پایگاه خبری مفاز – منابع اطلاعاتی بر این باوراند؛ ملا یعقوب توسط گروه شبه‌نظامی «جیش محمد» مستقر در پاکستان، آموزش های چریکی را آموخته است. گروه «جیش محمد» مسئول حملات مرگ‌بار بر اهداف مرتبط با هند در افغانستان و منطقه مورد مناقشه هیمالیا در کشمیر شناخته شده است. هیمالیا از شرایط ژئوپلیتیکی خاص برخوردار است که تاکنون هندوستان و پاکستان، سه بار در این منطقه با یکدیگر وارد جنگ شده‌اند.
ملا یعقوب به عنوان کسی که خارج از وطن خود (پاکستان) بزرگ شده است، از واقعیت‌های افغانستان بی اطلاع بود؛ اما به لحاظ استعداد بالایی که دارد، توانسته در کوتاه ترین زمان خود را با افغانستان ازحیث سیاسی، فرهنگی و اقتصادی وفق دهد.
پس ازمرگ ملا عمر در سال 2013م و اعلام عمومی آن در سال 2015م، ملا محمد یعقوب، حضور فیزیکی خود را به طور رسمی اعلام کرد. رابطه ملا یعقوب با اعضای طالبان پیش از مرگ پدرش، ازطریق فایل های صوتی بود تا اینکه در 27 اکتبر همان سال به طور غیر منتظره در مراسمی در یک بیمارستان نظامی در کابل، ظاهر شد. او برای صیانت از عزت افغان ها در برابر اشغالگران، در یک سخنرانی از مردم افغانستان خواست تا از سفر به دیگر کشورها برای درمان بیماری خود سر باز زنند و برای تهیه و ایجاد زیرساخت های آن خواستار سرمایه گذاری بیشتر افغان ها در بخش بهداشت و درمان کشورش شد.
ملا یعقوب تا پیش از مرگ پدرش، شخصیت چندان شناخته شده و اثرگذاری به شمار نمی رفت و با تلاش زیادی که در جهت همبستگی جریان های انشعابی و طرح هایی که برای ترمیم زیرساخت های اقتصادی افغانستان از خود نشان داد، توانست در سال 2015م به عضویت در شورای رهبری طالبان راه یابد.
ملا یعقوب در بیانیه ای اتحاد گروه ها و جریان های تندرو سنی را اعلام کرد و برای کاهش منازعات درون جریانی، در وهله اول، اقدام به دفع شایعه ترور ملاعمر توسط نیروهای خودی کرد. اقدام دیگر او، مدیریت بحران بوجود آمده بر سر جانشینی رهبر پیشین طالبان، با حمایت از ملا اختر منصور بود، زیرا ملا منصور به سرپوش‌گذاشتن مرگ ملا عمر و به عهده‌گرفتن رهبری این گروه بدون تأیید رسمی و عدم مشروعیت متهم شد. ملا یعقوب تلاش کرد تا یکسان سازی و آشتی گروه های متخاصم و ناراضی طالبان شکل بگیرد، اما برخی از فرماندهان این جریان موضع حمایتی ملا یعقوب از ملا منصور را برنتابیده و در نتیجه رهبری او را به چالش کشیدند.
ملا یعقوب نشان داد که پشتیبانی وی از ملامنصور در چارچوب و مصلحت امارت اسلامی بوده و هیچ قرابت و ملاحظه ای را در این زمینه بر نمی تابد زیرا پس از رهبری ملا منصور که یکسال بیشتر دوام نداشت، حمایت از هبة الله آخوند زاده، تکلیف دیگر ملا یعقوب برای جلوگیری از افتراق و انشعاب طالبان و تعقیب اهداف سازمانی جنبش، در اولویت بود. این در حالی است که توان مدیریتی ملایعقوب و رابطه نَسَبی با ملاعمر، تا مدت ها از سوی برخی مجاهدین به عنوان جانشین پدرش یاد می شد.
اگرچه ملا یعقوب برای قرار گرفتن در جایگاه پدرش تلاش نمود، اما وقتی موفق نشد، تصمیم گرفت قدرت خویش را در بدنه طالبان تحکیم کند. او در گام نخست توانست به معاونت رهبری جنبش مزبور درآید و در گام بعدی منصب رهبری کمیسیون نظامی طالبان را از آن خود کرد.
ملایعقوب در معاهده و مذاکره مهمی که بین آمریکائیها و طالبان با هدف هموارسازی راه برای خروج نیروهای خارجی از افغانستان توافق شد، همراهی نمود و در روند صلح افغانستان نقش بسزایی ایفا کرد.
شواهد نشان می دهد طالبان به توافق خود با آمریکاییها به رهبری ملایعقوب، پایبند بوده و به تعهدات خود عمل کرده است زیرا طالبان اجازه دادند آمریکاییها و همپیمانان ایشان، بدون دردسر و خونریزی افغانستان را ترک کنند.
اما آمریکاییها پس از خروج از افغانستان ملایعقوب و تیم ملابرادر را غیر متعهد به شروط مذاکره خواندند. آمریکاییها مدعی اند طالبان قطری (تیم ملابرادر) و حامیان داخلی آن ها همچون ملا یعقوب، معاهده ای را امضا نموده اند که در آن رابطه با القاعده به عنوان خط قرمز و عامل فسخ قرار داد، ذکر شده است.
آمریکا با موافقان مذاکره در افغانستان شرط کرد که برای همیشه با القاعده قطع رابطه کند، اما ملا یعقوب و دیگر فرماندهان طالبان به دلیل اینکه القاعده و طالبان متحدان قدیمی یکدیگرند، به رابطه خود به صورت محدود و نامحسوس ادامه می دهند.
برخی بر این گمان اند که ملا یعقوب از حمایت سعودی ها برخوردار است زیرا سعودی‌ها وآمریکاییها به دنبال افرادی هستند که به ایران نزدیک باشد. قرابت فکری ملایعقوب و ملابرادر به خاطر پیشرفت مذاکرات و اعتقاد به جبهه مقاومت و مبارزه با آمریکا، مفاهیم مشترکی با جمهوری اسلامی تشکیل داده اند تا حامیان و مزدوران آمریکا در منطقه همچون سعودی ها را در خصوص توسعه جبهه مقاومت در دیگر کشورها، نگران سازد.
ملا یعقوب یکی از دو معاون رهبر فعلی طالبان(هبة الله آخوند زاده) و وزیر دفاع طالبان است که در حال حاضر ریاست کمیسیون نظامی 15 ولایت از 34 ولایت افغانستان را بر عهده دارد. او به عنوان چهره ای میانه رو و رهبر جریان درونی طالبان شناخته می شود که می تواند به تعدیل روز افزون طالبان و دوری از تحجر و خشونت برخی رویکردها، کمک کند.
