به گزارش پایگاه خبری مفاز، پائولو کوئلیو (paulo coelho) در سال 1947، به دنیا آمد. پائولو کوئیلو کتاب های گوناگونی نوشته است، و سبک خاصی دارد و قلم خوب، که کتاب هایش به زبان های مختلف ترجمه شده است وی در کتاب اعترافات یک سالک کتاب هایش را بازتاب افکار و زندگیش می شمارد .
اما بخوانید برخی از ابعاد زندگی وی را که تا 17 سالگی، سه بار در بیمارستان روانی بستری شده و اذعان می کند که کتاب «ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد» را در بیمارستان روانی به نگارش در آورده است. وی که اقدام به خودکشی در اعمال او دیده شده در این کتاب نسخه خود کشی کردن را به خوانندگانش تجویز می کند.
وی تا به حال سه ازدواج ناموفق را در کارنامه ی خود ثبت کرده است.
در کارنامه او تجربه ی فرقه های همچون کریشنا، بودا، هندو، و حتی بی دینی و الحاد به چشم می خورد.او که از مواد مخدر نصیب ها برده است، با طرح مسئله ی سحر و جادو به مصاف با رنج های معنوی بشر می رود.
به زعم وی، اگر بُعد جادو و سحر آمیزی به زندگی اضافه کنیم، مشکل ارزش و معنای زندگی حل شده، شور و نشاط به زندگی پوچ غم زدگان تمدن غرب باز می گردد.
پیشینه ی اخلاقی و اجتماعی وی بسیار منفی و تاریک است. وی در تئاترهای ضد اخلاقی و مستهجن نقش ایفا می کرد.
یک کتابی را که داستان های ضد اخلاقی بود، به نام «کرینگ ها» را منتشر کرد. این کتاب بقدری برای افراد مُضر بود که دولت برزیل آن را به حال فرهنگ عمومی مردم مضر دانسته و کوئیلو را به خاطر آن زندانی نمود.
کوئیلو برای جهان های تشنه ی معنویت و سیر به سوی خداوند، دنیایی را می گشاید که در تخیل و توهم آنها تحقق دارد. و سفرهای تخیلی رمان هایش را نه به عنوان نمونه ای از یک سیر معنوی بلکه جایگزین سیر حقیقی مردم می کند.هیچ کس با خواندن آثار کوئیلو نمی تواند گامی به سوی خداوند بر دارد. و خوانندگان آثار او حتی نمی توانند زندگی خود را تغییر دهند، زیرا او اصلاً چنین پیشنهادی طرح نمی کند.
وی می گوید: عادی باشید و در همین عادی بودن راز زندگی را بجوید. او می کوشد از لحظات زندگی حتی ساعات افسردگی و پریشانی شاهدی دلربا بسازد و سر خوشی موهمی جایگزین رنج هایی سازد که اگر با استفاده از داروهای مخدر و توهم زا یا مشروبات همراه شود، بهتر نتیجه می دهد.
حداکثر تحولی که وی برای زندگی پیشنهاد می کند این است که در برابر دیگران بایستید و کاری که دوست دارید انجام دهید، از خطا کردن، سرزنش شدن، گناه و آبروریزی نهراسید.(پائولو كوئیلو، افتتاحیه نمایشگاه كتاب فرانكفورت)
کوئیلو خدایی خطاکار را باور دارد که با وجود او آسوده تر با ناملایمات زندگی و گناه کاری خود کنار می آید؛ در حالی که شناختن خدای کامل و حکیم بسیار آرامش بخش تر و در رنج های زندگی گوارا کننده تر است.
