به گزارش پایگاه خبری مفاز به نقل از روابط عمومی مجمع تقریب مذاهب، شیخ حسن البغدادی، عضو شورای مرکزی حزب الله لبنان در وبینار بین‌المللی «شیخ بهایی، معمار تمدن‌ساز» که از سوی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی برگزار شد، اظهار کرد: شیخ بهاءالدین محمد عاملی از جبل‌العامل فرزند شیخ حسین، عالمی بزرگ بود. زمانی که شهید ثانی برای تقریب مذاهب اسلامی به منطقه بعلبک سفر کرد، شیخ حسین، پدر شیخ بهایی نیز به همراه شهید ثانی راهی این منطقه گشت؛ لذا شیخ بهایی در بعلبک لبنان متولد شد.
وی ادامه داد: پدر شیخ بهایی بعد از مدتی تصمیم گرفت که مجاور عتبات مقدس در عراق شود. در آن زمان شیخ بهایی کوچک بود. بعد از شیخ حسین خواسته شد در دوران صفوی برای تبلیغ مذهب شیعه به اصفهان برود. او قبول کرد و با شاه آشنا شد و به عنوان شیخ الاسلام قزوین (پایتخت دولت صفویه) معرفی شد. شیخ بهایی در قزوین بزرگ شد و نزد پدر و علمای بزرگ قزوین تحصیل کرد و خود یکی از علمای بزرگ قزوین شد.
البغدای با بیان این که نقش شیخ بهایی در ایران فراتر از یک شیخ عادی به عنوان یک عالم یا امام جماعت بود، تصریح کرد: او عالمی به مساحت همه ایران بود و او در زمان شاه عباس نقش مهمی در ایران داشت به‌ویژه در خصوص نظریاتی که در رابطه با نجوم و هندسه ارائه می‌کرد.
وی در ادامه خاطرنشان کرد که اصفهان در آن زمان به برکت حضور شیخ بهایی، پایتخت علمی ایران به‌شمار می‌رفت. علمای بسیاری از ایران و یا مناطق دیگر که به ایران سفر می‌کردند میهمان شیخ بهایی می‌شدند و نزد وی درس می‌خواندند.
عضو شورای مرکزی حزب الله لبنان، شیخ بهایی را نمادی برای ملت ایران خواند و تأکید کرد: شیخ یک شخصیت استثنایی است و شخصیتی مانند شیخ بهایی که در همه علوم تخصص داشت، که حضور و آثار وی با درگذشتش به پایان نمی‌رسد، بسیار نادر است.
اندیشمند هندی: نگاه تقریبی شیخ بهایی، وجه امتیاز او به شمار می‌رفت
شیخ محب الله منعمی، اندیشمند و عالمی هندی نیز در وبینار بین‌المللی «شیخ بهایی، معمار تمدن‌ساز» که از سوی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی برگزار شد، تصریح کرد: شیخ بھایی، یک شخصیت برجسته و معروف در مسلک شیعه به شمار می‌رود۔
وی در این باره اظهار داشت: معمولاً انسان در یکی از شعبه‌ھا می‌تواند تبحر پیدا کند؛ اما وقتی زندگی شیخ را می‌بینم، متوجه می‌شویم که وی در علوم مختلفی مهارت داشت.
منعمی افزود: معمولاً بین علوم، فرق قائل ھستیم، مثلاً می‌گوییم این علم دینی و آن علم دنیایی است، مثلاً اگر کسی علم حدیث بخواند یا علم فقه بخواند می‌گوییم او علوم دینی را خواندہ است؛ اما وقتی کسی مھندسی یا ریاضی یا علوم دیگری بخواند مردم می‌گویند که او علوم آکادمیک خواندہ است؛ اما اگر به قرآن و روایات رجوع کنیم متوجه می‌شویم که ھر علمی که ما را به خدا برساند، علم الهی تلقی می‌شود.
وی ادامه داد: وقتی در زندگی شیخ بھایی جست‌وجو می‌کنیم، متوجه می‌شویم که شیخ این تفکیک را از بین بردہ است و ھمراہ کسب علوم دینی، ھنر ساخت و ساز را ھم یاد گرفت.
این اندیشمند هندی با بیان این که شیخ در مسلک شیعه، شخصیت محترمی است و شیعیان به دیده احترام به وی می‌نگرند، گفت: شیخ بهایی در کارھای رفاہ مردم ھم دست داشت و کارھای تبلیغی و ارشادی را ھم انجام داد و در تمام عمر در حال کار و تلاش بود و به دلیل این تبحر در علوم بود که وی را بر منصب «شیخ الاسلام» نشاندہ بودند.
وی با تأکید بر این که شیخ بھایی غیر از شیعیان با عالمان اھل سنت ھم مراودہ داشت و نه تنها با آنها ملاقات می‌کرد بلکه برای آموختن نکات جدید شرح صدر نشان می‌داد، گفت: این روش شیخ، او را از دیگران متمایز می‌کرد.
آذرشب: شیخ بهایی، جامع بین اصالت و مدرنیته بود
علی آذرشب، مشاور مجمع تقریب مذاهب اسلامی هم در وبینار بین‌المللی «شیخ بهایی، معمار تمدن‌ساز» که از سوی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی برگزار شد، تصریح کرد: شیخ بهایی، از مردان تمدن اسلامی است.
وی با بیان این که تأکید بر مردان تمدن اسلامی ارزش زیادی دارد، اظهار کرد تمدن اسلامی، مردان احیاگر بزرگی دارد که اگر آنها را بزرگ بداریم، نسل خود را بزرگ داشته‌ایم و اگر بر آنها تأکید کنیم به فرزندان خود درس‌هایی را آموخته‌ایم که باید از آنها بیاموزند و یکی از این مردان بزرگ احیاگر شیخ بهاءالدین عاملی است.
آذرشب با اشاره به ارتباط و تسلط شیخ بهایی با زبان عربی، فقه، فلسفه، هندسه و علوم جدید، تصریح کرد: وی جامع اصالت و مدرنیته بود که این، مسئله مهمی در زندگی احیاگران به شمار می‌رود.
وی افزود: شیخ همچنین یک عارف بود. عرفان، مکتبی است که استعدادهای نهفته فرد را شکوفا می‌سازد. عرفا در صدد آن هستند تا آلودگی را از جان انسان پاک کرده و از روح خداوند که در جسم انسان دمیده شده است، پرده بردارند زیرا در این صورت انسان در مسیری قرار می‌گیرد که پایانی برای آن متصور نیست.
آذرشب با بیان این که شیخ منظومه فکری خود و دعوت به عرفان را به صورت شعر بیان کرده است تا در جان انسان اثر گذارد، توضیح داد: او احساس و عاطفه را مخاطب قرار می‌داد تا این عاطفه در راستای هدف مطلوب به غلیان درآید.
