به گزارش پایگاه خبری مفاز، مدت زیادی است که در اروپا تفکراتی شکل گرفته که تعداد مسلمانان به خاطر ازدواج و فرزندآوری و یا به خاطر اینکه گرایش به اسلام زیاد شده، افزایش پیدا کرده و عده‌ای از این نظر احساس خطر می‌کنند. در این باره کتاب‌های زیادی نوشته شده و اتاق‌های فکر زیادی شکل گرفته است.
در زمان نخست‌وزیری تونی بلر، بحثی به عنوان مسلمانان خوب و مسلمانان بد شکل گرفت. از نظر آنها اسلام خوب، اسلامی است که با طاغوت کاری نداشته باشد و فقط اشخاص نماز و روزه انجام می‌دهند اما از نظر اقتصادی و سیاسی و اخلاقی با غرب در یک راستا باشند. اسلام بد از نظر آنها اسلامی است که طاغوت را به چالش می‌کشد؛ اسلام عدالت‌خواه که مسئولیت قبول کرده تا جامعه را از نظر اخلاقی، سیاسی و اقتصادی بهتر کند و این همان اسلام ناب محمدی(ص) است.
آنها راه‌های مختلفی را امتحان کردند چون دیدند اسلام را از بیرون نمی‌توانند کنترل کنند تصمیم گرفتند به راه‌های دیگری متوسل شوند. در همان زمان با اسماء جهانگیر، گزارشگر ویژه سازمان ملل گفت‌وگویی داشتیم و ما او را قانع کردیم که یک دولت سکولار نمی‌تواند تصمیم‌گیر باشد که چه نوع اسلامی باید پیاده شود و چه نوع اسلامی نباید پیاده شود و او در گزارش خود این را وارد کرد.
آنها با طرح مسائلی همچون جلوگیری از افراطی‌گرایی، مسائل حقوقی، عوض کردن قوانین سعی کردند این برنامه را پیاده کنند. آخرین ابزار آنها این بود که از انجمن خیریه انگلیس (The Charity Commission) استفاده کنند چون روی همه مساجد نظارت دارد. آنها اعلام کرده‌اند مساجد حق یک سری از کارها را ندارند. آزادی بیان هست اما فقط در بیرون از مساجد. آنها فشار می‌آورند که این تفکرات خود را در مساجد نشان ندهد.
مثلاً می‌گویند درباره کشمیر، فلسطین، یمن، سوریه اصلاً نباید صحبت بکنید اما درباره مسائلی که خودشان به آن اعتقاد دارند مشکلی نیست. این مسئله‌ای است که ما را دچار مشکل کرده است. مساجد تحت فشار زیادی هستند که آنچه از نظر قانونی آزاد است در مساجد ممنوع شود.
مهندسی اسلام آمریکایی و تشیع انگلیسی یکی از علل اصلی این برنامه است. ایران‌هراسی دیگر انگیزه آنهاست. برای ایران‌هراسی باید از ابزارهای خاصی استفاده کنند و این یکی از این ابزارهاست. این ابزاری است که با آن آزادی مسلمانان را بگیرند و از آن برای مسائل دیگر هم استفاده می‌کنند.
این درباره یک مرکز و یک ساختمان نیست؛ بیشتر مساجد و انجمن‌های اسلامی تحت فشار هستند که توسط این سازمان خیریه کنترل شوند. کنترل این مراکز، کنترل اشخاص و انجمن‌های اسلامی است که امری فراقانونی است.
آزادی بیان در بیرون وجود دارد ولی می‌گویند در مساجد نباید درباره برخی مسائل صحبت شود اما می‌دانیم اسلام را نمی‌توان از سیاست، اقتصاد و اخلاق جدا کرد. آنها در عین حال می‌گویند آزادی بیان و آزادی ادیان هست اما از نظر حقوقی قوانین را در مجلس طوری عوض کردند که قدرت‌هایی به آنها بدهد تا بتوانند در امور مساجد دخالت‌های رسمی بکنند و در پشت طرح‌های خود پنهان شوند. اکنون تعیین خانم اما مودی که مسیحی زاده است برای مدیریت مساجد از نظر دینی قابل قبول نیست. در قرآن و احادیث ما مشخص است که چه کسی می‌تواند مدیریت مساجد را در دست بگیرد. چنین فردی اول از همه باید ایمان داشته باشد و زکات بدهد و تنها از خداوند بترسد. بنابر این گذاشتن کسی که هیچ اعتقادی به دین اسلام ندارد از طرف دولت، نشان می‌دهد که اینها به اصول دین اسلام اهمیتی نمی‌دهند.
شما می‌توانید در بیرون آزادی بیان داشته باشید اما در مسجد نمی‌توانید همان کارها را انجام دهید. در ایران نوشیدن شراب و مشروبات الکلی غیرقانونی است اما به خاطر احترام به ادیان، مسیحیان می‌توانند به خاطر اعتقاداتی که دارند در کلیساهای خود شراب بنوشند. اما در انگلیس کارهایی که در بیرون آزاد است در داخل مساجد نمی‌توانیم انجام دهیم. چون محدودیت‌هایی فراقانونی گذاشته‌اند در عین حال می‌گویند ما آزادی بیان و آزادی ادیان داریم.
ما باید مسلمانان را آگاه کنیم که چه اتفاقی می‌افتد. برای حفظ اسلام ناب باید مبارزه کنیم. باید کمپین‌هایی در محافل بین‌المللی مثل سازمان ملل و اتحادیه اروپا به راه بیندازیم. باید از نظر حقوقی این مسئله را دنبال و نباید فشارهای کمیسیون خیریه را قبول کنیم. باید سرمایه‌گذاری کنیم که مسلمانان این پرونده را به دادگاه‌های عالی ببرند و ان شاءالله پیروز شوند.
پی نوشت:
بخشی از گفت‌وگوی مسعود شجره، رئیس انجمن حقوق بشر اسلامی در لندن با ایکنا
