به گزارش پایگاه خبری مفاز، احمد زیدآبادی در این باره نوشت: در اوایل انقلاب، هنگامی که منازعه بین سازمان مجاهدین خلق و جمهوری اسلامی بالا گرفت و کار به ترور و کشتار کشیده شد، افرادی از تهران به شهرستان‌ها اعزام می‌شدند تا به دانش‌آموزان درس “منافق‌شناسی” بیاموزند.
طلبه‌ای هم به شهر ما اعزام شده بود. او در توصیف “منافقان” می‌گفت: “بر روی توحید و نهج‌البلاغه خیلی تأکید می‌کنند! بنابراین اگر با فردی روبرو شدید که بر این دو تأکید داشت، شبهۀ نفاق دارد!”
او به جای آنکه مثلاً بگوید؛ برداشت سازمان مجاهدین از توحید و نهج‌البلاغه نادرست و غلط است، کوشید تا ذهن دانش‌آموزان را نسبت به اصل توحید و نهج‌البلاغه بدبین سازد! از همین رو بدون هیچ شرمی اصرار کرد که از به کار بردن صفت توحیدی در وصف مفاهیم خودداری شود و برای نمونه “جهان‌بینی الهی” به جای “جهان‌بینی توحیدی” مورد استفاده قرار گیرد.
در واقع پس از گذشت بیش از چهار دهه از آن تاریخ، در برخی محافل خاص حکومتی هنوز هم استفاده از واژۀ توحید و یا استناد به نهج‌البلاغه، گویی نوعی انحراف است و با بدگمانی برخورد می‌شود! این در حالی است که پایه و اساس اسلام توحید است و بدون باور به این اصل، ادعای مسلمانی به طور کامل پوچ و باطل و مسخره است.
خلاصه این بود که نهج‌البلاغه و تعالیم آن عملاً مطرود و محذوف و مهجور شد و به جای آن انواع خرافات و جعلیات غلوآمیز که در متون روایی به “اسرائیلیات” معروف شده، توسط برخی مداحان و منبرهای فاقد دانش، مورد ترویج قرار گرفت و به روز دین و دینداری همان آورد که امروزه در سطح وسیعی شاهد آن هستیم.
لازم به یادآوری است که زنده‌یاد آیت‌الله منتظری برای مدتی از طریق رادیو، سلسله گفتارهایی را تحت نام “درس‌هایی از نهج‌البلاغه” مطرح کرد که این درس‌ها نیز مثل دیگر سلوک او، مورد اعتنا در امر حکومتداری قرار نگرفت.
