به گزارش پایگاه خبری مفاز، یکی از مهم‌ترین آسیب‌های جریان‌های فرقه‌ای، خشونت‌گرایی داخلی و خارجی است که به ترتیب با اقدامات تروریستی و گونه‌هایی از خودویرانگری(خودکشی) بروز می یابد.
حادثه تروریستی انتشار گاز در مترو توکیو توسط فرقه اوم شین ریکیو و خودکشی‌های دسته جمهی در فرقه معبد مردم و دروازه بهشت، مصادیقی از خشونت علیه دیگران و خود در فرقه‌هاست. لیکن پس از وقوع این فجایع، اغلب طی بمباران رسانه‌ای پیرامون آن، افکار عمومی به گونه‌ای فرضیه‌سازی توطئه‌باورانه، گرایش می‌یابند که بر اساس آن، پای نیروهای فشار خارجی -اغلب دولتی- و به خصوص سیاست به میان می‌آید و با داستان سازی‌های فضای مجازی، رنگ و بویی پوپولیستی یافته، مورد استقبال عامه قرار می‌گیرد.
به اعتقاد محققان، یکی از دلایل روی آوردن عوام به تئوری‌های توطئه، آسیب دیدن اخلاق و انسانیت در این گونه فجایع است. در واقع مردم برای فرار از واقعیت‌هایی همچون کشتار فرزندان توسط والدین در فرقه‌های خودکشی، تمایل دارند داستان‌هایی را باور کنند که عنصری خارجی را به قاتل معرفی می‌کند تا به این صورت با قربانی خواندن اعضا، به نوعی از ایشان نیز احقاق حق کنند.
به همین خاطر است که تئوری‌های توطئه پی از فجایج خودکشی‌های دسته‌جمعی فرقه‌های مزبور یا حادثه “ویکو” به سرعت منتشر و پذیرفته شد.
