به گزارش پایگاه خبری مفاز، مارون قدیس که اغلب او را با نام یوحنا مارون یا یوحنای سارومی می‌شناسند، اولین اسقف مارونی بود. طبق تقویم کلیسای کاتولیک، روز بزرگداشت او هر سال در دوم مارس (پیش‌تر در 9 مارس) اما در لبنان نهم فوریه مراسمی به یاد او برپا میشود. فرقه مارونی مذهب کاتولیک در لبنان به وجود آمده است.
مارون قدیس به عنوان اسقف در سال 676 میلادی مأموریت یافت به کوه لبنان برود و با بی‌دینی به مقابله بپردازد و مارونی‌ها را با روم متحد نگه دارد. مارونی‌ها بدنه سپاه مارادی را تشکیل می‌دادند و اصطلاحاً به آنها دیوار برنجی می‌گفتند، زیرا از قسطنطنیه و امپراتوری بیزانس در برابر تهاجم اعراب محافظت می‌کردند. آنان در سال 685 میلادی از قدرت و نفوذ خود استفاده کردند و یوحنای مارون را از میان خودشان به عنوان اسقف اعظم انطاکیه و تمام شرق برگزیدند.
این طائفه منسوب به سوی قدیس پرهیزگار و عابد «مارون» میباشد، کسیکه در کوه ها رفت و عزلت اختیار نمود و این کار سبب شد که مردم را به خود جذب کند و گروهی به نامش تشکیل شود، زندگی وی در اواخر قرن چهارم میلادی بوده و حوالی سال (410) بین انطاکیه و قورس وفات نموده است. بین پیروان مارون و بین کلیسای ارتودکس روم اختلاف شدیدی واقع شد و این اختلاف آنان را مجبور به ترک انطاکیه و حرکت به سوی «قلعه المضیق» که نزدیک افامیا بر جوار نهر عاصی است، نمود و در آنجا دیری (عبادتگاه) بنام قدیس مارون بنا گردند. در اقامتگاه جدیدشان اختلاف دیگری میان آنان و میان یعاقبه ارتودکس یعنی کسانی که قائل به یک طبیعت بودند، در سال (517م) واقع گردید، که سبب منهدم شدن دیرشان و کشته شدن (350) تن از راهبان شان گردید.
در وطن جدید شان در لبنان قدیس یوحنا مارون ظهور نمود که وی صاحب مارونیه جدید، بنا کننده مجد و بزرگی آن و ترتیب دهنده نظریات و معتقدات آن به شمار میرود. سال 667م عقیده مارونیه را ظاهر نمود، عقیده ای که میگوید؛ در مسیح دو طبیعت وجود دارد ولی یک اراده دارد، زیرا هر دو طبیعت در یک اقنوم(ظهور باری تعالی که شامل پدر، پسر و روح القدس) جمع شده است. کلیسا های مسیحی این عقیده را نپذیرفتند و خواستار برگذاری مجمع سوم قسطنطینیه شدند، این مجمع سال 680 م برگذار گردید و در آن 286 اسقف حاضر گردیده و به ترک کردن این عقیده، محروم ساختن دارندگان آن لعنت کردن و تکفیر نمودن کسانیکه به این مذهب و عقیده میروند، فیصله نمودند.
یوحنا مارون اولین بطریرک (رئیس رئیسان اسقف ها) در گروه مارونیه به شمار میرود که شمار بطارکه از وی شروع میشود. لشکر مارونیه با لشکری که آن را یوستغیان دوم، به قصد ویران کردن معابد شان و ریشه کن نمودن خودشان سوق داده بود، مقابله نموده لشکر مارونیه جانب مقابل خود را در امیون شکست داد و بعد از آن به حیث یک قوم و گروه کوه نشین دارای شخصیت مستقل ظاهر گردیدند.
بعد از آن کلیسای روما بخاطر نزدیک سازی آنان به خود چاره جوئی نمود، همان بود که در حوالی سال 1213م بطریرک مارونی أرمیا عمشیتی از روما بازدید نموده در وقت بازگشت خود بعضی تعدیلات و اصلاحات در خدمت اسقف ها، مراسم عبادت و سیامت کاهنان آورد. نزدیکی میان شان به حدی زیاد شد که در سال 1182م اطاعت شان به کلیسای بابویه اعلان گردید، و در سال 1736م این نزدیکی به اتحاد کامل با کلیسا تبدیل گردید که بعد از آن کلیسای مارونیه به نزد پاپ های روما از جمله کلیساهای مکرم شمرده میشد.
افکار و اعتقادات
مهمترین نظریه ای که اینان را از دیگر گروه های نصرانی جدا میسازد آنست که میگویند؛ مسیح دو طبیعت دارد، ولی اراده و مشیتش واحد و یکی است، زیرا هر دو طبیعت در اقنوم واحد جمع شده اند. معتقد اند که کار و خدمتی که قدیس ها انجام می دهند مأخوذ از همان خدمتی است که آنرا به یعقوب قدیس نسبت میدهند و معتقد اند که این خدمت سابقه ترین خدمت در کلیسای مسیحی میباشد و اصول آن به عشاء ربانی اخیر بازمیگردد. کلیسای مارونی تا امروز لغت سریانی را در قدیس های خویش حفظ نموده است. روحیهء سریانیه همیشه در میان ایشان ساری و جاری است، حتى در کلیساهائی که به تسلط پاپ هم اعتراف دارد.
از اوائل قرن سیزدهم در دوران پاپ انوسنت سوم بعضی تعدیلات و اصلاحات در مراسم دینی مارونی قدیم انجام یافت، تا موافقت و ملائمتش با مراسم دینی لاتینی زیادتر شود، که از آن جمله است:
سه بار غوطه دادن معمود در آب.
طلب واحد از برای «ثالثوث».
وقف نمودن جوانان به دست مطارنه.
بعد از آن کاهنان روش لاتینی را در پوشیدن انگشتر، به سرکردن کلاهی که مشابه به تاج میبود و در گرفتن عصا پیروی نمودند. در استعمال کردن زنگ، در بدل ناقوس های چوبی که آنرا دیگر کلیساهای شرقی، در وقت فرا خواندن به سوی اسقف ها استعمال می نمودند، نیز پیروی و تقلید لاتینی ها را کردند.
مارونی ها شاخه کاتولیک های شرقی اند که آنها به نوبه خود شاخه عام نصرانی ها می باشند، زیرا ریشه های آنان عین ریشه های خود نصرانیت است. در حفاظت شدید خویش از میراث فرهنگی خود و از زبان قدیم سریانی ممتاز هستند و به گذشت زمان، توسط آوردن بعضی تعدیلات در مراسم دینی ماورنیه قدیم، به کلیسای بابویه روما نزدیک شده اند.
محل زندگی مسیحیان مارونی
در انطاکیه آغاز شد، بعدا به قلعهء المضیق کوچ کردند و اخیرا در نصف دوم قرن نوزدهم میلادی به کوه های لبنان که وطن فعلی شان است رفتند.
در قرن پانزدهم میلادی، دیر قنوبین شمال لبنان که بالاتر از طرابلس موقعیت دارد و در سر سنگ بزرگی از سنگ های وادی قادیشا (یعنی وادی مقدس) اعمار گردیده است، مقر مارونیه بطریرکیه گردید، همچنان «بکرکی» که در بالای جونیه اعمار گردیده تا امروز مقر زمستانی آنان میباشد، زیرا سردار بکرکی همیشه ملقب به بطریرک انطاکیه و سائر شرق بوده است، البته آن بخاطری است که وی از دیگر بطریرک های شرقی مستقل بوده ابراشیات، و مطارنهء گروه های مختلف رهبانی زیر اداره اش میباشند.
در قرن های دوازدهم و سیزدهم تعداد زیادی از مارونی ها، به سبب جنگ ها وهجرت کردن ها، از لبنان فرار نموده به تکریت و دیگر شهر ها میان دجله و فرات رسیدند، و بعض شان به سوی داخل سوریه رفته در دمشق و حلب جابجا شدند، و بعض دیگرشان به قدس رفتند و دیگرانی به مصر و رودس، و مالطه پایین شدند، تعدادی هم از آنان به امریکا، افریقا، و اندونوزیا، هجرت کردند، ولی اغلب آنان تا حال در لبنان زندگی مین مایند، و در رهبری سیاست فعلی لبنان اثر بزرگ دارند.
