به گزارش پایگاه خبری مفاز، بر اساس نظرسنجی دانشگاه هاروارد (Harvard CAPS/Harris) درباره جنگ اسرائیل و غزه که این هفته انجام شد، «بیش از نیمی از جوانان 18 تا 24 ساله آمریکایی (51 درصد) معتقدند که دولت یهود باید محو و نهادی فلسطینی جایگزین آن شود. در عین حال، 60 درصد جوانان 18 تا 24 ساله معتقدند که حمله ۷ اکتبر حماس اقدامی در پاسخ به نارضایتی فلسطینیان بوده است. همچنین 60 درصد از جوانان 18 تا 24 ساله گفتند که این جنگ به‌منزله نسل‌کشی علیه غزه است.» پس شاید عجیب نباشد که این روزها شاهد حمایت دانشجویان از فلسطین در دانشگاه‌های آمریکا هم باشیم، اما آنچه تعجب‌برانگیز است کشیده‌شدن پای روسای دانشگاه‌های آمریکا (هاروارد، ام‌آی‌تی و پنسیلوانیا) به کنگره‌ای بود که ۷۴ تن از نمایندگان آن خواهان کناره‌گیری آنان شدند؛ بابت ابراز عقیده دانشجویان در فضای دانشگاه یا از نظر آنان یهودی‌ستیزی؛ اتفاقی که در رسانه‌های غربی واکنش‌برانگیز بود. در اینجا به تحلیل‌هایی از کارشناسان در «سی‌ان‌ان» و «گاردین» درباره برخورد با دانشگاه‌ها و دانشجویان در آمریکا پرداخته‌ایم که به گفته این رسانه‌ها در کانادا و سراسر اروپا هم اتفاق می افتد.
عموم مردم آمریکا اعتماد خود را به دانشگاه‌ها از دست داده‌اند
فرید زکریا، تحلیلگر مسائل سیاسی آمریکا، در شبکه «سی ان ان» درباره برخورد با دانشگاه‌ها به دلیل حمایت از فلسطین گفت: «وقتی به نقاط قوت آمریکا فکر می‌کنید، دانشگاه‌های معتبر مدت‌ها در صدر فهرست بوده‌اند، اما عموم مردم آمریکا اعتماد خود را به این دانشگاه‌ها از دست داده‌اند که دلیل محکمی هم دارد. سه رئیس دانشگاه اخیرا به دلیل پاسخ‌های غیرقطعی‌شان به این سوال که آیا تجمعات دانشجویان در حمایت از فلسطین و اعتراض به نسل‌کشی در غزه نقض قوانین رفتاری موسسه‌شان است، مورد انتقاد قرار گرفتند. اما برای درک این موضوع، باید تغییری را که در دانشگاه‌های معتبر رخ داده درک کنیم، دانشگاه‌هایی که از مراکز عالی به موسسه‌هایی تبدیل شده‌اند که دستور کارها و برنامه‌های سیاسی را پیش می‌برند.»
61 درصد آمریکایی‌ها گفته‌اند که آموزش عالی در مسیر اشتباهی قرار دارد
او ادامه داد: «مردم تحول را حس می‌کنند. همان‌طور که «پائول تاف»، نویسنده، اشاره کرده، آمار جوانان آمریکایی که می‌گویند مدرک دانشگاهی بسیار مهم است از 74 درصد در سال 2013 به 41 درصد در سال 2019 کاهش یافته است. در سال 2018 میلادی، 61 درصد از آمریکایی‌ها گفتند که آموزش عالی در مسیر اشتباهی قرار دارد و فقط 38 درصد احساس کردند که در مسیر درستی است. در سال 2016 میلادی، 70 درصد از فارغ‌التحصیلان دبیرستان در آمریکا راهی کالج شدند. اکنون این عدد 62 درصد است. این افزایش نارضایتی و نظر نامساعد درباره تحصیلات عالی، آمریکا را در میان همه کشورهای پیشرفته، منزوی می‌کند. دانشگاه‌های آمریکایی می‌خواستند مطمئن شوند که جوانان با هر پیشینه‌ای به آموزش عالی دسترسی دارند و در دانشگاه احساس راحتی می‌کنند. اما آن اهداف به یک ایدئولوژی جزمی و کوته‌فکرانه تبدیل شده و این، دانشگاه‌ها را به مکان‌هایی تبدیل کرده است که اهداف فراگیر آن مهندسی سیاسی و اجتماعی است، نه شایستگی علمی. آنچه در جلسه استماع مجلس دیدیم، نتیجه اجتناب‌ناپذیر دهه‌ها سیاسی‌شدن دانشگاه‌ها بود. کالج‌های برتر آمریکا دیگر به‌عنوان پایگاه‌های تعالی دیده نمی‌شوند، بلکه آنها در جایگاه طرفداران حزب و جناح خاصی قرار گرفته‌اند.»
آیا «مک‌کارتیسم» جدید طرفداران فلسطین را در دانشگاه‌های آمریکا مجازات می‌کند؟
گاردین در مقاله‌ای به قلم «شادی حمید»، عضو هیأت تحریریه واشنگتن‌پست و استاد مطالعات اسلامی در مدرسه علوم دینی فولر آمریکا، نوشت: «مدت‌ها قبل از شروع جنگ اسرائیل در غزه، «مک‌کارتیسم» (سناتور مک‌کارتی از چهره‌های شاخص مبارزه با کمونیسم در آغاز جنگ سرد بود. دوره مک‌کارتیسم یا ترس سرخ با انبوهی از گزینش‌های شغلی، لیست‌های سیاه، عوام‌فریبی، سانسور و دادگاه‌های نمایشی همراه بود و زندگی میلیون‌ها آمریکایی را تحت تاثیر قرار داد) جدید در دانشگاه‌های آمریکا گسترش یافته بود. در جریان «ترس سرخ» در اواخر دهه 1940 و 50، حدود 100 استاد به دلیل همفکری احتمالی کمونیستی اخراج شدند. به گفته گِرِگ لوکیانوف، نویسنده کتاب «لغو ذهن آمریکایی»، تعداد استادان اخراج‌شده به دلیل اعتقادات سیاسی در 10 سال گذشته تقریبا دو برابر این رقم است. این وضعیت بدتر می‌شود و زمان آن رسیده که زنگ خطر را به صدا درآوریم. امروزه محافظه‌کاران از قدرت سیاسی خود برای مجازات طرفداران فلسطین استفاده می‌کنند، از جمله از طریق قوانین ترسناک و دلسردکننده‌ای که حمایت از حقوق فلسطینی‌ها را با یهودستیزی و تروریسم ترکیب می‌کند.»
ممنوعیت گسترده گفتوگوهای سیاسی، زخم‌ها و پشیمانی‌های بیشتر
گاردین در ادامه به نقل از «برت مکس کافمن»، وکیل ارشد اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا، نوشت: «دوران مک‌کارتی به ما آموخت که وقتی دانشگاه‌ها در اموری با انگیزه ایدئولوژیک برای نظارت بر سخنان دانشجویان و استادان شرکت می‌کنند، این تلاش‌ها نه تنها نتیجه معکوس می‌دهد، بلکه به شدت به بنیادی که جوامع دانشگاهی بر آن بنا شده‌اند آسیب می‌زند. ممنوعیت گسترده گفتوگوهای سیاسی به دلیل مخالفت مدیران، کمک‌کنندگان یا سایر افراد قدرتمند با پیامدهای آن، دستوری برای تقسیم بیشتر و به مرور زمان، زخم‌ها و پشیمانی‌های بیشتر است.»
تشدید سرکوب علیه حمایت از فلسطین محدود به آمریکا نیست؛ در کانادا و سراسر اروپا هم اتفاق می‌افتد
یوسف مُنَیّر (Yousef Munayyer)، نویسنده و تحلیلگر سیاسی فلسطینی – آمریکایی مقیم واشینگتن، رئیس برنامه فلسطین/اسرائیل در مرکز عرب در واشنگتن درباره فشار به دانشگاه‌های آمریکا برای حمایت از فلسطین در گاردین نوشت: «کنگره آمریکا، دانشگاه‌های «آیوی‌لیگ» (معروف‌ترین گروه دانشگاهی جهان متشکل از هشت دانشگاه مشهور همچون براون، کلمبیا، کرنل، پنسیلوانیا، هاروارد، پرینستون، ییل و کالج دارتموث) و سایر مراکز قدرت در چنگ هیستری و هیجان اغراق‌آمیز و غیر قابل کنترل به وجود آمده با هدف ساکت‌کردن، ارعاب و بازجویی از مردم و موسسات به دلیل عدم حمایت کافی از اسرائیل، قرار دارند. ماهیت پوچ اتهامات مطرح‌شده -از جمله خشم نمایشی و خودنمایی الیز استفانیک، نماینده کنگره، که اخیراً رؤسای چندین دانشگاه آیوی‌لیگ را به دلیل تحمل ظاهرا یهودی‌ستیزی در دانشگاه سرزنش کرد- مطمئنا شبیه مک‌کارتیسم و ترس سرخ است. اما تفاوت‌های مهمی در مورد این برهه وجود دارد. برخلاف «ترس سرخ»، که پدیده‌ای آمریکایی بود، تشدید سرکوب علیه حمایت از فلسطین محدود به آمریکا نیست، بلکه در کانادا و در سراسر اروپا نیز اتفاق می‌افتد. دلیل این امر این است که این هیستری واکنشی به بحث در دانشگاه‌های آمریکا نیست، بلکه محصول یک استراتژی فراملی حساب‌شده و جهانی است که از سال 2015 توسط دولت اسرائیل حمایت می‌شود.»
اسرائیل ناکام در مقابل جامعه مدنی
این تحلیلگر ادامه داد: «اسرائیل که دریافته بود در مقابله با اعتراض روزافزون جامعه مدنی جهانی بر سر ظلم اسرائیل به فلسطینی‌ها ناکام است، سیاست جبهه گرفتن در مقابل انتقادات را در پیش گرفت. این شامل استراتژی همکاری با شرکای همفکر برای دستیابی به نتایج سرکوبگرانه در کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی بود که شامل تصویب قوانین ضد BDS (جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل)، شکایت‌های حقوقی از «ان‌جی‌او»ها، کمپین‌های بدنام کردن و تکثیر کدهای گفتاری در پوشش مبارزه با یهودستیزی بود. اسرائیل متوجه شد که دیدگاه آپارتایدی او برنده این بحث نیست، بنابراین به دنبال تعطیلی کامل این گفتمان بود.»
بدنام کردن دانشجویان و استادان فلسطینی و مسلمان تحت عنوان یهودی‌ستیزی
گاردین در یادداشتی از ناتاشا راث رولند، نویسنده و محققی که درباره راست افراطی فراملی و یهودستیزی تحقیق می‌کند، سردبیر سابق نشریه اسرائیلی-فلسطینی «+972 Magazine » بوده و دارای دکترای تاریخ از دانشگاه ویرجینیاست، نوشت: «طیفی از گروه‌های به اصطلاح دیده‌بان، مدت‌هاست با تاکتیک‌هایی از جمله نظارت پرخاشگرانه، لیست سیاه و ارعاب، با فعالیت‌های طرفدار فلسطین در دانشگاه‌های آمریکا مقابله کرده‌اند. این گروه‌ها اغلب توسط بنیادهای بشردوستانه و خیریه تأمین مالی می‌شوند که از گروه‌های اسلام‌هراسی و راست‌گرا نیز حمایت می‌کنند و اهداف مشترک گسترده‌ای دارند، از جمله بدنام کردن دانشجویان و استادان فلسطینی و مسلمان تحت عنوان یهودی‌ستیز و حامی تروریست. از 7 اکتبر (حمله حماس به اسرائیل)، این تحرکات به اوج نگران‌کننده‌ای رسیده و با ایجاد فضایی از ترس و بی‌اعتمادی ترکیب شده است که خاکی حاصلخیز برای کمپین موجود نظارتی و آزار و اذیتی فراهم کرده که فلسطینی‌ها، گروه‌های همبستگی فلسطینی و یهودیان منتقد صهیونیسم را نشانه گرفته است.»
اسراییل و حامیان آن دهه‌ها تلاش کرده‌اند بر انتقادات به اسرائیل برچسب یهودی‌ستیزانه بزنند
این تحلیلگر در ادامه افزود: «این جدال پرتنش مدت‌هاست در حال شکل‌گیری است. در اوایل دهه 1980، سازمان‌های برجسته طرفدار اسرائیل، مانند کمیته روابط عمومی آمریکا و اسرائیل (Aipac) (اِی‌پک بزرگ‌ترین لابی‌ای است که یهودیان آمریکا از آن برای تأثیرگذاری بر سیاست‌های عمومی آمریکا با هدف حمایت از منافع اسرائیل استفاده می‌کنند) در حال جمع‌آوری سوابق «ضد اسرائیلی» دانشگاه‌ها و استادان در آمریکا بودند. اسراییل و حامیان آن در طول دهه‌ها تلاش کرده‌اند که تقریباً بر تمام انتقادات به اسرائیل برچسب یهودی‌ستیزانه بزنند. اما این تأثیر مخرب بر آموزش عالی، و به‌طور کلی بر آزادی بیان، فقط مربوط به اسرائیل-فلسطین و گروه‌های طرفدار اسرائیل نیست، بلکه احزاب سیاسی کشور هم با حملات بی‌پروا به آموزش عالی آن را گسترش می‌دهند. این نیز دهه‌ها در حال شکل‌گیری بوده است که ناشی از ارزیابی جمهوری‌خواهان از دانشگاه‌ها به‌عنوان خط مقدم در جنگ‌های فرهنگی کشور است. بی‌اعتمادی آنها، به سانسور آشکار -برای مثال ممنوع کردن برخی موضوعات در کلاس درس- و تلاش برای کاهش بودجه برخی برنامه‌ها و بخش‌ها دامن زده است. این تلاش‌ها برای استفاده از آموزش عالی به‌عنوان چماقی برای تحمیل یک جهان‌بینی راست افراطی -یا بهتر است بگوییم، حذف هر چیزی که در آن جهان‌بینی قرار نمی‌گیرد- استراتژی‌ای است که مدت‌ها مورد علاقه اقتدارگرایان در سراسر جهان است و اینکه باید به‌طور یکپارچه با کمپینی برای بدنام کردن منتقدان اسرائیل در ارتباط باشد، نباید تعجب‌آور باشد.»
«انتفاضه»؛ قیام مردمی خشونت‌پرهیز یا دعوت به ارتکاب نسل‌کشی علیه یهود
«در حال حاضر، فعالیت‌های دانشجویان طرفدار فلسطین به‌طور بی‌سابقه‌ای بررسی می‌شود. عمدتا به این دلیل که پس از حمله حماس در 7 اکتبر و بمباران غزه به دست اسرائیل، دانشگاه‌ها به خط مقدم نبرد برای افکار عمومی بر سر حمایت آمریکا از اسرائیل تبدیل شده‌اند.» مقاله «سی‌ان‌ان» به قلم وندی پرلمن، استاد علوم سیاسی و مدیر برنامه مطالعات خاورمیانه و شمال آفریقا در دانشگاه نورث‌وسترن آمریکا، درباره سرکوب فعالیت‌های دانشجویان طرفدار فلسطین این‌گونه آغاز می‌شود. در ادامه این مقاله آمده است: «حدود سه دقیقه پس از جلسه استماع کمیته آموزش و نیروی کار مجلس نمایندگان آمریکا، دادرسی با پخش ویدیویی از تظاهرات دانشجویان آغاز شد و این پیام را ارسال کرد که منظور قانونگذاران از نفرت از یهودیان این بود: اعتراض سیاسی دانشجویان به اسرائیل و کشتار غیرنظامیان فلسطینی. الیز استفانیک، نماینده حزب جمهوریخواه، رؤسای دانشگاه‌ها را به دلیل استفاده برخی از دانشجویان از کلمه «انتفاضه» -که او آن را «دعوت به ارتکاب نسل‌کشی علیه مردم یهود» توصیف کرد، مورد انتقاد و سرزنش قرار داد. به عنوان یک عرب‌زبان که دو کتاب در مورد انتفاضه فلسطین نوشته‌ام، می‌دانم که این به معنای «قیام مردمی» است و به‌ویژه با اعتراضات مردمی غیرخشونت‌آمیز همراه است. دوران دانشجویی در هاروارد، زمانی که در بخش SJP (دانشجویان برای عدالت در فلسطین) بودم، هرگز تصور نمی‌کردم که نهادهای قدرتمند به کاری که ما انجام می‌دهیم، اهمیت دهند. اما از 7 اکتبر، سرمایه‌داران و مدیران ارشد اجرایی وال استریت، دانشگاه‌ها را تحت فشار قرار داده‌اند تا فعالان دانشجویی را در لیست سیاه قرار دهند.
برخی دانشگاه‌ها، از جمله «براندیس»، «جورج واشنگتن» و «کلمبیا»، بخش‌های SJP خود را ممنوع یا تعلیق کرده‌اند. کلمبیا همچنین «صدای یهودی برای صلح»، یک سازمان یهودی ضدصهیونیستی در همبستگی با مبارزات آزادی فلسطینیان، را به حالت تعلیق درآورد.
دانشجویان طرفدار فلسطین تهدید به مرگ شدند
«سی‌ان‌ان» در ادامه از زبان این تحلیلگر آورده: «در همین حال، گزارش‌های نگران‌کننده‌ای از عملیات جمع‌آوری اطلاعات در سراسر کشور علیه فعالان دانشجویی طرفدار فلسطین منتشر شده است. اطلاعات خصوصی و هویتی برخی از آنها در اینترنت پخش شده یا تصویر خود را روی بیلبورد کامیون‌ها دیدند. برخی دیگر پیشنهادهای کاری فسخ یا رد شده داشته‌اند. برخی حتی تهدید به مرگ شده‌اند. دانشجویانی که از اقدامات نظامی اسرائیل انتقاد می‌کردند، درباره ترس از نشان‌دادن چهره‌شان، ابراز وجود در شبکه‌های اجتماعی، پوشیدن چفیه یا عربی صحبت‌کردن در ملأعام می‌گفتند. ترس آنها پس از تیراندازی در ورمونت به سه دانشجوی فلسطینی که یکی از آنها را فلج کرد ابعاد تازه و نگران‌کننده‌تری به خود گرفت. مدیران دانشگاه به خطراتی که دانشجویان حامی فلسطین با آن رو به رویند، توجه بسیار کمی کرده‌اند. کاری که آنها انجام داده‌اند، متهم کردن به یهودی‌ستیزی است. واشنگتن هم این‌گونه عمل کرده است. هم مجلس سنا، هم مجلس نمایندگان قطعنامه‌هایی را تصویب و فعالیت‌های دانشجویی را که بر آن برچسب یهودی‌ستیزی زده‌اند، محکوم کرده‌اند. دولت بایدن مجموعه‌ای از اقدامات را برای مبارزه با یهودی‌ستیزی در مدارس و دانشگاه ها اعلام کرد و بسیاری از شرکت‌های حقوقی برتر ماه گذشته نامه‌ای مشترک به روسای دانشکده‌های حقوق در سراسر کشور ارسال و تهدید کردند که دانشجویان آنها را استخدام نمی‌کنند، مگر اینکه روسای دانشگاه‌ها با یهودی‌ستیزی در دانشگاه برخورد کنند.»
دانشجویان امروزی تهدیدی بزرگ برای حمایت آمریکا از اسرائیل
این استاد علوم سیاسی ادامه می‌دهد: «چرا این همه توجه به دانشگاه‌ها در حال حاضر؟ توصیه می‌کنم کسانی که می‌خواهند حمایت آمریکا از اسرائیل را حفظ کنند، دانشجویان امروزی را به‌عنوان تهدیدی بزرگ و چالش‌برانگیز ببینند. بررسی‌ها نشان داده است که جوانان آمریکایی در مقاسیه با آمریکایی‌های مسن‌تر نسبت به اسرائیل بسیار انتقاد می‌کنند. دانشجویان نسل Z که در دوره اقدامات جمعی مثل کمپین‌های «زندگی سیاهپوستان مهم است»، «تغییرات آب و هوایی» و «ایمنی اسلحه» بزرگ می‌شدند، حالا ائتلاف‌های گسترده‌ای در حمایت از آزادی فلسطین شکل می‌دهند. این شکاف نسلی منعکس‌کننده یک تغییر جزر و مدی در سیاست آمریکاست و غوغای جلسه کنگره درباره روسای دانشگاه‌ها نشان می‌دهد که عده‌ای تا چه اندازه می‌خواهند آن را خفه کنند. این جریان نباید متوقف شود. وقتی گفتن درباره اسرائیل، یهودی‌ستیزی نامیده شود، مانع بحث عمومی بسیار ضروری درباره سیاست‌های آمریکا می‌شود، ازجمله پیشنهاد 14.3 میلیارد دلار کمک نظامی اضافی به اسرائیل یا وتوی قطعنامه سازمان ملل که خواستار آتش‌بس بشردوستانه در غزه بود. مترجم : فرشته کیانی
