به گزارش پایگاه خبری مفاز، یکی از مسائلی که علی یعقوبی تقریباً پررنگ به آن پرداخته، مسئله بهشت ظهور است. بهشتی که وی مطرح می‌کند همان بهشتی نیست که همگان آن‌را می‌شناسیم و امیدواریم به لطف الهی پس از مرگ وارد آن شویم و از نعمات بی‌پایان خداوندی در آن بهره‌مند گردیم. چنان‌که منظور وی از بهشت ظهور این نیست که جامعۀ اسلامی بعد از ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه و الشريف) فراوانی نعمات و بهره‌مندی همگان از آن‌ها مانند بهشتی است که خداوند در قرآن به توصیف آن پرداخته است، بلکه آقای یعقوبی با استفاده از بعضی آیات قرآن و کنار هم گذاشتن آن‌ها و اضافه نمودن برداشت‌های خود به آن‌ها، به بهشتی به نام «بهشت ظهور» (بهشت بعد از ظهور و قبل از قیامت) معتقد شده است.
وی بحث خود را با این سؤال شروع می‌کند که وقتی می‌گوییم قرآن «تِبْیَانًا لِّکُلِّ شَیْءٍ [النحل/8] این کتاب را که روشنگر هر چیزی است.» است، آیا دربارهٔ فضای بعد ظهور هم در مطلبی در آن ذکر شده است؟ سپس تلاش می‌کند به کمک بعضی آیات قرآن به استنباط فضای ترسیمی قرآن برای بعد از ظهور بپردازند و آیه‌ای را که برای این‌کار انتخاب نموده، آیه مبارکه «وَسَارِعُواْ إِلَی مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عرض‌ها السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ [آل عمران/133] و به سوی آمرزشی از جانب پروردگارتان و بهشتی که پهنای آن (به اندازه) آسمان‌ها و زمین است (و) برای پرهیزکاران آماده شده بشتابید.» است و آن را کلید ورود به بحث قرار می‌دهد و آیات دیگر را به کمک آن معنا می‌کند.
– آل عمران: « وَسَارِعُواْ إِلَی مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عرض‌ها السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ [آل عمران/133] و به سوی آمرزشی از جانب پروردگارتان و بهشتی که پهنای آن (به اندازه) آسمان‌ها و زمین است (و) برای پرهیزکاران آماده شده بشتابید.»
– حدید: «سَابِقُوا إِلَی مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عرض‌ها کَعَرْضِ السَّمَاء وَالْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذَلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاء وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ [الحدید/21] (به وسیله عمل‌های شایسته) سبقت جویید به سوی آمرزشی از پروردگارتان و بهشتی که پهنای آن مانند پهنای آسمان و زمین است و برای کسانی که به خدا و فرستادگان او ایمان آورده‌اند مهیا شده است، آن فضل خداوند است که به هر که خواهد می‌دهد، و خدا صاحب فضل بزرگ است.»
این دو آیه که در قرآن وجود دارد که مؤمنان را دعوت می‌کند که برای ورود به بهشت، از همدیگر پیشی بگیرند و در این دو آیه خداوند پس از دعوت مؤمنان به مسابقه، صفتی برای بهشت ذکر می‌کند. در یک آیه می‌فرماید: «به‌سوی غفران خداوند و بهشتی که عرض آن آسمان‌ها و زمین است از همدیگر سرعت بگیرید». در آیه دیگر می‌فرماید: «به سوی غفران خداوند و بهشتی که عرض آن مانند عرض آسمان و زمین است، از همدیگر سبقت بگیرید». چنان‌که مشاهده می‌شود، خداوند در این آیه عرض بهشت را به عرض آسمان و زمین تشبیه کرده و در آیه دیگر عرض بهشت را آسمان‌ها و زمین دانسته است و شکی نیست که هر دو آیه به یک امر اشاره می‌کنند و بهشتی که در هر دو آیه آمده، یک بهشت است، بنابراین باید یکی از دو آیه را اصل قرار دهیم و دیگری را بر اساس آن معنا کنیم. حال باید کدام را اصل قرار دهیم؟ آیا آیه 133 سوره آل عمران را که می‌گوید عرض بهشت همان آسمان‌ها و زمین است، اصل قرار دهیم یا این‌که آیه 21 سوره حدید را که عرض بهشت را مانند عرض آسمان و زمین می‌داند، اصل بدانم؟ آقای یعقوبی آیه 133 سوره آل عمران را اصل قرار می‌دهد و آیه دیگر را بر آن حمل می‌کند و دلیل ذیل را برای این امر ذکر می‌نماید: «چون در آیه 133 سوره آل عمران مطلب بسیار صریح و واضح بیان شده پس ما آیه 21 سوره حدید را در چارچوب آیه 133 سوره آل عمران معنا کنیم.» [1]
بر اساس همین ترجیح، وی عقیده دارد خداوند در این دو آیه همگان را به بهشتی که در محدوده آسمان و زمین واقع خواهد شد، دعوت کرده است. اولین سؤالی که باید آقای یعقوبی به آن جواب بدهد این است که آیا به صرف این ادعا که آیه 133 سوره آل عمران صریح و واضح است، می‌توان آن را اصل قرار داد، آیا کسی می‌تواند کوچک‌ترین ابهامی در آیه 21 سوره حدید بیابد تا لازم باشد به کمک آیه 133 آل عمران رفع گردد؟ آیا اصولاً می‌توان ادعا کرد آیه 133 سوره آل عمران صریح‌تر و واضح‌تر از آیه 21 سوره حدید است؟ آقای یعقوبی برای حمل آیه 21 سوره حدید بر آیه 133 سوره آل عمران به صرف این ادعا که این آیه از آیه دیگر واضح‌تر است، اکتفا می‌کند و دلیلی برای آن ذکر نمی‌کند، در حالی که هر دو آیه به یک اندازه صراحت دارند و این مسئله ترجیح یکی از آن‌ها را بر دیگری را مشکل می‌کند و اگر شخصی مثل آقای یعقوبی یکی را بر دیگری ترجیح بدهد قطعاً با این سؤال روبرو خواهد شد که ملاک این ترجیح چیست؟ به نظر می‌رسد ترجیحی در میان نیست و کار آقای یعقوبی ترجیح بدون مرجح است و ترجیح بدون مرجح نیز قبیح و بلکه غیر ممکن است. تمام عقیده بهشت ظهور نیز بر پایه همین ترجیح استوار است و وقتی که این ترجیح را از اساس مردود بدانیم، اندیشه بهشت ظهور نیز از بیخ و بن از هم پاشیده خواهد شد.[2]
پی‌نوشت:
[1]. همه مطالبی که در این فصل از آقای یعقوبی بدون آدرس نقل شده، برگرفته از «بهشت ظهور» است که طرفداران آقای یعقوبی آن را به صورت فایل «word» و جزوه پخش کرده‌اند.
[2]. به سوی انحراف، حسین حجامی، پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی، بی‌تا، ص 139.
