به گزارش پایگاه خبری مفاز، مرکز بهائیت که داده‌های اطلاعاتی مربوط به بهائیان کل جهان را جمع‌آوری و طبقه‌بندی کرده، راه‌های نفوذ و اثرگذاری بر محدوده‌های مختلف جغرافیایی را نیز استخراج و تجربیات محدوده‌های مشابه را در اختیار قرار می‌دهد. برخی از این تجربیات که در پیام‌های اخیر مطرح شده‌اند را در این یادداشت،بیان می‌کنیم.
بهائیت به عنوان یک فرقه، ویژگی‌های مربوط به عموم فرقه‌ها را نیز دارد. یکی از این ویژگی‌ها، ایجاد احساس تعلق به گروهی خاص است که برای هدفی مشترک و بزرگ فعالیت می‌کنند؛ احساسی توأم با توهم گسترش و موفقیت، باعث امیدبخشی روزافزون و انگیزه ادامه در اعضا می‌شود.
بهائیت لازم می‌داند چنین احساسی نه فقط در اعضا، بلکه در ساکنان غیربهائی منطقه هم ایجاد شود تا در فعالیت‌های ظاهرا اجتماعی-آموزشی بهائیت شرکت کنند و به این ترتیب کم‌کم دامنه شرکت‌کنندگان گسترده‌تر شود: « وقتی تعداد زیادی از ساکنین محله‌ها و روستاهای مستعد، شروع به شرکت‌کردن در فعالیت‌های امری نمایند، توجه بیشتری به هماهنگ‌سازی فعالیت‌ها منظور می‌گردد… و به تدریج خانواده‌های مجاورشان را نیز در بر می‌گیرد.»¹
از دیگر تجربیاتی که بهائیت سوءاستفاده بسیاری از آن کرده، سرمایه‌گذاری بر هنر و هنرمندان است:« هنر به طور کلی که به راستی بخشی جدانشدنی از توسعه یک جامعه از ابتدا محسوب می‌شود، در چنین جمع‌ها عاملی مهم برای ایجاد سرور، تقویت پیوند اتحاد، نشر دانش و آگاهی … و همچنین، آشنا ساختن اجتماع بزرگ با اصول مبارک می‌گردد.»²
لازم به ذکر است منظور از اجتماع بزرگ در این پیام‌ها، غیربهائیان منطقه بوده و در ادامه همین پیام توضیح داده شده که هدف از بهره‌مندی از ظرفیت هنر، تمرکز کامل بر برونگرایی و در میان گذاشتن جهت‌دار بهائیت با افرادی است که چیزی در مورد این فرقه نمی‌دانند.
اینکه بهائیت سعی داشته خود را به عنوان اصلاحگر اجتماعی و گروهی خیرخواه جامعه معرفی کند، کار جدیدی نیست، اما در این نقشه و در راستای همان اهداف منتهی به ایجاد نظم جهانی بهائی و در دست گرفتن اداره امور، توجه ویژه‌ای به این موضوع شده‌است. بنابراین، با توجه با تأکیدات این پیام‌ها، باید شاهد گروه‌های مختلفی باشیم که به بهانه‌های گوناگون، انجمن‌هایی مردم‌نهاد راه‌اندازی کرده و در شهر و به‌ویژه روستاها، دغدغه پیگیری موضوعات اجتماعی- فرهنگی از خود نشان می‌دهند اما در واقع هدف، پیاده‌سازی تعالیم و تفکر بهائیت است. چنین گروه‌هایی در ایران احتمالا محتاطانه‌تر و بیشنر با نفوذ به سازمان‌های مردم‌نهاد یا سمن‌های پذیرفته شده و در کشورهایی که با اهداف اصلی این فرقه آشنایی ندارند و عمدتاً نیازمندتر هم هستند، آزادانه‌تر و با معرفی بهائیت به عنوان منجی و تشکیلاتی خیرخواه، وارد عمل خواهند شد.
بای
د خاطرنشان کرد لزوماً شکل فعالیت‌ها و نتیجه صادره از آن‌ها در کشورها و مناطق مختلف، یکسان نخواهد بود. به قول مرکز اصلی فرقه: « برای هر جامعه‌ای هدفی قابل اجرا موجود است و برای هر هدفی، راهی برای وصول به آن.»³
۱. پیام مرکز اصلی فرقه به کنفرانس هیئت‌های مشاورین قاره‌ای، ۳۰ دسامبر۲۰۲۱ م.
۲. همان
۳. همان
