به گزارش پایگاه خبری مفاز، جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا بارها از ایمان کاتولیک خود صحبت کرده است. ما در صحبتهایش شنیده ایم که هم به پاپ و هم به سِنت فرانسیس استناد می کند. در مراسم تحلیف خود، او صحبتهای زیادی در مورد عشق و شفابخشی و نجابت ایراد کرد، و چیزهای دیگری که هیچکس نمیتواند نسبت به آنها اعتراض کند، با این جمله که “در پیشگاه خدا و همه شما، سوگند میخورم” اما با فرارسیدن زمان اولین بیانیه وی برای روز ملی دعا، دولت او ترجیح داد نام خدا را از آن حذف کند.
از عدالت نژادی و تغییرات آب و هوایی در آن صحبت شده است، اما هیچ کجا از کلمه ای سه حرفی که تصدیق می کند چیز دیگری وجود دارد که کشور ما بر اساس آن بنا شده است و دلیل وجود ماست، حرفی به میان نیامده است. در این بیانیه به نقل از جان لوئیس، نماینده فقید کنگره، آمده است: “انسان پویاترین پیوند الهی در این کره خاکی است.” بنابراین روز ملی دعا در مورد ما است، نه خدا. و به نظر می رسد این همه گیریِ به وجود آمده، فراتر از COVID-19 برای ما باقی خواهد ماند.
آیا به چیزی بیشتر از مایع ضدعفونی و واکسنها اعتماد داریم؟
به نظر می رسد تعطیلی کلیساها در سال گذشته، این پیام را به همراه داشت که مهمترین مسئله برای ما چیست. درست در زمانی که مردم آرزومند حقیقتی بزرگتر از آنچه اندرو کوومو یا آنتونی فاوچی در رسانهها میگفتند، بودند درهای عبادتگاهها قفل شده بود.
کشیش هایی که به خدمت خود ادامه می دهند، قهرمانان ناشناخته نابودی ویروس کرونا هستند؛ کسانی که از کلیساها بازرسی می کنند، کسانی که هر کاری را که مجاز به انجام آن باشند، انجام می دهند تا مردم با خیال راحت اجازه دسترسی به آیین توبه و آیین سپاسگزاری را داشته باشند.
بیانیه رئیس جمهور در روز ملی دعا متاسفانه به کسانی که دعا را تمسخر می کنند اعتبار می بخشد. عبارت”افکارها و دعاها[1]” یک واکنش مطبوعاتی و رسانه اجتماعی به تیراندازی های گسترده و سایر شرارت ها است. عبارات “خدا گوش نمی دهد، یا “آنها کاری انجام نمی دهند” – به یک پاسخ تبدیل شده اند، از جمله روی جلد یکی از روزنامه های مهم نیویورک. کسانی که با خلوص قلب به درگاه خداوند دعا می کنند، می دانند که ممکن است ما پاسخ را به شیوه ای که انسان دوست دارد، نبینیم، اما اعتماد داریم که در برنامه خدا، دعا بسیار مهم است.
هنگامی که پاپ بندیکت شانزدهم، رهبر پیروان آیین ایمان در واتیکان بود، واتیکان بیانیه ای در مورد دعا صادر کرد: دعای مسیحی این گونه تعریف می شود: سخنی شایسته، به صورت یک گفتگوی خصوصی، صمیمی و عمیق بین انسان و خدا. سپس به بیان ارتباط مخلوق رستگار با تثلیث می پردازد. این ارتباط، مبتنی بر غسل تعمید و آیین سپاسگزاری، منبع و برتر بودن کلیسا، بیانگر یک تغییر، پرواز از “خود” به “تویی” خدایی است.
دعا چیز قدرتمندی است. اما آیا نیازی نیست که همه دعاها شامل این نوع فروتنی باشد؟ و تصدیق اینکه زندگی ما متعلق به خود ما نیست؟ آیا این یکی از درس های سال گذشته نیست؟ ما کاملا آسیب پذیر هستیم. برای معنا یافتن و هدایت به خدا متوسل میشویم.
اما چیزی که در بیانیه ی بایدن وجود داشت این بود که همه چیز در مورد ما، راحتی ما و برنامهه ای ما است. این یک نوعِ جمهوریخواه در برابر دموکرات نیست. بی خداییِ عملی یک آفت است. رئیس جمهور جورج دبلیو بوش در بیانیه ی سال 2016 خود، با استناد به جورج واشنگتن، ایده درستی داشت: “این وظیفه همه ملت ها است که مشیت خدای متعال را بپذیرند، از اراده او اطاعت کنند، از نعمت های او سپاسگزار باشند و متواضعانه حمایت و لطف او را طلب کنند.” این وضعیتی است که ما را از راحتی کاذب خارج می کند.
در اینجا صحبت مادر ترزا درباره دعا آورده شده است:
دعا برای ثمربخش بودن باید از قلب نشأت بگیرد و باید بتوان قلب را حس کرد. ببینید که چگونه عیسی به شاگردان خود نحوهی دعا خواندن آموخت. خدا را پدر خود صدا کنید، نام او را ستایش و تکریم کنید. خواست او را همانطور که مقدسین در بهشت انجام دادهاند، انجام دهید. رزق روزانه، معنوی و دنیوی خود را از او بخواهید. از گناهان خود آمرزش بطلبید و دیگران را ببخشید و همچنین از خدا بخواهید به شما لطف کند بتوانید در برابر وسوسهها تسلیم نشوید و از شر آنچه در ما و اطراف ماست، رهایی یابید.
او همچنین می گوید: “مانند كودكان عاشقانه دعا كنید، با اشتیاق زیاد برای عشق فراوان و دوست داشتن كسی كه دوست داشته نمیشود”.فروتنی کلید دعا است.
بیانیه کاخ سفید، رساله ای مذهبی نیست، اما نمی دانم که آیا بیانیه ی امسال به دیدگاه ما در مورد دین خیانت می کند یا خیر؟ دعا در مورد ما نیست بلکه در مورد خدا است. این در مورد دستور کار ما نیست. این تصدیقی است، که خدا بیش از آنچه در تقویم های ما وجود دارد، در زندگی ما هست.
فروتنی، احترامِ مارتین لوتر کینگ جونیور بود. به برخی از دعاهای او نگاهی بیندازید. امثال این موارد را مشاهده خواهید کرد:
“همین که به درون خود نگاه می کنیم با این واقعیت وحشتناک روبرو میشویم که تاریخ زندگی ما، تاریخ یک شورش ابدی علیه توست. اما خدایا، به ما رحم کن. ما را به خاطر آنچه میتوانستیم باشیم اما نتوانستیم، ببخش.”
اگر روز ملی دعا را اشتباه گرفتیم، امروز روز دیگری است و همیشه روز شنبه را به یاد داشته باشید. این می تواند زندگی ما و جهان را تغییر دهد. همه چیز در مورد ما نیست وقتی ما به همه چیز را به خدا می سپاریم، خدا چیزها را دوباره جهت می دهد.
[1] Thoughts and prayers
