به گزارش پایگاه خبری مفاز، ظهور بی‌تی‌اس در عرصۀ جهانی بر اثر تشدید سه تغییر طی دهۀ ۲۰۱۰ اتفاق افتاد. این تغییرات عبارت بودند از گسترش گروه‌های طرفداری موسیقی در اینترنت، انفجار جهانیِ تولید و مشاهدۀ موزیک‌ویدئو در یوتیوب، و ظهور امپراتوریِ آیدُل‌ها شامل تجارت کالاهای غیرموسیقایی، بازی‌ها و داستان‌های تخیلی.
تحول فرهنگ موسیقی به‌طورکلی به نفع کی‌پاپ ادامه پیدا کرد، چراکه در سال ۲۰۰۰ هم موسیقی پاپ کره‌ای بر اجراکنندگان جذاب و طراحی‌های دقیق حرکات موزون متکی بود که این ویژگی‌ها به‌خوبی مناسب یوتیوب بودند.
اگرچه در آن زمان همچنان ترانه‌های پاپ کره‌ای عموماً به وسیلۀ دی‌جِی‌های رادیوهای آمریکایی نادیده گرفته می‌شد، اما موسیقی در هزارۀ جدید دیگر چندان به پخش رادیویی متکی نبود.
موسیقی که در عصر شبکه‌های اجتماعی به موضوعی فراموسیقایی تبدیل شده بود و برای مخاطبان جوان سایر نقاط دنیا که کمتر در قیدوبند بُعدِ شنیداری موسیقی بودند جذابیت ایجاد می‌کرد. می‌توان گفت محبوبیت جهانیِ موزیک‌ویدئوهای کی‌پاپ در قرن بیست‌ویکم خط بطلانی بود بر دو نظریۀ رایج دربارۀ موزیک‌ویدئو که به‌وسیلۀ ای.آن کاپلان در کتاب راک تمام‌وقت(۱۹۸۷) 13و اندرو گودوین در کتاب رقص در کارخانۀ حواس‌پرتی(۱۹۹۲) 14مطرح شده بودند. کاپلان در تعریف جذابیت موزیک‌ویدئوها سهم ویژه‌ای برای جنبۀ دیداری آن‌ها قائل شده بود اما گودوین، در پاسخ به او، معتقد بود که ویژگی‌های دیداری در موزیک‌ویدئو نسبت به خودِ موسیقی در درجۀ دوم اهمیت قرار دارد.
امروزه، با توجه به تأکید بسیاری که بر همگرایی رسانه‌های اجتماعی وجود دارد -شامل صدای زنگ گوشی‌ها، آهنگ میم‌ها و تصاویر اینستاگرام- محبوبیت موزیک‌ویدئوهای کی‌پاپ نشان داده است که، هنگام صحبت از تجربۀ معاصر مصرف موسیقی، نمی‌توان هیچ‌کدام از جنبه‌های دیداری یا موسیقاییِ موزیک‌ویدئو را به‌عنوان جنبۀ اصلی در نظر گرفت.
اجراهای کی‌پاپ، اگرچه از خوانندۀ قلابی استفاده نمی‌کنند اما، حول محور لب‌زدن‌ها، ظاهرهای جذابی که وزن به‌مراتب بیشتری از استعداد خوانندگان دارد، طراحی رقص‌ها و همچنین ویدئوهای پرزرق‌وبرقی ساخته می‌شوند که موسیقی را در حد «اشیای صوتی» تقلیل می‌دهند. کی‌پاپ درواقع این سؤال را به ذهن متبادر می‌کند که آیا موسیقی در «موسیقی پاپ» امروز اصلاً جایگاهی دارد یا نه.
الان می‌خواهم به گروه بی‌تی‌اس بپردازم، چراکه این گروه پسرانه که شهرتی جهانی دارد، بیشتر از هر گروه محبوب دیگری در کی‌پاپ، واقعاً مسیر حرفه‌ای‌اش را بر پایۀ موسیقی بنا کرده است که همین موضوع می‌تواند دلیل اصلی موفقیت این گروه، برخلاف روند روبه‌کاهش اهمیت موسیقی پاپ در دنیای امروز، باشد. این گروهِ هفت‌نفره همچنان به‌طور کامل در چارچوب کی‌پاپ قرار دارد و بر اساس انرژی رقص و گروه‌های هواداری افراطی‌اش فعالیت می‌کند، اما مدت‌هاست که موسیقی‌ای را به نمایش می‌گذارد که به‌دست اعضای خودش نوشته شده است و مثل گروه‌های دیگر همۀ هوش و حواسش تنها بر ظاهر ستاره‌هایش متمرکز نیست.
جالب‌ترین و عجیب‌ترین بخش داستان بی‌تی‌اس در دهۀ اخیر مربوط به افزایش ناگهانیِ شهرت این گروه نیست، بلکه این است که این گروه در ایالات‌متحده به شهرت رسید، کشوری که اکثر شرکت‌های کی‌پاپ طی دو دهۀ گذشته نتوانسته‌اند به موفقیت قابل‌توجهی در آن دست پیدا کنند.
در بین هنرمندان متعددی که سه شرکت بزرگ کی‌پاپ، یعنی اس‌ام، جِی‌وای‌پی و وای‌جی، پشت‌سرهم به ایالات‌متحده معرفی کردند و هیچ‌کدام نتوانستند موفقیتی کسب کنند، فقط می‌توان به آهنگ معروف «گانگنام استایل» از پی‌اس‌وای به‌عنوان یک نمونۀ متفاوت و موفق اشاره کرد. البته بی‌تی‌اس با انتشار آلبوم «خودت را دوست بدار: اشک» 19 در سال ۲۰۱۸ و قرارگرفتن در فهرست آهنگ‌های محبوب بیلبورد به نامی آشنا در آمریکای شمالی تبدیل شد و ماجرا را کاملاً تغییر داد.
تک‌آهنگ دیگرشان به اسم «دینامیت» 20 هم در سال ۲۰۲۰ توانست در بین ۱۰۰ آهنگ برترِ فهرست بیلبورد جای بگیرد و این اتفاق بزرگی بود که هرگز، تا پیش از آن، هیچ هنرمندی از کره موفق به انجام‌دادنش نشده بود، ازجمله پی‌اس‌وای که آهنگ «گانگنام استایل» او به‌مدت دو ماه در خلال ماه‌های اکتبر و نوامبر ۲۰۱۲ در ردۀ دوم این فهرست جای گرفته بود. حالا دیگر حضور بی‌تی‌اس در برنامه‌های تلویزیونی آمریکا و مراسم اهدای جوایز، حتی در دوران همه‌گیری هم، به اتفاقی عادی تبدیل شده است.
با نگاهی اجمالی به جداول بیلبورد در سال‌های اخیر، اطلاعات زیادی دستگیرمان می‌شود. بعضی از موفق‌ترین آهنگ‌های ۲۰۱۹-۲۰۲۰، مثل «میمون رقصنده»21 از تون ای، «آدم بد» 22 از بیلی آیلیش و «جادۀ شهرک قدیمی» 23 از لیل ناز اکس، به ما نشان می‌دهند که چگونه این هنرمندان ناشناس تیتر اول رسانه‌ها شدند و باعث شدند دل نوجوانان نقاط مختلف دنیا برایشان ضعف برود، خواه با اجرای موسیقی در کف خیابان‌ها (تون ای)، تولید آهنگ در یک خانۀ دوخوابۀ ساده با کمک برادر و بدون کمک‌گرفتن از استودیوهای موسیقی (بیلی آیلیش) یا نوشتن آهنگ به‌صورت مستقل و انتشار و تبلیغ آن در شبکه‌های اجتماعی و کانال‌های پخش آنلاین از قبیل ساوندکلاود و اینستاگرام (لیل ناز اکس). تمام این آهنگ‌ها، نه‌تنها به‌خاطر شایستگی‌های موسیقایی‌شان، بلکه به‌دلیل موفقیت در برندسازیِ داستان پشت صحنه‌شان پرفروش شدند، به‌طوری که توانستند توجه انبوه مخاطبان را به خود جلب کنند و آن‌ها هم متعاقباً این هنرمندان را در رسانه‌های اجتماعی‌شان به دیگران معرفی کردند. این آهنگ‌ها بدون شک خوب‌اند اما آنچه احتمالاً از خودِ آهنگ بهتر است داستانی است که در پس آن قرار دارد.
برگرفته از قدرت نرم موج کره‌ای؛ انگل، بی‌تی‌اس و دراما، نوشته کی‌یون هیون کیم، ترجمۀ بابک حافظی، انتشارات ترجمان علوم انسانی
