبي براي رسيدن به کمال کـافي نـيست بـلکه رستگاري در ايمان و اعتقاد نهفته است اما اين ايمـان بـه دسـت نـمي آيد مـگر بـا فيض الهي، همچنين در اين دين خدا محبت است؛ بنابراين انسان کامل در مسيحيت کسي است که به مسيح ايمان کامل آورد و بر طبق اراده الهي رفتار کند و خلوص کامل و تسليم مـحض پيشه کند و قلبی پاک و مخلص داشته باشد او اخلاقيات را در حد کمال رعايت می کند و اصل محبت را نسبت به دوست و دشمن يکسان می داند و هرگز بدی را بدی مقابله نمی کند و فلاح و رستگاری در زندگانی از قلب او سـرچشمه مـی گيرد.
