به گزارش پایگاه خبری مغاز، داریوش همایون، در سال 1307، در تهران و در یک خانواده متوسط شهری به دنیا آمد. پدرش کارمند وزارت دارایی بود و به عنوان مستشار دیوان محاسبات، انجام وظیفه می‌کرد. داریوش، تحصیلات ابتدایی را در دبستان‌های «فیروز بهرام» و «ابن‌سینا» و دوره متوسطه را در دبیرستان‌های «البرز» و «دارایی» به پایان برد و پس از گرفتن مدرک دیپلم، به دانشگاه تهران رفت و به عنوان لیسانس حقوق دانش آموخته شد.
او در دوران دانشجویی که مقارن با ایام نهضت ملی کردن نفت بود، به عضویت حزب سوسیالیست ملی کارگران ایران درآمد.
اعضای این تشکیلات که به طور اختصاری «سومکا» نامیده می‌شد، دارای عقاید افراطی «ناسیونال ـ فاشیستی» بودند و به تقلید از اعضای حزب نازی آلمان، یونیفرم سیاه می‌پوشیدند و بر آستین پیراهنشان علامتی شبیه «صلیب شکسته» را نقش می‌کردند.
داریوش همایون بسیار متکبر و جاه‌طلب بود و از همان ابتدای جوانی دوست داشت در محیط کارش «رئیس» و «سردسته» باشد. زمانی که ایجاد سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات دردستور کار متولیان امور مطبوعاتی و فرهنگی رژیم پهلوی قرار گرفت، داریوش همایون به بازی فراخوانده شد و به عنوان یکی از کارگردانان اصلی این ماجرا در کنار مسعود برزین، سیاوش آذری و رکن‌الدین همایون‌فرخ، قرار گرفت.
داریوش همایون روابط نزدیک و صمیمانه‌ای با محافل و مجامع وابسته و دیگر گروه‌های قدرت موجود در هرم حاکمیت رژیم پهلوی، نظیر جناح صهیونیستی فراماسونری ایران و انجمن بازرگانان کلیمی و آژانس یهود ایران داشت و در سایه این‌گونه ارتباطات بود که راه خود را به سطوح بالای رژیم باز کرد.
اهمیت و اعتبار داریوش همایون نزد گروه‌های قدرت، به ویژه آژانس یهود ایران و جناح صهیونیستی فراماسونری به حدی بود که در اواسط دهه 1340، زمانی که صهیونیست‌ها ضرورت در اختیار داشتن یک روزنامه پرقدرت و پرتیراژ را احساس کردند و تصمیم به تأسیس روزنامه آیندگان گرفتند، او را نامزد سرپرستی و اداره امور این نشریه کردند.
پایگاه جاسوسی سازمان «C.I.A» مستقر در تهران، داریوش همایون را جزو رابطان خوب و کسانی که حاضربودند به هر قیمت و تحت هر شرایطی خدماتی برای دولت آمریکا انجام دهند، دسته‌بندی کرد.
همایون در شامگاه 21 بهمن 1357، فرار کرد و پس از تحمل مدت‌ها دربه‌دری و زندگی مخفی، از ایران گریخت.
