به گزارش پایگاه خبری مفاز،جاناتان اوفیر (Jonathan Ofir)، روزنامه‌نگار یهودی مقیم دانمارک در یادداشتی، با اشاره به قطعنامه اخیر کنگره آمریکا در دفاع از اسرائیل و رد آپارتایدی بودن آن نوشت: اخیراً ناآرامی‌های سیاسی، کنگره ایالات متحده را فرا گرفته است. پرامیلا جایپال (Pramila Jayapal)، نماینده واشنگتن ۱۸ جولای (۲۷ تیر)، اسرائیل را حکومتی نژادپرست خواند، با وجود اینکه او احساس می‌کرد مجبور به عقب‌نشینی از قطعنامه (دفاع از اسرائیل) شود، مجلس نمایندگان با عجله به تصویب قطعنامه‌ای مبنی بر اینکه اسرائیل حکومتی نژادپرست یا آپارتایدی نیست پرداخت. قطعنامه تقریباً به اتفاق آرا، با ۴۱۲ رأی موافق در برابر ۹ رأی مخالف به تصویب رسید و حتی جایپال نیز به آن رأی داد.
بنابراین، در حالی که بیان چیزهای بدیهی در واشنگتن دی سی همیشه به صورت طنز باقی می‌ماند، اجازه دهید به صراحت بیان کنم: بله، اسرائیل نژادپرست است.
قطعنامه‌ای که با عجله به تصویب رسید، با واکنش کل جامعه حقوق بشری روبه‌رو شد که نحوه اجرای آپارتاید اسرائیل را مستند کرده است.
مسئله آپارتاید به زمان تأسیس اسرائیل باز می‌گردد. همانطور که عفو بین‌الملل در گزارش خود به طور برجسته به آن اشاره می‌کند: «در جریان تأسیس اسرائیل در سال ۱۹۴۸، صدها هزار فلسطینی اخراج و صدها روستای فلسطینی ویران و به پاکسازی قومی منجر شد. از آن زمان، دولت‌های متوالی قوانین و سیاست‌هایی را برای اطمینان از متلاشی شدن مداوم جمعیت فلسطین طراحی کردند.»
آپارتاید از ابتدای تأسیس
فلسطینی‌ها در مناطق محصور فلسطین اشغالی، کرانه باختری، نوار غزه و جوامع پناهندگان که در آنها تابع رژیم‌های حقوقی و اداری متفاوتی هستند، محدود می‌شوند. این امر باعث تضعیف روابط خانوادگی، اجتماعی و سیاسی بین جوامع فلسطینی و سرکوب مخالفان نظام آپارتاید شده است. همچنین به حداکثری کردن کنترل یهودیان اسرائیل بر زمین و حفظ اکثریت جمعیتی یهودی کمک می‌کند.
همانطور که خلاصه گزارش می‌گوید، نژادپرستی اسرائیل در حاکمیت قانون آن گنجانده شده است. اسرائیل بیش از ۶۰ قانون تبعیض‌آمیز علیه فلسطینیان دارای تابعیت اسرائیلی دارد. برای مثال یهودیان از هر کجای جهان می‌توانند به طور خودکار شهروندی اسرائیل را صرفاً بر اساس مذهب خود دریافت کنند، در حالی که فلسطینیان از نظر قانونی از بازگشت به خانه‌های خود که از آن پاکسازی قومی شدند، منع شده‌اند.
در سال ۲۰۱۸ اسرائیل این رویه نژادپرستانه گسترش حقوق انحصاری و برتر بر اساس قومیت را با قانونی شبه قانون اساسی به اصطلاح «دولت ـ ملت» تدوین کرد که می‌گوید یهودیان حق انحصاری تعیین سرنوشت ملی دارند. این در عمل به چه معناست؟ هنگامی که روتم سلا (Rotem Sela)، چهره مشهور اسرائیلی در شبکه‌های اجتماعی صرفاً گفت که اسرائیل دولت همه شهروندانش است، بنیامین نتانیاهو حرف او را رد و گفت: «بر اساس قانون دولت ـ ملت که ما داریم اسرائیل کشور همه شهروندانش نیست… اسرائیل دولت ـ ملت قوم یهود است.»
نمایندگان در واشنگتن چه چیز بیشتری باید بشنوند؟
این رأی درست در زمان سخنرانی اسحاق هرتزوگ (Isaac Herzog)، رئیس رژیم صهیونیستی در جلسه مشترک کنگره انجام شد، جایی که او البته هرگز به آپارتاید اشاره نکرد و فقط از پیوندهای ناگسستنی و ارزش‌های مشترک سخن گفت.
رشیده طلیب (Rashida Tlaib)، نماینده میشیگان، که یکی از معدود دموکرات‌های پیشرویی بود که سخنرانی هرتزوگ را تحریم کرد، این کار را با اشاره مستقیم به آپارتاید انجام داد. او در توییت خود که دوشنبه، ۱۸ جولای (۲۷ تیر) آن را اعلام کرد، عکسی ساده از خود را در مقابل ساختمان کنگره با تابلویی که روی آن نوشته بود «آپارتاید را تحریم کنید» ضمیمه کرد. او در متن خود نوشت:
«در همبستگی با مردم فلسطین و همه کسانی که توسط حکومت آپارتاید اسرائیل آسیب دیده‌اند، سخنرانی مشترک رئیس جمهور (بایدن) و هرتزوگ در کنگره را تحریم خواهم کرد. من از همه اعضای کنگره که از حقوق بشر برای همه حمایت می‌کنند می‌خواهم به من بپیوندند. #بایکوت آپارتاید (#BoycottApartheid)».
بنابراین روشن می‌شود که رأی‌گیری در کنگره (در مورد نژادپرست نبودن اسرائیل) تلاشی برای عقب‌راندن کل مجموعه کارهایی بود که سازمان‌های حقوق بشر برای مستندسازی سیستم آپارتاید اسرائیل جمع‌آوری کرده‌اند.
این بررسی اخیر نه تنها شامل سازمان‌های حقوق بشر فلسطینی مانند الحق و المیزان می‌شود که اولین سازمان‌هایی بودند که آپارتاید اسرائیل را مستند کردند، بلکه سازمان بتسلم (B’tselem) در فلسطین اشغالی و سازمان‌های حقوق بشری مهمی مانند دیده‌بان حقوق بشر(Human Rights Watch) و عفو بین‌الملل (Amnesty International) را نیز شامل می‌شود که همگی در دو سال گذشته در اجماع در این مورد به این سازمان پیوسته‌اند. همانطور که بتسلم می‌گوید، «این یک رژیم برتری یهودیان از رود اردن تا دریای مدیترانه است: این آپارتاید است».
نادیده گرفتن این یافته‌ها غیرممکن است. یک نظرسنجی در سال ۲۰۲۱ از یهودیان آمریکایی نشان داد که ۲۵ درصد افراد، اسرائیل را دولتی آپارتاید می‌دانند و برای افراد زیر ۴۰ سال، این رقم به ۳۸ درصد افزایش یافت. این فقط در میان یهودیان است، و آنها عموماً افرادی هستند که اغلب به آنچه در فلسطین اشغالی اتفاق می‌افتد توجه بیشتری نسبت به جمعیت گسترده‌تر در اراضی فلسطینی دارند.
واضح است که با تغییر نسل مواجهیم و هرتزوگ در خلال سخنرانی خود به این نسل جوان اشاره کرد، اما سخنان او قابل تأمل است: «در نهایت، اسرائیل و ایالات متحده ایستاده‌اند و در واقع، همیشه از ارزش‌های یکسانی دفاع کرده‌اند. دو ملت ما (اسرائیل و آمریکا) هر دو جوامعی متنوع و مؤید زندگی هستند که طرفدار آزاد بودن، برابری و آزادی هستند. هر دو ملت ما به دنبال ترمیم شکاف‌های جهان ما هستند. با گفتن این موضوع، به خوبی می‌دانم که دنیای ما در حال تغییر است. نسل جدیدی از اسرائیلی‌ها و آمریکایی‌ها نقش‌های رهبری را بر عهده می‌گیرند. نسلی که از سختی سال‌های شکل‌گیری اسرائیل آگاه نبود. نسلی که کمتر درگیر ریشه‌هایی است که مردم ما را به هم متصل می‌کند. نسلی که شاید رابطه آمریکا و اسرائیل را بدیهی می‌داند. با این حال، در این لحظه من خوش‌بین هستم. زیرا برای من روشن است که تغییر در نسل‌ها منعکس کننده ارزش‌های در حال تغییر نیست. همچنین نشان دهنده تغییر در منافع ما نیست. وقتی ایالات متحده قوی است، اسرائیل قوی‌تر است و وقتی اسرائیل قوی باشد، ایالات متحده امنیت بیشتری دارد.
لابی اسرائیل بسیار تلاش می‌کند تا جنبش آپارتایدی شناخته شدن اسرائیل را کنترل و متوقف کند اما واکنش‌های تند این لابی، مانند قطعنامه مضحک اخیر مجلس نمایندگان، تنها به نشان دادن ناامیدی آنها کمک می‌کند.
